Statystyczne uzupełnianie zapasów

Tryb działania Metoda uzupełniania okresowego

Metoda uzupełniania okresowego służy do ustalania propozycji zmiennej ilości dla daty ustalonej zgodnie z pewnymi kryteriami.

Podczas obliczania system przedstawia propozycję opartą na poniższych elementach:

Data ostatniego przetwarzania

Maksymalny zapas

Zapasy fizyczne

Zapasy ze statusem Q

Zarezerwowany zapas (globalny, szczegółowy, niedobór)

Zapasy na potwierdzone zlecenie

Propozycja ustalana jest w następujący sposób:

Propozycja = Maksymalny zapas – zapas dostępny – zapas na zamówieniu

Zapas dostępny odpowiada zapasowi fizycznemu pomniejszonemu o zapas zarezerwowany (globalny, szczegółowy, brakujący) powiększonemu o zapas ze statusem Q.

Artykuły objęte okresami uzupełniania nie objęte bieżącym przetwarzaniem (data ostatniego przetwarzania + okresowość większa niż data bieżąca) są przetwarzane metodą progu uzupełniania zapasów, jeżeli występują w nich niedobory.

Przykład metody uzupełniania okresowego

Rozważmy artykuł A
Okresowość: 7 dni kalendarzowych
Maksymalny zapas: 5,000 części

A	Q	R	Zarezerwowane	Zapas dostępny	Niedobór w zapasach	Na zamówieniu	Propozycje
900	0	0	900	0	0	5500	0
900	0	0	0	900	0	0	4100
900	0	100	800	100	0	400	4500
900	500	200	900	0	200	0	5200
900	500	200	900	0	200	400	4800
1300	500	200	900	400	200	0	4800
900	500	200	900	0	200	1500	3700

Metoda progu uzupełniania zapasów

Metoda progu uzupełniania zapasów służy do opracowywania propozycji stałej ilości w przypadku osiągnięcia punktu zamówienia.

Metoda ta uwzględnia pewną ilość elementów:

Ilość ekonomiczna (Partia uzupełniania)

Próg uzupełniania (punkt zamówienia)

Dostępne zapasy

Zapasy w kontroli jakości

Zapas na zamówieniu

Zarezerwowany zapas (szczegółowy, globalny, niedobór)

Propozycja zostanie przedstawiona jeżeli wynik kalkulacji (Zapas dostępny + Zapas na zamówieniu) będzie równy lub mniejszy od progu uzupełniania zapasów.

Zapas dostępny odpowiada zapasowi fizycznemu pomniejszonemu o zapas zarezerwowany (globalny, szczegółowy, brakujący) powiększonemu o zapas ze statusem Q.

System generuje propozycję na poziomie partii ekonomicznej.

Jeżeli partia ekonomiczna nie prowadzi do osiągnięcia progu uzupełnienia, system generuje propozycję dotyczącą ilości równą progowi uzupełniania zapasów - (zapasy dostępne + zapas na zamówieniu).

Przykład metody progu uzupełniania (Metoda punktu uzupełniania zapasów)

Rozważmy artykuł A
Próg uzupełniania: 1000
Partia ekonomiczna 5000

A	Q	R	Zarezerwowane	Zapas dostępny	Niedobór w zapasach	Na zamówieniu	Propozycje
900	0	0	0	900	0	5000	0
900	0	100	800	100	0	5000	0
900	500	200	900	0	200	1200	0
900	500	200	900	0	200	800	5000
1300	500	200	900	0	200	800	5000
900	500	200	900	0	200	0	5000

Informacje w nagłówku

Informacje w nagłówku zwierają specyfikację lokalizacji.

Lokalizacja przedstawiana domyślnie odpowiada lokalizacji powiązanej z użytkownikiem.

Kryteria wyboru procesu

Proces może być przeprowadzony zarówno przez obliczenie punktu uzupełnienia zapasów lub dla kalkulacji uzupełnień okresowych lub dla obu kalkulacji jednocześnie.

