Kategorie artykułów

• Kategoria (pole TCLCOD)

Kategorie artykułów służą do klasyfikowania i filtrowania artykułów na podstawie ich wykorzystania. Ten etap pozwala na zawężenie wyboru przed rozpoczęciem procesu korekty. Kod wyświetlany jest w rekordzie „Artykułu”, aby umożliwić dokonywanie wyboru.

• Opis (pole TCLAXX)

• Lokalizacja (pole STOFCY)

Należy wprowadzić lub wybrać lokalizację magazynowania, w której artykuł jest aktywny.

Ikona wyboru (lupa) proponuje wyłącznie artykuły zaindeksowane w tabeli artykułów-lokalizacji.

• Krótki tytuł (pole TCLSHOAXX)

Należy wprowadzić krótki opis.

• Sekwencja artykułów (pole ITMREFCOU)

Licznik referencji artykułu jest to kod składający się z trzech znaków alfanumerycznych wybrany w tabeli liczników ACODNUM.
Jeśli licznik został określony, przy tworzeniu artykułu nie można wprowadzić referencji artykułu: jest ona generowana automatycznie na podstawie formatu licznika.

• Metoda tworzenia (pole ITMCREMOD)

Metoda tworzenia artykułu służy do wprowadzania fazy zatwierdzenia, zanim będzie dostępny:

• Bezpośrednio: artykuł jest natychmiast dostępny dla wszystkich procesów, które mają status „Aktywny”
  
• Z zatwierdzeniem: utworzony artykuł ma status „W toku” W celu udostepnienia artykułu konieczne jest zatwierdzenie artykułu w procesie zarządzania artykułem oraz zmodyfikowanie jego statusu.
  

• Kod dostępu (pole PLAACS)

Z tego kodu dostępu należy skorzystać, aby wskazać użytkownika odpowiedzialnego za jakość artykułu dla danej kategorii artykułu (w celu poprawy szczegółów artykułu).
Ten użytkownik może zmodyfikować lub anulować ten artykuł, jeśli dany kod dostępu jest powiązany z jego profilem, a jego flaga modyfikacji to Tak.

• Nabywca (pole BUY)

• Planista (pole PLANNER)

Jest to operator odpowiadający za planowanie produkcji lub zaopatrzenie artykułu.

• Usługa (pole SCSFLG)

Kategoria artykułu typu Usługa, której przepływ to Zakupiony odpowiada artykułom kooperacji.
Artykuł tej kategorii może być użyty w:

• BOM-ie kooperacji,
• operacji marszruty kooperacji.

Jeśli typ przepływu to także Sprzedany, musi on także obowiązkowo być Dostarczany (aby mógł zostać przyjęty).

Natomiast, jeśli typ przepływu to wyłącznie Sprzedany, nie musi on być obowiązkowo Dostarczany. W takim przypadku, jest to artykuł wyłącznie usługowy, niewidniejący więc w wysyłkach.
Jest on więc fakturowany na podstawie wymagalności faktury.

• Fantom (pole PHAFLG)

Gdy pole to jest zaznaczone, oznacza to, że artykuł może być wywoływany w BOMach w dwóch przypadkach:

• aby obsługiwać grupowanie składników, używanych w różnych produkowanych artykułach.
  Jedynie wywołanie artykułu - fantomu w BOM tego samego typu zapobiega kopiowaniu wszystkich składników w tego BOM.
• aby obsługiwać, gdy zapasy zostaną zużyte
  Gdy artykuł jest obsługiwany w magazynie, kalkulacja MRP spowoduje zużycie dostępnych zapasów dla tego artykułu. Następnie system podaje propozycje dla artykułu poziomów wewnętrznych, gdy zapasy zostaną zużyte.

• Narzędzia (pole TOOFLG)

Gdy pole to jest zaznaczone, służy ono do określania, że artykuł jest używany działaniach marszruty w celu reprezentowania narzędzi.

• Dane ogólne (pole GENFLG)

Okienko to służy, jeżeli jest zaznaczone, do wskazania, że artykuł ten ma typ „Ogólny”
Artykuły ogólne nie są zarządzane w magazynie (przykład: usługi, itd.).

• Konserwacja (pole MCEFLG)

Dostęp do tego pola jest przekazywany do kodu czynności interfejsu MMS - MMS - X3.
W przypadku zaznaczenia tego pola, oznacza to, że artykuł należy do kategorii „Konserwacja”.
Podczas przetwarzania interfejsu za pomocą artykułu AXEL - MMS, wyeksportowane zostaną tylko artykuły dla tej kategorii.
Ten typ kategorii musi być powiązany z typem przepływu: „Zakupione”

• Kupowany (pole PURFLG)

Jeśli zaznaczono to okienko, oznacza to, że artykuł jest typu „Zakupiony”.

• Sprzedawany (pole SALFLG)

Pole to wskazuje, jeśli jest zaznaczone, że artykuł ma status ,,Sprzedany”.

• Produkowany (pole MFGFLG)

Pole to wskazuje, jeśli jest zaznaczone, że artykuł ma status ,,Produkowany”.

• Do wysłania (pole DLVFLG)

Pole to jest domyślne zaznaczone, jeśli typ przepływu to Sprzedany.

• Można je zaznaczyć nawet jeśli typ artykułu to nie Sprzedany tak, aby móc dokonać wysyłek.
• Jeśli kategoria artykułu to Usługa lub Ogólne, a typ przepływu to Sprzedany, można odznaczyć to pole. Konfiguracja ta dotyczy artykułów niewymienionych w wysyłkach. Są one więc fakturowane na podstawie wymagalności faktury. Artykuły te nie mogą być używane w zamówieniach na magazyn klienta i otwartych zamówieniach.
• Jeśli kategoria to Usługa, a typu przepływu to jednocześnie Kupiony i Sprzedany, kategoria ta odpowiada artykułom kooperacji. Muszą one być obowiązkowo Dostarczane. 
  

• Kooperacja (pole SCPFLG)

W przypadku zaznaczenia tego pola, określa to, że dany artykuł jest typu kooperowanego (BOM kooperacji).

• Klasa ABC (pole ABCCLS)

• Linia produktów (pole CFGLIN)

Linia produktu jest używana, aby:

• zdefiniować konkretne, możliwe do zidentyfikowania pola dla grupy artykułów.
  Moduł Konfigurator opiera się o linie produktów, ale mogą one być używane osobno, bez konfiguratora.
• zdefiniować reguły dopasowania między artykułami.
  
  

• Typ artykułu JPK (pole ITMSFTTYP)

To pole wyświetla się tylko, jeśli kod działania KPO – Lokalizacja portugalska jest aktywny. Dotyczy on wyłącznie generowania pliku SAF-T (odpowiednika JPK). Ten plik jest eksportowany w zależności od wskazanego typu artykułu:

• Brak
• Artykuł
• Usługa
• Inne (w tym środki trwałe).

• pole TSICOD

Jest to kod grupy statystycznej artykułu, składający się z trzech znaków alfanumerycznych, do wprowadzenia dla wybranej grupy. Jest on powiązany z etykietą.

• Zarządzanie zapasami (pole STOMGTCOD)

Z tego pola należy skorzystać, aby zdefiniować, w jaki sposób zarządzany jest zapas artykułu:

• Niezarządzany. Ten artykuł nie jest zarządzany w zapasach. Jest to np. usługa lub zakup ogólny.
• Zarządzany
• Zarządzany stężeniem. Zastosowanie ma reguła zarządzania. Zarządzanie ilościami w zapasach wymaga aktywnej ilości i ilości fizycznej.

• Zarządzanie KJ (pole QUAFLG)

Ten kod jest używany do zdefiniowania, czy ten artykuł musi być kontrolowany podczas przyjęcia na magazyn.
Przypisana Kategoria artykułu określa początkową wartość kontroli dla rekordu artykułu-lokalizacji i rekordu dostawcy-zapasu. Wartość rekordu dostawcy-zapasu dostarcza domyślną wartość dla zamówień zakupu.

