Pomoc dla pola (SIHCPRPRI)

Koszt produkcji domyślnie uzupełniany jest przez wycenę artykułu wybranego do obliczenia marży (zobacz metody wyceny zdefiniowane dla rekordu „Artykuł-lokalizacja”) w momencie utworzenia pozycji dokumentu i wyrażany jest w jednostce sprzedaży. Możliwe opcje wyboru dla wyceny kosztu produkcji to: „Koszt standardowy”, „Zaktualizowany koszt standardowy”, „Ostatni koszt”, „Średni ważony koszt”, „Koszt FIFO”, „Średni koszt partii” i „Koszt LIFO”. Jeśli metoda wyceny powinna zwrócić wartość zerową, używana może być alternatywna wartość domyślna poprzez wskazanie innej metody wyceny występującej na wcześniej opisanej liście. Wartość ta przechowywana jest w pozycji „dokumentu”.

Istnieje możliwość przeładowania tej informacji w zależności od użytej transakcji dokumentu.

„Koszty produkcji” są systematycznie przeliczane, w przypadku: 

• przekształcenia oferty w zamówienie,
• wysyłki zamówienia, 
• zatwierdzenia wysyłki,
• fakturowania zamówienia.

W przypadku „średniego kosztu partii” w zarządzaniu ofertami, „Średni koszt partii” zawsze zwraca wartość zerową. W takim przypadku używana jest alternatywna wartość domyślna. Podczas zatwierdzana wysyłki używany jest ponownie „Średni koszt partii” do przeliczenia marży i uzyskania rzeczywistej marży zależącej od wysłanych partii.

Cechy szczególne dla faktur korygujących
Jeśli tworzona jest faktura korygująca, której źródłem jest zwrot od klienta lub faktura to proponowany koszt produkcji to koszt produkcji z dokumenty źródłowego. Jeśli jest to bezpośrednia faktura korygująca to koszt produkcji obliczany jest na podstawie reguły obliczeniowej marży, zdefiniowanej w metodzie wyceny Artykułu-lokalizacji.