Kalkulacja jest wykonywana w oparciu o dane rekordu artykuł-lokalizacja lub z obliczonych danych.

Istnieje możliwość przeprowadzenia kalkulacji oraz aktualizacji obliczonych danych bez generowania zlecenia uzupełnienia zapasów.

Istnieje możliwość przeprowadzenia procesu z danych obliczonych wcześniej bez ich modyfikacji: dane obliczone w rekordzie artykułu muszą być jedynie wskazane jako podstawa obliczeń i wybór do obliczeń, być zupełnie odznaczone.

Wybór do kalkulacji

Aby proces mógł obejmować obliczone dane konieczne jest wybranie różnych danych, jakie mają zostać zaktualizowane.

Obliczenie wykorzystuje historię zużycia, która generowana jest przez funkcję procesu okresowego.

Obliczanie zapasu bezpieczeństwa

Obliczanie zapasu bezpieczeństwa jest przeprowadzane w oparciu o średnie zużycie w określonym okresie.

Obliczenie wykorzystuje poniższy wzór:

Zapas bezpieczeństwa = K*sigma*SQR(czas realizacji)

K jest stałą zależną od poziomu obsługi artykułu.

Sigma reprezentuje typ odchylenia zużycia na przestrzeni okresu obliczenia.

Czas realizacji reprezentuje czas realizacji uzupełnienia zapasów lub czas realizacji produkcji wyrażony w rekordzie artykuł-lokalizacja.

Poziom obsługi dla klas A, B lub C.

Konieczne jest wskazanie poziomu obsługi dla każdej klasy.

Poziom obsługi jest współczynnikiem wyrażonym w procentach.

Relacja pomiędzy poziomem obsługi a współczynnikiem jest wyrażony w tabeli współczynników Zapasów bezpieczeństwa.

Próg uzupełniania (punkt zamówienia)

Obliczanie punktu zamówienia jest przeprowadzane w oparciu o średnie zużycie w danym okresie.

Metoda punktu uzupełniania zapasów wykorzystuje poniższy wzór:

Punkt uzupełniania zapasów = (Średnie codziennie zużycie * czas realizacji uzupełniania zapasów) + Zapas bezpieczeństwa.

Wielkość ekonomiczna

Obliczenie wielkości ekonomicznej oparte jest na zużyciu w danym okresie.

Obliczenie wielkości ekonomicznej wykorzystuje wzór Wilsona:

Wielkość ekonomiczna = Ö; (2*R*Oc/(I*Uc))

R: Reprezentuje zapotrzebowanie na przestrzeni okresu

Oc: Koszt przetwarzania zamówienia

A: Wskaźnik utrzymywania zapasów

Uc: Koszt jednostkowy

Maksymalny zapas

Zapas maksymalny jest powiązany z artykułami będącymi przedmiotem okresowego uzupełniania.

Zapas maksymalny obliczany jest w następujący sposób:

Maks. zapas = średnie dzienne zużycie * (czas realizacji uzupełnienia zapasów + okresowość pomiędzy dwoma uzupełnieniami)

Wybór klasy

Istnieje możliwość przeprowadzania procesu dla typu klasy artykułu (A, B, C)

Wybór na podstawie zakresu

Istnieje możliwość wyboru artykułów na podstawie:

Zakresu artykułów

Kategorii

Kodu planisty

Grup statystycznych artykułów

Plik log procesu

Dostępne są dwa pliki log w zależności od procesu. Po potwierdzeniu przyciskiem OK pojawia się plik log.

Może on zostać wydrukowany przy użyciu przycisku Drukuj.

Plik log służy do wskazywania artykułów, jakie mają zostać uzupełnione oraz wyników obliczonych danych, opartych na żądanych kryteriach.

Służy on również do wskazywania błędów.