• Brak kontroli. Kontrola wykonywana jest według reguł zarządzania. Może zostać zmieniona ręcznie.
• KJ bez możliwości zmian. Kontrola jakości jest obowiązkowa dla przyjęć zapasów. Q to jedyny prawidłowy status.
• KJ z możliwością zmian. Dla innego przyjęcia, status zapasu jest inicjalizowany jako Q. Ten status może zostać zmieniony na A lub R.
  Można również zdefiniować kod kontroli jakości dla poziomu zamówienia zakupu.
  • Jeśli polecenie kontroli jakości zostało ustawione na „Tak” to kontrola jakości jest wymagana, a przyjęcie dokonuje się w jednym ze statusów Q* zdefiniowanych na poziomie reguły zarządzania artykułem dla przesunięć przyjęć.
    Jeśli nie zdefiniowano żadnego podstatusu to status nie może zostać wprowadzony w momencie przyjęcia.
  • Jeśli polecenie kontroli jakości zostało ustawione na „Nie” to kontrola jakości nie jest obowiązkowa.
    W momencie przyjęcia domyślny, sugerowany status to A. Można go zmienić na jeden ze statusów zdefiniowanych w regule przesunięcia przyjęcia dla danego artykułu.
• Kontrola okresowa. Kontrola jest zautomatyzowana w zależności od liczby przyjęć dla danego dostawcy i artykułu. Status zapasu może zostać zmodyfikowany podczas wprowadzania.
  
  

• Arkusz kontrolny (pole QLYCRD)

Proces kontroli jakości dla artykułu może być opisany za pomocą rekordu technicznego, który można wybrać z tabeli rekordów technicznych. Rekordy te zawierają opisy tekstowe, ale również zestaw pytań i odpowiedzi używany do wykonania analizy statystycznej uwzględniającej wyniki kontroli jakości.
Istnieje możliwość określenia tego rekordu dla artykułu i dostawcy.

• Kod dostępu (pole QUAACS)

• Zapasy ujemne (pole NEGSTO)

To pole należy zaznaczyć, jeśli zapas tego artykułu nie jest jeszcze obecny w systemie, ale może zostać wydany.

Przykład:
Zapas został fizycznie dostarczony lub wyprodukowany i musi on zostać wydany do klienta, ale szczegóły przyjęcia nie zostały jeszcze wprowadzone do systemu. Jeśli to pole jest zaznaczone to system może wygenerować „oczekujące” wydanie. To wydanie jest korygowane podczas wprowadzenia zapasu do systemu.

• Tryb zarządzania (pole STDFLG)

Z tego pola należy skorzystać, aby zdefiniować tryb zarządzania dla danego artykułu:

• Dostępne zapasy
• Na zamówienie

Ta wartość jest używana przez obliczenia MRP i MPS dla uzupełniania zapasów.

• Metoda inwentaryzacji (pole CUNCOD)

Z tego pola należy skorzystać, aby wskazać częstotliwość inwentaryzacji dla artykułów w tej kategorii:

• Inwentaryzacja roczna
• Inwentaryzacja cykliczna
• Brak inwentaryzacji. Tę opcję można wybrać tylko dla artykułów, które nie są zarządzane w zapasach.
  
  

• Metoda raportowania mat. (pole STOCOD)

Tryb wydania zapasów może być określany na poziomie kategorii, a następnie poprawiany przez kategorię lokalizacji.
Konieczne jest określenie, w przypadku danego artykułu, kiedy jest on definiowany jako materiał dla artykułów gotowych lub półproduktów:

• czy musi być on zużyty podczas raportowania zlecenia produkcyjnego (niezwłoczne zużycie),
• lub czy może być on zużyty podczas zamykania zlecenia produkcyjnego (po zużyciu).

Dwa parametry z transakcji raportowania materiałów są powiązane z trybem wydania: podczas raportowania materiałów możliwe jest filtrowanie materiałów, które mają być proponowane do zużycia w transakcji (« po zużyciu / niezwłocznie / wydanie wszystkich zapasów » w zakładce materiałów podczas transakcji śledzenia).

Parametrami tymi są:

• Niezwłocznie: w transakcji raportowania możliwe jest narzucenie szczegółowego wprowadzania zużycia materiałów (parametr „Wyłączne wydanie ręczne).
• Po zużyciu: artykuły zostaną zużyte podczas zamykania zlecenia produkcyjnego. Mogą być one wykluczone z ręcznego wprowadzania wydania materiałów dla zlecenia produkcyjnego.
• Brak zarządzania: w przypadku artykułu nie obsługiwanego w magazynie

• Śledzenie (pole TRKCOD)

• Typ artykułu (pole INVPRODTYP)

• Zarządzanie datą ważności (pole EXYMGTCOD)

Zarządzanie terminem ważności podlega kodowi działania EXY – Zarządzanie terminem ważności.

Tryb obliczania terminu ważności może być skonfigurowany na podstawie następujących kryteriów:

• Niezarządzany. Jeśli brak zarządzania to pola status i czas nie są dostępne.
• Bez zaokrąglania. Obliczanie terminu ważności odbywa się w oparciu o dni.
• Zaokrąglanie na koniec miesiąca. Obliczanie terminu ważności odbywa się z zaokrągleniem do końca miesiąca.
• Zaokrąglanie na początek następnego miesiąca. Obliczanie daty przydatności odbywa się z zaokrągleniem do początku następnego miesiąca.
• Wpis wymagany. Jeśli wybrano tę opcję to podczas przyjęcia zapasu automatycznie otworzy się okno wprowadzania terminu ważności. Termin ważności zostanie zainicjowany na podstawie daty referencyjnej i czasu realizacji.
• Wpis ręczny. Jeśli wybrano tę opcję to podczas przyjęcia zapasu automatycznie otworzy się okno wprowadzania terminu ważności. Termin ważności pozostanie pusty.

Zarządzanie terminem ważności będzie możliwe wyłącznie, jeśli artykuł jest zarządzany partią. W takim wypadku istnieje możliwość przewidzenia statusu, który przyjmą przeterminowane partie.

Ta informacja, jeśli jest zdefiniowana na poziomie kategorii, jest używana na poziomie artykułu, gdzie istnieje możliwość dodatkowego uściślenia okresu trwałości.

• Status przydatności do użycia (pole EXYSTA)

To pole nie jest dostępne, jeśli pole Zarządzanie terminami ważności (EXYMGTCOD) jest ustawione jako Brak zarządzania.

Jeśli partia w zapasach zbliża się do terminu ważności to wykonywany jest proces automatycznie zmieniający jej status:

• A. Status tego artykułu nie zmienia się w momencie osiągnięcia terminu ważności.
• Q. Ten artykuł może zostać skontrolowany w momencie osiągnięcia terminu ważności w celu albo jej przedłużenia, albo odrzucenia artykułu.
• R. W momencie osiągnięcia przez artykuł terminu ważności jest on odrzucany.

• Zarz. miejscami skład. (pole LOCMGTCOD)

Należy wybrać to pole, aby zezwolić na zarządzanie miejscami składowania. Następnie można wybrać kategorie miejsc składowania i wprowadzić dla każdej z nich typ miejsca składowania i miejsce składowania zapasów, które będą domyślnie powiązane z daną kategorią artykułu.

• Zarządzanie pojemnikiem (pole LPNMGTCOD)

Pole to podlega kodowi działania LPN - Zarządzanie wewnętrznymi pojemnikami.
Należy wybrać to pole, aby zezwolić na zarządzanie pojemnikami. Zarządzanie jest możliwe wyłącznie, jeśli miejsca składowania są zarządzane.

• Pakowanie (pole PCKFLG)

To pole należy zaznaczyć, aby wskazać, że dany artykuł jest uwzględniany w pakowaniu.
Informacja ta może być zdefiniowana na poziomie kategorii artykułu, a następnie zmieniona na poziomie artykułu-lokalizacji.

• Szczegóły gospodarki magazynowej (pole PCKSTKFLG)

• Opakowanie (pole PCK)

Kod składający się z 3 znaków alfanumerycznych.

Wprowadź opakowanie, w jakim artykuł ma być dostarczony.
Ten kod jest używany podczas automatycznego pakowania.
Użytkownik może otworzyć okno wyboru w tabeli opakowań lub tworzyć nowe za pomocą tunelu.

• Zdolność pakowania (pole PCKCAP)

Jest to liczba artykułów wyrażona w jednostce sprzedaży, które mogą być zawarte w opakowaniu.
Ta wartość jest domyślnie inicjalizowana przy pomocy ilości wprowadzonej w rekordzie artykułu-lokalizacji.

