Dane podstawowe > Kontroling kosztów > Kody narzutów 

Narzuty wykorzystywane są wyłącznie w kalkulacjach

  • kosztów tymczasowych (standardowy, standardowy zaktualizowany, budżetowy, symulowany),
  • ceny kosztu produkcji (CKP),
  • kosztów związanych z sumowaniem raportowania czasu produkcji.

Mogą być księgowane w oparciu o kody artykułu oraz wymiary wycen.

Narzuty nie są obliczane dla kosztu średniego oraz kalkulacji magazynowych w metodzie FIFO.
Mogą być liczone kaskadowo lub w całości. Można je uwzględniać przy przyjęciu lub wydaniu zapasów. Definiuje się je dla całego folderu.
Kod narzutu można przydzielić do nie więcej niż 6 rodzajów kosztów. Przykładowo: koszty administracyjne, koszty konserwacji itp.
Dla każdego rodzaju kosztu można zdefiniować nie więcej niż 4 formuły kalkulacji narzutów, tak by możliwe było rozróżnienie metody kalkulacji wg rodzaju jako funkcji obliczonego kosztu (standardowy, standardowy zaktualizowany, budżetowy, symulowany, koszt produkcji).

    Warunek

    SEEREFERTTO Odniesienie do dokumentacji Implementacja

    Zarządzanie ekranem

    Ekran tworzenia narzutów kosztów ogólnych składa się z pojedynczej zakładki.

    Karta Ekran wpisów

    Prezentacja

    Kodowanie i tytuł

    Należy określić kod narzutu kosztów ogólnych (3 znaki alfanumeryczne) i tytuł.

    Parametry naliczania

    Sekcja ta służy do określenia metody kalkulacji oraz zasad stosowania narzutu.

    Metoda kalkulacji

    Metoda kalkulacji służy do określenia, czy narzuty mają być obliczane kaskadowo czy całościowo.

    Na przykład:

    Narzut OH1 korespondujący z rodzajami NAT1 (5%) i NAT2 (15%)

    Cena artykułu A: 100 EUR

    Tryb całościowo

    A

    kalkulacja NAT1

    kalkulacja NAT2

    Wycena A

    100

    100x5%= 5

    100x15%=15

    120

    Kalkulacja kosztu: 100 + 100 x 0,05 + 100 x 0,15 = 120 EUR

    Metoda kaskadowa

    Kalkulacja kosztu: 100+ (100 + 100 x 0,05) x 0,15 = 120,75

    A

    NAT1 5 %

    Wycena po zastosowaniu NAT1

    NAT2 15%

    Wycena A

    100

    100 x 5%

    105

    105 x 15% = 15,75

    120,75

    Metoda aplikacyjna

    Metoda aplikacyjna dotyczy tylko kosztów materiałowych. Określa ona, czy narzuty są księgowane w momencie przyjęcia lub wydania zapasów.
    Metoda księgowania przy przyjęciu oznacza, że koszty są naliczane podczas kalkulacji kosztów artykułu jako takiego.
    Metoda księgowania przy wydaniu zapasów oznacza, że koszty są wchłaniane przez artykuł nadrzędny, który zużywa artykuł oznaczony kodem kosztu. Koszty te są częścią kosztów (kosztów produkcji) artykułu nadrzędnego.

    Podczas wielopoziomowej kalkulacji kosztu, narzuty na każdym poziomie można naliczyć na koszty materiałowe, robociznę, koszty kooperacji, bez możliwości naliczenia narzutu dla innego narzutu (reguła kaskady dla narzutów wielopoziomowych).

    Waluta

    Domyślnie waluta lokalizacji, istnieje jednak możliwość zmiany waluty.

    Podstawa formuły

    Określono tutaj podstawę obliczeń stosowanych formuł.

    Możliwe wartości to:

    • Kwota (przykładowo, stosowanie współczynnika do kwoty całkowitej)
    • Godziny lub Ilość (np. stosowanie współczynnika do liczby godzin operacji)

    Rodzaj narzutów

    Tabela ta służy do przydzielenia kodu narzutu do nie więcej niż sześciu różnych rodzajów kosztów.

    Dla każdego rodzaju możliwe jest powiązanie maksymalnie 4 formuł na potrzeby różnych kalkulacji (A,B,C,D).

    Każda kolumna (A,B,C lub D) może być dedykowana określonej kalkulacji kosztu (standardowy, standardowy zaktualizowany, budżetowy, symulowany, koszt produkcji). Alokacja odbywa się przy pomocy standardowych parametrów OVECOLBUD, OVECOLCUT, OVECOLMFC, OVECOLSIM, OVECOLSTD).
    Dla każdej kolumny można określić albo koszt stały ( w uprzednio określonej walucie), albo formułę obliczeniową zawierającą współczynnik stosowany do podstawy kalkulacji.

    Zamknij

     

    Pola

    Na tej karcie występują następujące pola :

    Blok numer 1

    Należy wybrać kod kosztów narzutu.

    Kody kosztów narzutu są używane w następującym celu:

    • Do wyceny wybranych typów przesunięć magazynowych.
      Kolumna definiująca formułę lub stałą stawkę do użycia w obliczeniach jest definiowana przez parametr OVECOLSTK – Kolumna kosztów narzutu (rozdział STO, grupa VAL).
    • Do określenia ceny kosztu lub obliczenia ceny kosztu produkcji.
      Wybrane funkcje używają kodu kosztów narzutu w następującym celu:
      • Do wyceny kosztów narzutu gniazda produkcyjnego powiązanych z wymiarem wyceny.
      • Do wyceny kosztów narzutu dla materiałów i półproduktów.

