Pomoc dla pola (CSTCOD1)

Główną metodę wydania należy pozostawić jako domyślną metodę wyceny, aby wygenerować ten raport w oparciu o metodę wyceny zdefiniowaną dla każdego rekordu artykułu-lokalizacji dla wybranego dla tego rekordu.

Alternatywnie dostępne są następujące opcje:

• Koszt standardowy – Wartość zapasu opiera się o stały koszt dla roku obrotowego, który ma zastosowanie do wprowadzonej daty referencyjnej.
• Zaktualizowany koszt standardowy – Wartość zapasu opiera się o zaktualizowany koszt standardowy, który ma zastosowanie do wprowadzonej daty referencyjnej.
• Ostatni koszt – Wartość zapasu opiera się o rzeczywisty koszt ostatniej transakcji magazynowej.
• Średni koszt ważony – Wartość zapasu opiera się o średnią wartość dostępnego zapasu dla każdej daty referencyjnej wybranej dla raportu.
• Koszt FIFO – Wartość zapasu opiera się o metodę obrotu FIFO przy użyciu kosztu jednostki dla każdego przesunięcia magazynowego, które wystąpiło dla wprowadzonych dat referencyjnych.
  Zobacz Ograniczenia – koszt FIFO poniżej.
• Średni koszt partii – Wartość zapasu opiera się o średnią wartość każdej partii i podpartii przyjętej na magazyn dla każdej daty referencyjnej wybranej dla raportu.
• Koszt LIFO – Wartość zapasu opiera się o metodę obrotu LIFO przy użyciu kosztu jednostki dla każdego przesunięcia magazynowego, które wystąpiło dla wprowadzonych dat referencyjnych.
• Koszt budżetowy – Wartość zapasu opiera się o budżetowy koszt standardowy dla roku obrotowego dla wprowadzonej daty referencyjnej.
• Koszt symulowany – Wartość zapasu opiera się o symulowany koszt standardowy, który ma zastosowanie do wprowadzonej daty referencyjnej.
• Dodatkowa metoda wydania – Wartość zapasu opiera się o dodatkową metodę wydania zdefiniowaną dla metody wyceny zdefiniowaną dla każdego rekordu artykułu-lokalizacji.
  Aby móc zastosować tę metodę wyceny należy zaznaczyć pole Data księgi.

Referencyjną datę księgi należy pozostawić jako domyślną, dzisiejszą datę, aby móc zastosować następujące metody wyceny: Ostatni koszt, Koszt LIFO, Koszt budżetowy, Koszt symulowany.

Sage zaleca, aby metoda wyceny zdefiniowana dla każdego rekordu artykułu-lokalizacji odpowiadała metodzie wyceny ustawionej dla tego raportu, jeśli raport opiera się o metodę średniego kosztu taką jak Średni koszt ważony, Średni koszt partii, Koszt FIFO lub Koszt LIFO.

Ograniczenia – koszt LIFO

Wartość FIFO zapasu obliczona dla tego raportu może się trochę różnić od rzeczywistej wartości FIFO zapasu dla wybranych dat referencyjnych. Wyniki mogą się różnić, jeśli transakcje takie jak zwroty od klienta są wprowadzone w porządku dat, który zmienia ich miejsce w kolejce FIFO.

Przykład

Transakcje są wprowadzane w następującym porządku:

• 01.01 – Przyjęcie 1 dla 10 jednostek.
• 01.03 – Wysyłka 1 dla 10 jednostek.
• 01.05 – Przyjęcie 2 dla 10 jednostek.
• 01.07 – Zwrot 1 dla 1 jednostki.
• 01.09 – Wysyłka 2 dla 1 jednostki.
  Wysyłka zużywa zwróconą jednostkę.
• 01.11 – Przyjęcie 3 dla 10 jednostek.

01.10 podstawa FIFO zawierała przyjęcie 2, jednak raport wyceny uwzględniał tylko 1 jednostkę ze zwrotu oraz 9 jednostek z przyjęcia 1.

Wszystkie transakcje przyjęcia są uwzględniane w wycenie, niezależnie od tego, czy są one przyjęciami, modyfikacjami przyjęć czy usuniętymi przyjęciami.

Korekty przyjęć są powiązane z metodą wyceny zdefiniowaną dla rekordu artykułu-lokalizacji. Metoda wyceny zdefiniowana dla każdego rekordu artykułu-lokalizacji musi więc posiadać metodę wyceny FIFO, w przeciwnym razie korekty przyjęć są pomijane w raporcie.