• Zarządzanie partiami (pole LOTMGTCOD)

To pole pozwala zdefiniować, czy artykuły kategorii muszą być zarządzane partią czy nie.
Partia może być obowiązkowa lub opcjonalna (w tym drugim przypadku, możliwe będzie posiadanie tego samego artykułu w pozycji zapasu z partią i w pozycji zapasu bez partii).
Partia jest kryterium wyróżniającym pozycje zapasu.
 Więcej informacji znajduje się w opisie pozycji magazynowej.

Istnieje również możliwość prognozowania zarządzania podpartiami, które jest elementem podrzędnym partii.
Podpartia jest kryterium wyróżniającym pozycje zapasu. Numerowanie podpartii jest dowolne (liczba lub ciąg znaków liczący domyślnie 5 pozycji; podczas wprowadzania pierwszej podpartii zaproponowane zostanie 00001).

 Zarządzanie partiami i podpartiami w folderze kontrolowane jest przez kod działania LOT (dla partii) i SLO (dla podpartii).

• Numer sekwencji partii (pole LOTCOU)

Licznik numeru sekwencji partii definiujący format numeru partii dla danego artykułu. Numer partii może maksymalnie liczyć 15 znaków.

Zarządzanie partiami i podpartiami podlega kodom działania LOT – Zarządzanie partią i SLO – Zarządzanie za pomocą podpartii.

• Zarządzanie numerami seryjnymi (pole SERMGTCOD)

Z tego pola należy skorzystać, aby skontrolować zarządzanie numerami seryjnymi danego artykułu. Należy wybrać spośród następujących metod zarządzania numerami seryjnymi:

• Niezarządzane. Ten artykuł nie wymaga zarządzania numerami seryjnymi. Ta reguła ma zastosowanie do wszystkich transakcji dla tego artykułu.
• Wydano. Numery seryjne nie są zarządzane w zapasach, ale są one używane w momencie wydania w celu zapewnienia śledzenia klienta.
• Przyjęto / wydano. Zarządzanie numerami seryjnymi odbywa się według jednostki. Numer seryjny rozróżnia pozycje zapasów: n numerów seryjnych tej samej partii / podpartii / statusu / miejsca składowania jest obecnych w n różnych pozycjach zapasów. W ten sam sposób, przesunięcie magazynowe jest generowane dla każdego numeru seryjnego.
• Przyjęto / wydano globalnie. Zarządzanie numerami seryjnymi odbywa się globalnie. Numer seryjny nie jest kryterium wyróżniającym pozycje zapasów: zakres n numerów seryjnych tej samej partii / podpartii / statusu / miejsca składowania odpowiada tylko jednej pozycji zapasu. W ten sam sposób, tylko jedno przesunięcie magazynowe jest generowane dla zakresu n numerów seryjnych artykułów, których cechy zapasu są identyczne.

• Niedozwolone są zapasy ujemne.
• Zapasy muszą być zarządzane z jednostkami magazynowania.
• Nie można wprowadzić numeru seryjnego dla artykułów, których miejsce składowania to Oczekujący na ulokowanie. Należy je wprowadzić w momencie ich ulokowania w magazynie.
• Artykuł z numerami seryjnymi zarządzanymi według reguły Przyjęto / wydano globalnie nie może być używany jako składnik BOM-u kooperacji.
• Numery seryjne nie mogą być określane automatycznie podczas automatycznego określania alokacji (składnik GENSTOALL), ale można je określić podczas automatycznego określania zapasu do wydania (składnik GENSTOSORW).
• Numery seryjne można zidentyfikować na alokacjach szczegółowych list kompletacyjnych, wysyłek i zwrotów do dostawców. Nie można ich zidentyfikować na zamówieniach sprzedaży, zleceniach produkcyjnych, zleceniach kooperacji i zadaniach projektów.

• Tej wartości nie można zmienić z Niezarządzane na Wydano lub Przyjęto / wydano globalnie po zarejestrowaniu przesunięć magazynowych dla danego artykułu.
• Tej wartości nie można zmienić z Przyjęto / wydano na Przyjęto / wydano globalnie. W tym celu należy użyć funkcji Zmiana zarządzania numerami seryjnymi (FUNSERMGT).
  
  

• Licznik numerów ser. (pole SERCOU)

• Zarządzanie wersją (pole ECCFLG)

Zarządzanie wersjami podlega kodowi działania ECC – Zarządzanie wersjami artykułów.

Podczas życia artykułu jego pewne cechy mogą zostać zmodyfikowane. Te zmiany można odtworzyć poprzez aktywowanie zarządzania wersjami.
Aby użyć zarządzania wersjami artykuł musi być zarządzany w zapasach. Wersje zostaną wtedy aktywowane w funkcjach Produkcji. Aby śledzenie wersji było zarządzane na poziomie zapasów, artykuł musi być także zarządzany partią (pole Zarządzanie partią (LOTMGTCOD) jest ustawione jako Partia obowiązkowa).

Można wtedy zainicjalizować zarządzanie wersjami dla przypisanej kategorii artykułu, o ile artykuł nie ma zapasów zmodyfikowanych dla poszczególnych artykułów.
Podczas tworzenia artykułu, jeśli zarządzanie wersjami jest aktywne, wyświetla się komunikat proponujący automatyczne utworzenie pierwszej wersji głównej tego artykułu. Ta wersja otrzymuje status Do aktywacji. Aby móc użyć tej wersji, należy zmienić jej status.

• Wersja zapasu (pole ECCSTO)

Dostęp do tego pola jest możliwy tylko, jeśli wersje są zarządzane na poziomie zapasów. Tzn. artykuł jest zarządzany partią i zarządzanie wersjami jest aktywne. Dostępne są następujące opcje:

• Wersja główna. Wersje główne mogą być używane w przypadku naniesienia lub podtrzymania znaczących zmian wersji oryginalnej lub poprzedniej wersji (tzn. zmiana w kwestii formy, adekwatności lub funkcji). Jeśli wybrana zostanie ta wartość to należy przypisać licznik numeru sekwencji dla wersji głównych.
  
• Wersja główna i podwersja. Podwersje mogą być używane dla funkcjonalności i mniejszych zmian funkcjonalnych, bądź też do ważnych zmian dotyczących konkretnej wersji głównej. Jeśli wybrano tę wartość to zarządzane są zarówno wersje główne, jak i podwersje dla tego artykułu. Należy przypisać dwa liczniki numerów sekwencji – jeden dla wersji głównych i jeden dla podwersji.

Aby uzyskać dostęp do ekranu zarządzania wersjami można kliknąć ikonę odnośnika.

• Numeracja wersji (pole ECCMAJ)

Jeśli dla artykułu zarządzane są wersje główne to z tego pola należy skorzystać, aby przypisać licznik sekwencji dla wersji głównej do użycia w celu automatycznego przypisania kodu do każdej wersji głównej tego artykułu.

Na przykład każda wersja główna tego artykułu może być identyfikowana za pomocą kodu alfanumerycznego: A, następnie B, potem C itd.

• Numeracja wersji pomocniczej (pole ECCMIN)

Jeśli dla artykułu zarządzane są wersje główne i podwersje to z tego pola należy skorzystać, aby przypisać licznik sekwencji dla podwersji do użycia w celu automatycznego przypisania kodu do każdej podwersji tego artykułu.

Na przykład każda wersja główna tego artykułu może być identyfikowana za pomocą kodu alfanumerycznego: A, następnie B, potem C itd., a podwersje są identyfikowane przy pomocy kodu liczbowego: 01, 02, 03 itd.

• Kategoria miejsca składowania (pole LOCDES)

Pole to jest dostępne wyłącznie, jeśli flaga zarządzania miejscami składowania jest aktywna.
Należy wybrać, pozycja po pozycji, każdą kategorię miejsca składowania, która ma zostać przypisana do kategorii artykułu. Kategorie są przedstawiane na poziomie artykułu-lokalizacji w tabeli Domyślne miejsca składowania. Pozwala to na ustawienie dla każdej kategorii Typu miejsca składowania, jak również które Miejsce składowania będzie domyślnie powiązane z artykułem-lokalizacją.