    Kolumna kosztów narzutu zawierająca formułę lub stałą stawkę do użycia w funkcjach obliczania kosztu produkcji jest definiowana przez parametry. Do obliczeń kosztu standardowego zastosowanie ma parametr OVECOLSTD – Wybór kolumny narz. – koszt std. (rozdział GPA, grupa COS).

    Kolumnę do zastosowania można zmodyfikować przed wykonaniem obliczeń.

    • Opis (pole OVEAXX)

     

    Blok numer 2

    • Krótki tytuł (pole OVESHOAXX)

     

    • Metoda kalkulacji (pole CLCMOD)

    Metoda kalkulacji:

    - łącznie: podsumowanie wydatków jest przeprowadzane dla każdego rodzaju z początkową podstawą obliczeń.

    - kaskada: za każdym razem podstawa obliczeń jest zwiększana o wydatki obliczone dla poprzedniego rodzaju.

    • Obciążenie narzutów (pole CLCLEV)

    Metoda obciążenia narzutów.

    (to rozróżnienie dotyczy tylko kosztów materiału).

    - Dane wejściowe: koszty są naliczane podczas kalkulacji kosztów samego artykułu.

    - Wydanie: koszty są przejmowane przez artykuł wyjściowy, który zużywa artykuł z kodem wydatków. Te koszty są częścią kosztów (kosztów produkcji) artykułu wyjściowego.

    Ten kod umożliwia identyfikację waluty lokalizacji, kontrahenta itp. Jest on kontrolowany w tabeli walut.
    Domyślnie proponowana waluta to waluta budżetu.
    Typ zastosowanego kursu wymiany zależy od parametru BUDTYPCUR – Typ współczynnika konwersji budżetu (rozdział BUD, grupa CMM).

    SEEINFOZalecane jest użycie kodowania ISO podczas tworzenia nowej waluty.

    Blok numer 3

    • Podstawa formuły (pole FORBASIS)

     

    Tabela

    Rodzaj wydatków.

    • Wyzwalacz (pole VCRTRG)

    Pole to służy do określania, czy narzuty są wyzwalane z tego dokumentu czy z dokumentu pierwotnego:

    • jeżeli to jest z dokumentu: narzuty mają zastosowanie do każdego raportowania produkcji lub przyjęcia,
    • jeżeli to jest z dokumentu pierwotnego: narzuty mają zastosowanie do:
      • zlecenia produkcyjnego, a wyliczenie narzutu jest wykonywane dla kosztów produkcji,
      • zamówienia: narzuty są rozprowadzane na każde przyjęcie proporcjonalnie do otrzymanych ilości w odniesieniu do ilości zamówionych.
    • pole FXDOVEA

    Narzuty muszą być stałe. Można wpisać cztery kwoty opłat według rodzaju; odnoszą się one do różnych typów wydatków, a ich opisy można dostosowywać. Kwota opłaty jest wyłączana z formuły: może być ona wprowadzana jeśli kod sąsiedniej formuły jest pusty.

    Kod jest używany do identyfikacji formuły kalkulacji. Formuła kalkulacji to krótki kod wywołujący wyrażenie sprawdzające wynik używane w różnych funkcjach artykułu.

    • pole FXDOVEB

    Narzuty muszą być stałe. Można wpisać cztery kwoty opłat według rodzaju; odnoszą się one do różnych typów wydatków, a ich opisy można dostosowywać. Kwota opłaty jest wyłączana z formuły: może być ona wprowadzana jeśli kod sąsiedniej formuły jest pusty.

    Kod jest używany do identyfikacji formuły kalkulacji. Formuła kalkulacji to krótki kod wywołujący wyrażenie sprawdzające wynik używane w różnych funkcjach artykułu.

    • pole FXDOVEC

    Narzuty muszą być stałe. Można wpisać cztery kwoty opłat według rodzaju; odnoszą się one do różnych typów wydatków, a ich opisy można dostosowywać. Kwota opłaty jest wyłączana z formuły: może być ona wprowadzana jeśli kod sąsiedniej formuły jest pusty.

    Kod jest używany do identyfikacji formuły kalkulacji. Formuła kalkulacji to krótki kod wywołujący wyrażenie sprawdzające wynik używane w różnych funkcjach artykułu.

    • pole FXDOVED

    Narzuty muszą być stałe. Można wpisać cztery kwoty opłat według rodzaju; odnoszą się one do różnych typów wydatków, a ich opisy można dostosowywać. Kwota opłaty jest wyłączana z formuły: może być ona wprowadzana jeśli kod sąsiedniej formuły jest pusty.

    Kod jest używany do identyfikacji formuły kalkulacji. Formuła kalkulacji to krótki kod wywołujący wyrażenie sprawdzające wynik używane w różnych funkcjach artykułu.

    Zamknij

     

    Komunikaty o błędzie

    Jedynymi komunikatami o błędach są komunikaty ogólne.

    Użyte tabele

    SEEREFERTTO Odniesienie do dokumentacji Implementacja