• Domyślny typ ikony (pole DEFLOCTYP)

• Domyślne m-ca skład. (pole DEFLOC)

• Klasa frachtu (pole FRTCLS)

Należy podać klasę frachtu, która zostanie użyta przy tworzeniu nowego rekordu artykułu-lokalizacji do użycia w Liście przewozowym. Wartość kontrolowana jest przez legislację i grupowanie lokalizacji.

• NMFC (pole NMFC)

Należy wprowadzić kod NMFC (National Motor Freight Codes), który zostanie użyty przy tworzeniu nowego rekordu artykułu-lokalizacji do użycia w Liście przewozowym. Pole to dostępne jest wyłącznie, jeśli kod działania KUS - Lokalizacja amerykańska i parametr USABOL - List przewozowy (rozdział LOC, grupa USA) mają wartość „Tak”.

• Zamówienie (pole ORDWRH)

Jeśli wskazana lokalizacja zawiera magazyny do zarządzania, istnieje możliwość wskazania na tej karcie preferencyjnego magazynu wg rodzaju przepływu.

• Wysyłka (pole SHIWRH)

Jeśli wskazana lokalizacja zawiera magazyny do zarządzania, istnieje możliwość wskazania na tej karcie preferencyjnego magazynu wg rodzaju przepływu.

• JM MAG (pole STU)

To pole wskazuje jednostkę zarządzania artykułem, w której wyraża się:

• Zapas
• Cenę standardową
• Ilość odnośników BOM-u itp.

Te informacje są niezmienne i wyświetlają się zawsze, niezależnie od użytej transakcji. Nie można ich modyfikować.

• Format etykiety mag. (pole STULBEFMT)

Etykiety zapasu mogą być wydrukowane podczas wprowadzania przesunięć lub z folderu produkcji. Format etykiety może zostać ustawiony i może różnić się w zależności od zdefiniowanej jednostki opakowania.
  Format etykiety jest również powiązany z jednostką magazynową.

• Jednostka wagi (pole WEU)

Jednostka wagi.

• Waga zapasu (pole ITMWEI)

Waga jednostki magazynowania artykułu, wyrażona w wyświetlonej jednostce wagi.

• OBJ (pole VOU)

• Obj. JM MAG (pole ITMVOU)

• JM ZAK (pole PUU)

Jest to jednostka zakupu zdefiniowana dla pary artykuł-dostawca lub dla artykułu, jeśli rekord artykuł-dostawca nie istnieje.
Artykuł posiada dwie jednostki zakupu:

• jednostkę zakupu zdefiniowaną na poziomie rekordu artykułu,
• jednostkę zakupu powiązaną z dostawcą.

Tej jednostki zakupu nie można zmienić. Jest ona domyślnie używana podczas wprowadzania zamówienia, zlecenia kooperacji lub przyjęcia. Jednostka zakupu dostawcy jest proponowana domyślnie, jeśli istnieje rekord artykułu-dostawcy.

Dostępne jednostki zakupu zależą od wskazanego typu kategorii.

Podczas fakturowania artykułu używana jest jednostka zakupu artykułu.

• JM ZAK -> JM MAG (pole PUUSTUCOE)

Współczynnik konwersji używany do obliczania ilości w jednostkach magazynowania na podstawie ilości wprowadzonej w jednostkach zakupu: Ilość w JM MAG = Ilość w JM ZAK * współczynnik konwersji.

Dostęp do współczynnika konwersji jest możliwy, jeśli uzupełniono pole Jednostka zakupu (PUU) i ma ono wartość inną niż jednostka magazynowania. Jest on inicjowany z tabeli współczynników konwersji, jeśli kombinacja istnieje.

• JM SPR (pole SAU)

Jednostka, w jakiej sprzedawany jest artykuł. Do tej jednostki przypisywana jest cena sprzedaży.

Ta jednostka sprzedaży wyświetla się również domyślnie w sekcjach Sprzedaż i Klient.

Jednostki sprzedaży są dostępne w zależności od przypisanego typu kategorii.

• JM SPRZ-MAG (pole SAUSTUCOE)

Współczynnik konwersji używany do obliczania ilości w jednostkach magazynowania na podstawie ilości wprowadzonej w jednostkach sprzedaży: Ilość w JM MAG = Ilość w JM ZAK * współczynnik konwersji.

Dostęp do współczynnika konwersji jest możliwy, jeśli uzupełniono pole Jednostka sprzedaży (SAU) i ma ono wartość inną niż jednostka magazynowania. Jest on inicjowany z tabeli współczynników konwersji, jeśli kombinacja istnieje.

• Modyfikowalny (pole DACSAUCOE)

To pole należy zaznaczyć, jeśli modyfikacja współczynnika konwersji między jednostką sprzedaży a jednostką magazynowania na poziomie zamówienia jest dozwolona.

• Jednostka statystyczna (pole SSU)

Jednostka ta służy do wyliczania statystyk ilościowych. Jest ona używany do wykonywania analiz za pomocą jednostki, która jest wspólna dla wszystkich artykułów, gdy na przykład kryteria analizy są typu klienta lub dostawcy.

• JM STA -> JM MAG (pole SSUSTUCOE)

Współczynnik konwersji używany do obliczania ilości w jednostkach magazynowania na podstawie ilości wprowadzonej w jednostkach statystycznych: Ilość w JM MAG = Ilość w JM STAT * współczynnik konwersji.

Dostęp do współczynnika konwersji jest możliwy, jeśli uzupełniono pole Jednostka statystyczna (SSU) i ma ono wartość inną niż jednostka magazynowania. Jest on inicjowany z tabeli współczynników konwersji, jeśli kombinacja istnieje.

• Dodatkowa jednostka Intrastat (pole EEU)

Jest to dodatkowa jednostka UE, w jakiej wyrażana jest ilość wydana na potrzeby pliku dokumentacji celnej.

• Przel. JM UE -> JM MAG (pole EEUSTUCOE)

Współczynnik konwersji pozwalający obliczyć ilość w jednostkach magazynowania na podstawie ilości wprowadzonej w dodatkowych jednostkach UE: Ilość w JM MAG = Ilość w UE * współczynnik konwersji.

Współczynnik konwersji jest dostępny, jeśli uzupełniono pole Jednostka UE i ma ono wartość inną niż jednostka magazynowania. Jest on inicjowany z tabeli współczynników konwersji, jeśli kombinacja istnieje.

• JM (pole PCU)

Istnieje możliwość wskazania jednostki pakowania według dostawcy.
Ten artykuł może posiadać wiele jednostek pakowania:

• Jednostka pakowania zdefiniowana w rekordzie artykułu (z tabeli Jednostki pakowania). Te jednostki są proponowane podczas wprowadzania przesunięć magazynowych.
  Liczba jednostek pakowania, którą można wprowadzić podlega kodowi działania NUC – Liczba jednostek pakowania.
• Jednostka pakowania powiązana z dostawcą (zdefiniowana w rekordzie artykułu-dostawcy).
• Dwie jednostki pakowania klienta (z rekordu artykułu-klienta). Mogą one być użyte jako jednostki sprzedaży podczas wprowadzania zamówienia.

Z tabeli jednostek wybrać można wyłącznie jednostki typu „pakowanie”.

• JM PAK ->JM MAG (pole PCUSTUCOE)

Współczynnik konwersji używany do obliczania ilości w jednostkach magazynowania na podstawie ilości wprowadzonej w jednostkach pakowania: Ilość w JM MAG = Ilość w JM PAK * współczynnik konwersji.

Dostęp do tego współczynnika konwersji jest możliwy, jeśli uzupełniono pole Jednostka pakowania (PCU) i ma ono wartość inną niż Jednostka magazynowania (STU). Jest on inicjowany z tabeli współczynników konwersji, jeśli kombinacja istnieje.

• Modyfikowalny (pole DACPCUCOE)

To pole należy zaznaczyć, jeśli modyfikacja współczynnika konwersji między jednostką pakowania a jednostką magazynowania na zamówieniach lub przyjęciach sprzedaży jest dozwolona.

• Format etykiety (pole LBEFMT)

Etykiety zapasu mogą być wydrukowane podczas wprowadzania przesunięć lub z folderu produkcji. Format etykiety może zostać ustawiony i może różnić się w zależności od zdefiniowanej jednostki opakowania.
  Format etykiety jest również powiązany z jednostką magazynową.

• Rozpakowanie (pole PCURUL)

Z tego pola należy skorzystać, aby zdefiniować, w jaki sposób podzielić pozycje zapasów podczas procesu rozpakowywania.

• Rozpakuj. Część pozycji zapasu jest zamieniana na jednostki magazynowania, a pozycja jest dzielona, jeśli jest to konieczne. Ta opcja jest dostępna tylko, jeśli dozwolone jest wprowadzanie współczynnika konwersji.
  Przykład:
  Pozycja magazynowa zawiera pięć kartonów po dwanaście jednostek każdy. Z tej pozycji pobieranych jest osiemnaście jednostek.
  Powoduje to wydanie dwóch pozycji magazynowych: jednej pozycji dla trzech kartonów po dwanaście jednostek i jednej pozycji dla sześciu jednostek.
• Koryguj współczynnik (przelicz współczynnik JM PAK). Współczynnik konwersji pozycji zapasu może zostać skorygowany w zależności od potrzeb, a pozycja jest dzielona, jeśli jest to konieczne. Ta opcja jest dostępna tylko, jeśli dozwolone jest wprowadzanie współczynnika konwersji.
  Przykład:
  Pozycja magazynowa zawiera pięć kartonów po dwanaście jednostek każdy. Z tej pozycji pobieranych jest osiemnaście jednostek.
  Powoduje to wydanie dwóch pozycji magazynowych: jednej pozycji dla trzech kartonów po dwanaście jednostek i jednej pozycji dla jednego kartonu dla sześciu jednostek.
• Ułamek (oblicz ułamek dziesiętny JM PAK). Ilości pozycji zapasów mogą zostać skorygowane poprzez podział.
  Jednostka pakowania musi następnie zostać zdecymalizowana.
  Przykład:
  Pozycja magazynowa zawiera pięć kartonów po dwanaście jednostek każdy. Z tej pozycji pobieranych jest osiemnaście jednostek.
  Powoduje to wydanie jednej pozycji magazynowej dla trzech i pół kartonu po dwanaście jednostek.

Jednostki sprzedaży i zakupu muszą być istnieć w tabeli jednostek pakowania, jeśli wprowadzona jednostka transakcji ma być zachowywana w otrzymywanej pozycji zapasu. W przeciwnym razie otrzymywana pozycja zapasu jest zarządzana w jednostkach magazynowania.

• Typ przeniesienia (pole TRSTYPE)

Typ transakcji do ustawienia, który ma być wybrany spośród różnych zaproponowanych wartości. Każdy typ transakcji odnosi się do identyfikowanego ruchu magazynowego.
Dostęp do niektórych parametrów transakcji lub do niektórych wartości menu lokalnych uzależniony jest od wybranego typu transakcji.

• Kod przeniesienia (pole TRSCODE)

Kod przesunięcia zapasów umożliwia wyszczególnienie reguł wewnątrz tego danego typu przesunięcia.

Te kody muszą zostać utworzone w tabeli dodatkowej numer 14.

Kod przesunięcia umożliwia zdefiniowanie konkretnych przyjęć na i wydań z magazynu dla niektórych transakcji. Na przykład dedykowana transakcja powiązana z doświadczonym użytkownikiem może zezwalać na przyjęcie na magazyn towaru o statusie A, podczas gdy inni użytkownicy może być powiązany z transakcją pozwalającą na przyjęcie na magazyn towarów o statusie Q.
Będzie to możliwe da kategorii artykułów zezwalających na ten typ reguł przyjęcia i posiadanie takiego kodu przesunięcia (zob.Kategoria artykułu).

• Miejsce składowania (pole LOCNUME)

Za pomocą menu lokalnego określ lokalizację, która ma być proponowana dla tej transakcji magazynowej.

• Autoryzowane statusy (pole AUZSTAE)

Wskazuje, które statusy są autoryzowane w tym typie transakcji magazynowych.
Po zatwierdzeniu pola przeprowadzana jest kontrola, aby wyświetlane były tylko wybrane autoryzowane statusy.

• Autoryzowane podstatusy (pole AUZSSTE)

Należy wskazać, które podstatusy są dopuszczalne dla tego typu ruchu magazynowego. Aby je wprowadzić należy kliknąć na Autoryzowany status z poziomu ikony Działania. Wprowadzenie odbywa się w tabeli poprzez wybranie statusu stanu magazynowego bądź poprzez wprowadzenie szablonu podstatusu ze znakami ogólnymi (*,?,#,!). Podczas zatwierdzania tabeli dokonywana jest kontrola tak, aby zatrzymać tylko te statusy, które odpowiadają wybranym i autoryzowanym statusom.

Jeśli pole pozostawiono puste, wypełniane jest ono automatycznie szablonami podstatusów odpowiadających dopuszczalnym statusom.

• Status domyślny (pole DEFSTA)

Istnieje możliwość domyślnego wskazania podstatusów, aby ułatwić wprowadzenie transakcji magazynowych. W transakcjach magazynowych należy zastosować jeden z wcześniej określonych szablonów.

• Polecenie KJ (pole QLYCTLFLG)

Parametr ten pozwala zapisać zgłoszenie analizy do przetworzenia przez funkcję Kontrola jakości w przypadku, gdy wprowadzony status ma wartość „Q”.

Jeśli wartość tego parametru to „Nie”, zmiana statusu na „A” lub „R” nie może się odbyć w funkcji Kontroli jakości - należy dokonać tego przy pomocy formularzy Zmiany statusu.

• Wprowadzanie numeru partii (pole DACLOT)

To pole pozwala wskazać sposoby ręcznego wprowadzania kodu partii dla typu ruchu magazynowego.

Wpis dowolny

Istnieje możliwość wprowadzanie istniejącego bądź nie kodu partii.

Nowa partia

Wprowadzony kod partii nie może istnieć w bazie.

Nie

Nie można wprowadzić kodu partii. W takim przypadku, domyślnie ustawiona wartość dla tego kodu partii jest pobierana, a licznik partii jest aktywny.

• Partia domyślna (pole LOTSUPINH)

To pole pozwala wskazać domyślną wartość dla wprowadzonej partii:

Brak
Partia dostawcy

System proponuje numer wewnętrzny partii jako wprowadzony numer partii dostawcy.

Numer dokumentu

System proponuje jako wartość domyślną numeru partii, numer dokumentu, który rozpoczął przyjęcie zapasu.

Poniższa tabela podsumowuje wpływ ustawień reguły zarządzania na przesunięcia typu Przyjęcie w obowiązkowym zarządzaniu partią.

W przypadku opcjonalnej partii, dostęp możliwy jest po kliknięciu na ikonę Działania dodatkowej funkcji z pola Partia w momencie tworzenia. Funkcja ta pozwala na wskazanie, że partia powinna zostać zapisana jako pusta.

(*) Przypisanie partii wg licznika odbywa się w następujący sposób: system używa licznika partii powiązanego z artykułem.

• Identyfikator pojemnika (pole DACCTR)

Należy wskazać czy wewnętrzny identyfikator pojemnika jest obowiązkowy czy opcjonalny.

• Zamówienie (pole ALLRULORD)

Do każdej reguły przypisany jest kod. Ten kod jest określony w tabeli reguły rezerwacji .

• Zlecenia produkcyjne (pole ALLRULMAT)

Należy określić regułę rezerwacji, która zostanie zastosowana do zleceń produkcyjnych. Ten kod odnosi się do tabeli reguły rezerwacji i wydań .

• Wysyłka (pole ALLRULSHI)

Należy określić regułę przypisania, która zostanie zastosowana w dostawach i ładowaniu.

• Wydanie na zlecenie prod. (pole ALLRULMFG)

Należy określić regułę przypisania, która zostanie zastosowana w zleceniu produkcyjnym i raportowaniu materiałów (dla materiałów nie przypisanych kooperacjom).

• Przesunięcia wewnętrzne (pole ALLRULTRF)

Należy określić regułę przypisania, która zostanie zastosowana w przeniesieniach wewnętrznych (inne wydania, montaż/demontaż, przesunięcia magazynowe).

• Przydział kooperacji (pole ALLRULSCO)

Należy określić regułę przypisania, która zostanie zastosowana w dostawach kooperacyjnych i planie uzupełniania pola konsumpcji dla lokalizacji typu kooperant.

• Wydania zewnętrzne kooperacji (pole ALLRULSCC)

Należy określić regułę przypisania, która zostanie zastosowana w raportowaniu materiałów (dla materiałów przypisanych kooperacjom).
Ta reguła jest też używana w kooperacjach bez ZP (podczas rezerwowania materiałów w zleceniu kooperacji).

• Status 'A' (pole GLOAAAFLG)

W ramach globalnego przypisania możliwe jest określenie jakie statusy są uwzględniane jako dostępne dla przypisania.
Jeśli zaznaczono ten wskaźnik, możliwe będzie globalne przypisanie artykułów ze statusem ,,A”.
Przynajmniej jedno okienko musi zostać zaznaczone w tej sekcji.

• Status 'Q' (pole GLOQQQFLG)

W ramach globalnego przypisania możliwe jest określenie, które statusy są uważane za dostępne do przypisania.
Jeżeli zaznaczono ten wskaźnik, możliwe będzie globalne przypisanie artykułów ze statusem „Q”.
Przynajmniej jedno okienko musi zostać zaznaczone w tej sekcji.

• Dozw. R (pole GLORRRFLG)

W ramach globalnego przypisania możliwe jest określenie, które statusy są uważane za dostępne do przypisania.
Jeżeli zaznaczono ten wskaźnik, możliwe będzie globalne przypisanie artykułów ze statusem „R”.
Przynajmniej jedno okienko musi zostać zaznaczone w tej sekcji.

• Typ przeniesienia (pole TRSTYPS)

Typ transakcji do ustawienia, który ma być wybrany spośród różnych zaproponowanych wartości. Każdy typ transakcji odnosi się do identyfikowanego ruchu magazynowego.
Dostęp do niektórych parametrów transakcji lub do niektórych wartości menu lokalnych uzależniony jest od wybranego typu transakcji.

• Kod przeniesienia (pole TRSCODS)

Kod przesunięcia zapasów umożliwia wyszczególnienie reguł wewnątrz tego danego typu przesunięcia.

Te kody muszą zostać utworzone w tabeli dodatkowej numer 14.

Kod przesunięcia umożliwia zdefiniowanie konkretnych przyjęć na i wydań z magazynu dla niektórych transakcji. Na przykład dedykowana transakcja powiązana z doświadczonym użytkownikiem może zezwalać na przyjęcie na magazyn towaru o statusie A, podczas gdy inni użytkownicy może być powiązany z transakcją pozwalającą na przyjęcie na magazyn towarów o statusie Q.
Będzie to możliwe da kategorii artykułów zezwalających na ten typ reguł przyjęcia i posiadanie takiego kodu przesunięcia (zob.Kategoria artykułu).

• Miejsce składowania 1 (pole LOCNUM)

Za pomocą menu lokalnego określ lokalizację, która ma być proponowana dla tej transakcji magazynowej.

• Miejsce składowania 2 (pole LOCNUM2)

• Miejsce składowania 3 (pole LOCNUM3)

• Autoryzowane statusy (pole AUZSTAS)

Wskazuje, które statusy są autoryzowane w tym typie transakcji magazynowych.
Po zatwierdzeniu pola przeprowadzana jest kontrola, aby wyświetlane były tylko wybrane autoryzowane statusy.

• Autoryzowane podstatusy (pole AUZSSTS)

Należy wskazać, które podstatusy są dopuszczalne dla tego typu ruchu magazynowego. Aby je wprowadzić należy kliknąć na Autoryzowany status z poziomu ikony Działania. Wprowadzenie odbywa się w tabeli poprzez wybranie statusu stanu magazynowego bądź poprzez wprowadzenie szablonu podstatusu ze znakami ogólnymi (*,?,#,!). Podczas zatwierdzania tabeli dokonywana jest kontrola tak, aby zatrzymać tylko te statusy, które odpowiadają wybranym i autoryzowanym statusom.

Jeśli pole pozostawiono puste, wypełniane jest ono automatycznie szablonami podstatusów odpowiadających dopuszczalnym statusom.

• Partia wyjściowa (pole SHLLOT)

To pole pozwala uściślić sposoby wydania zapasu partii, które przekroczyły datę przydatności.

Nie, kontrola UBD

Data graniczna użycia musi zostać skontrolowana przez wydaniem partii.

Nie, kontrola wygaśnięcia

Data przydatności musi zostać skontrolowana przez wydaniem partii.

Tak

Partia może zostać wydana niezależnie od daty granicznej użycia i daty przydatności.

• Wersja prototypu (pole AUZPRO)

Należy wskazać, czy wersje o statusie Prototyp są dopuszczalne czy nie dla tego typu przesunięć wydania zapasu.
Można również wskazać, czy są one dozwolone za wyjątkiem tych, które podlegają wstrzymaniu.

• Wersja aktywna (pole AUZACT)

Należy wskazać, czy wersje o statusie Aktywny są dopuszczalne czy nie dla tego typu przesunięć wydania zapasu.
Można również wskazać, czy są one dozwolone za wyjątkiem tych, które podlegają wstrzymaniu.

• Wersja zatrzymana (pole AUZSTP)

Należy wskazać, czy wersje o statusie Wstrzymany są dopuszczalne czy nie dla tego typu przesunięć wydania zapasu.
Można wskazać, czy nie są one dozwolone za wyjątkiem tych, które podlegają wstrzymaniu.

• Wyłącznie wprowadzenie wersji (pole ORDVER)

Należy podać, czy wersja wprowadzona w pozycji wydania ma być wyłączna czy nie.

• Jeśli wersja jest wyłączna:
• W przypadku automatycznego określenia zapasu do wydania, wyłącznie pozycje zapasu posiadające taką wersję zostaną wybrane.
• Jeśli zapas do wydania nie jest określany automatycznie, wyłącznie pozycje zapasu posiadające taką wersję zostaną zaproponowane w oknie pobrania szczegółowego zapasu.
• Jeśli wersja nie jest wyłączna: 
• W przypadku automatycznego określania zapasu do wydania, wprowadzona wersja zostanie uznana jako priorytetowa w stosunku do innych pozycji zapasu posiadających inną wersję.

• Kod księgowania (pole ACCCOD)

• pole VACITM

To pole pozwala na wskazanie progu podatkowego.
W związku z tym, że każdy kraj posiada własne stawki podatku, sam próg podatkowy nie pozwala na zdefiniowanie stawki, którą należny zastosować. Podatek określany jest przy użyciu reguły ogólnej w połączeniu z regułą podatku powiązaną z kontrahentem i z progiem podatkowym powiązanym z artykułem.
 Więcej informacji znajduje się w dokumentacji dotyczącej Reguł podatkowych.
Próg podatkowy przedstawia wyłącznie listę różnych stawek dotyczących tego samego systemu.

• Kod podatku SST (pole SSTCOD)

• Metoda wyceny (pole VLTCOD)

Z tego pola należy skorzystać, aby zainicjalizować, na poziomie artykułu-lokalizacji, metodę wyceny definiująca opcje wyceny przesunięć zapasu.

Więcej informacji na temat wyceny zapasów znajduje się w aneksie dokumentacji: Podstawowe zasady wyceny zapasów.

• Grupa kosztów (pole BRDCOD)

Obliczenia kosztów umożliwiają podział kosztów materiałowych. Z pola tego należy skorzystać w celu zdefiniowania, które pole (podsuma) kosztu materiałowego tej kategorii artykułu ma zostać zaksięgowane.

Kod działania MAT – Liczba grup materiałowych definiuje liczbę dostępnych grup kosztów.

• Koszty standardowe (pole STDCSTUPD)

Z tego pola należy skorzystać, aby wprowadzić flagę aktualizacji kosztu (dla każdego typu):

• Wprowadzono. Obliczenia kosztu nie modyfikują danych wprowadzonych dla tego typu kosztu i nie są przekazywane na niższe poziomy BOM-u.
• Obliczono. Istniejące koszty (wprowadzone lub obliczone) zostaną nadpisane w momencie wykonania nowych obliczeń kosztów.
  Cały czas można uzupełnić odpowiednią kolumnę.
  
  

• Środek trwały (pole FLGFAS)

To pole wyboru wykorzystywane jest podczas zarządzania modułem Środków trwałych.
Jeśli jest ono aktywne, pozwala na zidentyfikowanie czy artykuł jest środkiem trwałym, tzn. czy może być odniesieniem dla wydatku zarejestrowanego poprzez wprowadzenie bezpośrednie lub wygenerowanego automatycznie podczas księgowania wydania dodatkowego zapasu.

• Typ kosztu (pole PCCCOD)

Z tego pola należy skorzystać, aby powiązać kategorię artykułu z rodzajem danego kosztu. Rodzaje kosztów są wykorzystywane w zarządzaniu projektami. Dla artykułów rodzaj wydatku określa typy artykułów przypisanych do projektu, np. zakup surowców.

Należy zdefiniować rodzaj kosztu artykułu tylko dla artykułów zarządzanych jako Dostępne zapasy oraz zakupionych artykułów zarządzanych jako Na zamówienie. Nie ma potrzeby definiowania rodzaju kosztu dla wyprodukowanych artykułów zarządzanych Na zamówienie, ponieważ artykuły do wycenienia, zgodnie z ich rodzajem kosztu, będą składnikami BOM-u, a nie samym wyprodukowanym artykułem. Składniki będą zarządzane albo jako Dostępne zapasy albo zakupione Na zamówienie.

• Wymiar (pole DIE)

• Wartość wymiaru (pole CCE)

Ustawienia określają, czy wymiary analityczne mogą być modyfikowane. Są one inicjalizowane na podstawie ustawień domyślnego wymiaru.

W trybie tworzenia, jeśli żadna pozycja zamówienia nie została wprowadzona, a kod projektu został zmodyfikowany, sekcje analityczne są inicjalizowane ponownie zgodnie z ustawieniami domyślnych wymiarów.

W trybie tworzenia, podobnie jak i zmiany, jeśli pozycja zamówienia została już wprowadzona, a kod projektu zmieniony, nie można ponownie zainicjalizować wymiarów analitycznych.

• Typ przeniesienia (pole OTRSTYP)

• Koszt narzutu (pole OVECOD)

Należy wybrać kod kosztów narzutu.

Kody kosztów narzutu są używane w następującym celu:

• Do wyceny wybranych typów przesunięć magazynowych.
  Kolumna definiująca formułę lub stałą stawkę do użycia w obliczeniach jest definiowana przez parametr OVECOLSTK – Kolumna kosztów narzutu (rozdział STO, grupa VAL).
• Do określenia ceny kosztu lub obliczenia ceny kosztu produkcji.
  Wybrane funkcje używają kodu kosztów narzutu w następującym celu:
• Do wyceny kosztów narzutu gniazda produkcyjnego powiązanych z wymiarem wyceny.
• Do wyceny kosztów narzutu dla materiałów i półproduktów.

Kolumna kosztów narzutu zawierająca formułę lub stałą stawkę do użycia w funkcjach obliczania kosztu produkcji jest definiowana przez parametry. Do obliczeń kosztu standardowego zastosowanie ma parametr OVECOLSTD – Wybór kolumny narz. – koszt std. (rozdział GPA, grupa COS).

Kolumnę do zastosowania można zmodyfikować przed wykonaniem obliczeń.

• Kalkulacja wysokości narzutu (pole OVECPNFLG)

Z tego pola należy skorzystać, aby wybrać typ obliczeń.

• Nie – obliczanie kosztów narzutu wyprodukowanego artykułu nie uwzględnia kwoty kosztów narzutu artykułów niższych poziomów.
• Tak – obliczanie kosztów narzutu wyprodukowanego artykułu uwzględnia kwotę kosztów narzutu artykułów niższych poziomów.

Artykuły niższych poziomów to artykuły, które nie są ukończone, czyli innymi słowy – półprodukty i surowce.

• Horyzont potw. (pole FIMHOR)

Horyzont, dla którego potwierdzone zapotrzebowania na dostawę muszą być wykonywane (tygodniowo, miesięcznie lub w innej jednostce).

• pole FIMHORUOM

Jednostka czasu, w której potwierdzony horyzont będzie wyrażany.

• Horyzont planowania (pole FRTHOR)

Jest to okres wyrażony w dniach, tygodniach lub miesiącach, w trakcie którego tymczasowe polecenia dostaw mogą zostać dokonane.

• pole FRTHORUOM

Jednostka czasu, w jakiej wyrażany będzie horyzont planowania.

• Czas real. uzupełniania zapasów (pole OFS)

Odpowiadająca liczba dni:

• od momentu uzupełnienia zapasu dla zakupionego artykułu,
• od momentu wyprodukowania półproduktu lub produktu końcowego.

Jest ona ogólnie rzecz ujmując ustawiona dla rozmiaru danej partii i pozwala na obliczenie daty rozpoczęcia sugestii w planowaniu zasobów wytwórczych.

• pole JOURS1

• % tolerancji dostaw (pole MINRMNPRC)

Tolerancja salda wyrażana procentowo
Jest to ilość w zamówieniu, podana w jednostkach zakupu, poniżej której zamknięcie zamówienia może być wykonane po częściowej dostawie.

• Dokładność dopasowania (pole MATTOL)

To pole pozwala na wskazanie dla danej kategorii artykułu kodu dopasowania.
Kod ten wybrany jest z listy utworzonej w funkcji Dokładność dopasowania.
Jest on wyznaczany jako domyślna wartość dla wszystkich nowych artykułów powiązanych z tą kategorią artykułu.

• Artykuł przyjmowany (pole RCPFLG)

Ten wskaźnik określa czy artykuł będzie podlegał przyjęciu czy nie.

Artykuł zarządzany w magazynie musi być obowiązkowo przyjęty.

• Obowiązkowe zapotrzebowanie zakupu do ZZ (pole PRQFLG)

Ten wskaźnik określa, czy wprowadzanie artykułu jest zabronione podczas bezpośredniego zamawiania. W takim przypadku obowiązkowe jest używanie zapotrzebowanie zakupu.

• Wstępne uzupełnianie wersji (pole LOAECCFLG)

• JM ZAK (pole ITMPUU)

To pole wyświetla jednostkę zakupu zdefiniowaną w sekcji Jednostki.

• Typ (pole ITMTYP)

Typ artykułu może być:

• artykuł normalny,
• Artykuł BOM-u: pozycja zamówienia generowana jest dla artykułu nadrzędnego dla każdego składnika BOM-u sprzedażowego. Pozycje te są niezależne.
• Artykuł BOM-u sprzedażowego (zestaw): pozycja zamówienia generowana jest dla artykułu nadrzędnego dla każdego składnika BOM-u sprzedażowego. Pozycje zamówienia tego zestawu są nieodłączne.

• % tolerancji dostaw (pole SALRMNPRC)

Jest to ilość zamówienia, na podstawie której może zostać wykonane saldo zamówienia w wysyłce częściowej.

• Ilość minimalna (pole MINQTY)

Minimalna ilość zamówienia, w jednostce sprzedaży.

• Ilość maksymalna (pole MAXQTY)

Maksymalna ilość zamówienia, wyrażona w jednostkach sprzedaży.

• Dozw. magazyn u kli. (pole LNDFLG)

Jeśli pole to nie jest zaznaczone, artykuł nie będzie mógł być wysłany do magazynu klienta.

• Nabycie bezpośrednie (pole CTMFLG)

Jeśli to pole jest zaznaczone, artykuł podlega zarządzaniu back-to-back, a jego działanie jest następujące:

• jeśli jest to zakupiony artykuł, system zaproponuje z poziomu zamówienia klienta wygenerowanie zamówienia zakupu dla tego artykułu.
• jeśli jest to artykuł zakupiony/wyprodukowany z typem sugestii „Kupno”, system zaproponuje z poziomu zamówienia klienta wygenerowanie zamówienia zakupu dla tego artykułu.
• jeśli jest to wyprodukowany artykuł, system zaproponuje z poziomu zamówienia klienta wygenerowanie zlecenia produkcyjnego dla tego artykułu.
• jeśli jest to artykuł zakupiony/wyprodukowany z typem sugestii „Wyprodukowany”, system zaproponuje z poziomu zamówienia klienta wygenerowanie zlecenia produkcyjnego dla tego artykułu.

• Ilość bezpośrednia (pole CTMQTY)

Ilość (wyrażona w jednostkach sprzedaży) na podstawie której wystąpi nabycie bezpośrednie dla klienta.

• Pochodzenie ceny (pole BASPRIORI)

• użyty % (pole PURPRIPRC)

• Zasada fakturowania (pole INVCND)

To pole jest dostępne wyłącznie, jeśli spełnione są następujące warunki:

• typ kategorii to Usługa lub Ogólna,
• typ przepływu to Sprzedany, a nie Dostarczany.

Z tego pola należy skorzystać, aby wskazać Warunek fakturowania. Ta informacja nie jest wymagana. Może zostać użyta jako domyślny warunek fakturowania na poziomie pozycji zamówień sprzedaży, jeśli warunek fakturowania w nagłówku nie został wprowadzony i nie może zainicjalizować warunku pozycji zamówienia.

• Współ. kosztów przyj. (pole CPRCOE)

• Koszty stałe na jedn. (pole CPRAMT)

• Struktura kosztu (pole STCNUM)

• Horyzont potw. (pole PLH)

Potwierdzony horyzont (w jednostce czasu realizacji) wykorzystywany jest w obliczeniach programu zarządzania produkcją (MPS) i w planowaniu zasobów wytwórczych (MRP). Pozwala na ustalenie planu produkcji dla danego okresu: sugestie służące do pokrycia przerw umiejscowionych w tym horyzoncie są przesuwane do pierwszego okresu poza horyzontem.

Te sugestie stanowią część specjalnego znakowania w zapytaniu o wyniki MRP i w zapytaniu o wyniki MPS – w kolumnie Zlecenie po kodzie zlecenia występuje gwiazdka.

• pole PLHUOT

Jednostka czasu realizacji horyzontu planowania (tygodnie, kwartały lub miesiące).

• Horyzont zapotrzebowania (pole FOH)

Horyzont zapotrzebowania, wyrażony w liczbie dni, jest używany do obliczania przewidywanego zapasu – dostępny zapas jest obliczany przy użyciu zestawienia realizacji zamówień klienta poniżej tego horyzontu oraz prognoz powyżej tego horyzontu.

• pole FOHUOT

Jednostka czasu realizacji horyzontu zapotrzebowania (dni, tygodnie, kwartały lub miesiące).

• Sezonowość (pole SESCOD)

Sezonowość — jest to krzywa rezerwacji, która używana jest do tworzenia prognoz na podstawie struktury odchyleń sezonowości, które mogą być konfigurowane. Krzywe sezonowości są tworzone w tabeli sezonowości.

• Procent brakowania (pole SHR)

Procent braku odpowiada stracie produkcyjnej lub magazynowej.

Strata produkcyjna odpowiada sumie strat wygenerowanych dla każdej operacji marszruty.

Ten procent jest uwzględniany w planowaniu wymagań materiałowych i w zarządzaniu zleceniami produkcyjnymi. Jest on używany do obliczenia ilości do ponownego zamówienia w celu otrzymania ilości do pokrycia zapotrzebowania.

• Tryb uzupeł. zap. (pole REOMGTCOD)

Z tego pola należy skorzystać w celu zdefiniowania trybu uzupełniania zapasów:

• Nie zarządzane – Brak zarządzania uzupełnianiem zapasów.
• Wg MRP – Obliczanie uzupełniania zapasów według wymagań MRP.
• Wg MPS – Obliczanie uzupełniania zapasów według MPS.
• Wg punktu uzupełniania zapasów – Uzupełnienie zapasów po osiągnięciu progu.
• Wg okresu – Okresowe uzupełnianie zapasów.

• Częst. uzupeł. zap (pole REOPER)

W przypadku trybu okresowego uzupełniania zapasów określ tutaj liczbę dni kalendarzowych między dwoma uzupełnieniami zapasów.

• pole JOURS8

• Zasady uzupełniania (pole REOPOL)

Zasady uzupełniania zapasów pozwalają na parametryzację trybu obliczeń sugestii w planowaniu zasobów wytwórczych.

• Uwzględnione w gospodarce magazynowej i zapasach ze statusem „Q”.
• Wyzwolenie sugestii.
• Obliczanie ilości.
• Podział obliczonej ilości.
  Ilość można wybrać w tabeli zasad uzupełniania zapasu.
  

• Pokrycie (pole DAYCOV)

Zabezpieczenie, wyrażane w tygodniach, jest jednym z parametrów MRP. Umożliwia to pracę ze zmiennym bezpieczeństwem oraz uzupełnianie zapasów na podstawie księgi zamówień lub prognoz zarejestrowanych w okresie zabezpieczenia.

• pole SEMAINE

• Typ propozycji (pole REOCOD)

Ten typ sugestii jest używany podczas dokonywania planowania zasobów wytwórczych. On używany do definiowania, czy artykuł musi podlegać:

• Między lokalizacjami – transfer.
  
• Zakupowi.
  
• Produkcji – sugestia produkcji.
• Kooperacji – sugestia kooperacji.
• Brak sugestii.

Jeśli typ sugestii to Między lokalizacjami to lokalizacje uzupełniania zapasów musi zostać wskazana w polu Lokalizacje uzupełniania zapasów (REFCY).

• Lokalizacja uzup. zapas (pole REOFCY)

Gdy propozycja jest typu międzymagazynowego, pole to służy do określania miejsca składowania dostawcy, z którego uzupełnianie musi być wykonywane. Propozycja międzymagazynowa jest powiązana z zapotrzebowaniem na poziomie uzupełniającego miejsca składowania.

Uzupełnianie międzymagazynowe jest przepływem między dwoma miejscami składowania w pojedynczej firmie.

• Zapas bezpieczeństwa (pole SAFSTO)

Zapasy zabezpieczające są wykorzystywane w planowaniu potrzeb materiałowych. Umożliwia ono ustalenie dodatkowych zapasów aby poradzić sobie w przypadku wydłużenia terminu otrzymania zapasów lub wystąpienia zapotrzebowania większego niż standardowe.

• Punkt uzupeł. zap. (pole REOTSD)

Wartość progowa uzupełniania zapasów jest używana podczas zarządzania zapasami dla zamówienia. Jest to poziom zapasów, z którego wywoływane jest uzupełnianie zapasów (lub zlecenie produkcyjne). Jest on zazwyczaj równy sumie zużycia w czasie uzupełniania zapasów, do którego dodawany jest zapas bezpieczeństwa.

• Maksymalny zapas (pole MAXSTO)

Maksymalne zapasy uwzględniane w wyliczeniach uzupełniania zapasów.

• EWZ (pole REOMINQTY)

Maksymalna ilość do uzupełnienia
Minimalna ilość do uzupełnienia stosowana jest w planowaniu potrzeb materiałowych zgodnie z z wybranymi zasadami uzupełniania zapasów. Podawana jest jako ilość obliczeniowa w obliczaniu kosztów. Ogólnie reprezentuje ona:

• wielkość ekonomiczną produkcji,
  
• minimalną ilość zamówień narzuconą przez dostawcę.
  

• Partia techniczna (pole MFGLOTQTY)

Rozmiar partii
Rozmiar partii jest używany w planowaniu zasobów wytwórczych (MRP). Zgodnie z polityką uzupełniania zapasów rozmiar partii umożliwia wykonanie następujących operacji:

• Podział sugestii globalnej na wiele partii (wymóg produkcyjny: rozmiar zbiornika itp.).
  
• Zaokrąglenie zapotrzebowania do mniejszej ilości, jeśli rozmiar partii jest stały (wymagania zakupu: opakowania po n jednostek).
  Przykład:
  
• Sugestia produkcji licząca 500 jednostek do podziału na 5 sugestii po 100 jednostek
  
• Sugestia zakupu 52 jednostek o rozmiarze partii 12: konieczne jest zamówienie 60 jednostek.
  

• Zwolnić przy niedoborach (pole MFGSHTCOD)

To pole należy zaznaczyć, aby zablokować ten artykuł względem wydruku folderów produkcyjnych i dla śledzenia produkcji, jeśli wystąpił niedobór w fizycznych zapasach.

• % automat. zamkn. (pole CLEPCTAUT)

Ten procent określa próg stosowany do automatycznego zamknięcia materiałów podczas raportowania produkcji.

Na przykład, jeśli wartość wynosi 95%, a potrzeba materiałowa wynosi 200 UN, system zaproponuje, aby zamknąć materiał, jeśli ilość zużyta jest większa lub równa 190 UN.

• Reguła przypisania (pole PTOCOD)