Konfigurator

Przed wprowadzeniem i wygenerowaniem danych konfiguratora konieczne jest uzupełnienie okna wyboru, umożliwiającego wybór scenariusza, jaki ma być wykonany dla danej lokalizacji.

Lokalizacja: Wybierz lokalizację konfiguracji dla scenariusza.

Scenariusz : Wybierz kod scenariusza opartego na 5 znakach.

Kontrahenci: Pole opcjonalne, służące do wskazania Numeru kontrahenta, dla którego inicjowana jest konfiguracja. Informacja ta zostanie zapisana w historii konfiguracji.

Referencja kontrahenta : Pole opcjonalne służące do wskazania referencji konfiguracji. Referencja ta zostanie zapisana w historii konfiguracji.

Data referencji: Data, jaka pełnić będzie rolę referencji do konfiguratora dla wyborów aktywnych powiązań BOM.

Przycisk ten służy do zatwierdzenia informacji w nagłówku a następnie do wykonania scenariusza.

Wyjdź z konfiguratora.

Scenariusz ma przebieg sekwencyjny. Odbywa się on zgodnie z kolejnością zakładek (uruchom/wybierz nadrzędne, tworzenie nadrzędnych) a w ramach każdej zakładki - zgodnie z kolejnością wierszy.

W ten sposób wyświetlanie nowych pytań uruchamiane jest poprzez zmienianie zakładek, ale również w sytuacji gdy:

Następny wiersz nie jest pytaniem.

Warunek następnego pytania jest inny niż warunek aktualnego pytania.

Następne pytanie zawiera wzór lub kalkulator z pytaniem, jakie ma zostać zadane.

Następne pytanie jest symbolem połączonym z tabelą i dla którego określony został filtr (symbol FILTER, który nie zawiera pustego łańcucha).

W takim przypadku istnieje kilka metod wpisywania:

Wpis prosty

Zgodnie z ustawieniami realizowanymi przez ten scenariusz, pytania są proponowane użytkownikowi.

Konieczne jest opracowanie odpowiedzi zgodnie z typem formatu oczekiwanym przez konfiguratora (alfanumeryczny, numeryczny, data lub pole zaznaczania). W razie konieczności, konwersja na wielkie lub małe litery przeprowadzana jest automatycznie na poziomie definiowania pytania. Klucz wyboru jest aktywny, jeżeli tabela odpowiedzi jest powiązana z symbolem i jest wykorzystywana do wyboru odpowiedzi z listy wartości.

Wpis formularza i szablonu

Po wybraniu lub wprowadzeniu kodu formularza lub szablonu, otwarte zostaje dodatkowe okno służące do wprowadzania pytań powiązanych z danym formularzem lub szablonem.

Wpis opcji / wariantów

Jako funkcja odpowiedzi danej na pytanie, scenariusz może wywołać okno opcji/wariantów. Opcje/warianty są wybierane przez użytkownika w wyświetlanym oknie.

Wpis wybranych artykułów

Patrz powyżej: „Wpis opcji / wariantów”.

Uwagi

Podczas etapu wprowadzania pytania w podstawowym oknie scenariusza, użytkownik ma możliwość zatwierdzania swojego wpisu poprzez:

Kliknięcie przycisku w oknie.

Tabulowanie od ostatniego pola jakie aktualnie zostało wprowadzone. Czynność ta automatycznie wyzwala równoznaczność z kliknięciem przycisku .

Dzięki tej drugiej funkcji, wprowadzanie jest bardziej elastyczne ponieważ użytkownik odpowiada i przechodzi pomiędzy polami używając tabulatora, dzięki czemu może znaleźć się na następnym pytaniu dzięki prostemu wciśnięciu klawisza „Tab”.

W podobny sposób, po wyświetleniu ustawionego w scenariuszu „komunikatu ostrzegawczego” konieczne jest kliknięcie przycisku w oknie, aby uruchomić dalszy ciąg scenariusza.

W końcu, po odpowiedzi na wszystkie pytania przycisk zostaje wyszarzony a jednocześnie przycisk zostaje aktywowany z koncentracją.

Kliknięcie przyciskuumożliwia przejście do poprzednio wprowadzonych pól. Następnie możliwe jest ich skorygowanie, korzystając z . Konfigurator usuwa pola następujące po pierwszym zmodyfikowanym polu (klasyfikacja konfiguratora) a wpisywanie rozpoczynane jest na nowo począwszy od tego pola.

Uwagi

Kolejność prezentacji może się różnić od kolejności logicznej konfiguratora.

W wyniku korekty, scenariusz uruchamia na nowo swój normalny przebieg począwszy od zmodyfikowanego pola. Oznacza to, że wiersze zawierające wzór lub obliczenie są ponownie oceniane. W przypadku pytań znajdujących się po miejscu korekty możliwe są dwa przypadki:

Brak wzoru lub obliczenia: pytanie wyświetlane jest z ostatnio wprowadzoną wartością.

Wzór lub obliczenie: pytanie wyświetlane jest z ponownie ocenioną zawartością.

Możliwe jest zmodyfikowanie marszruty i/lub BOM konfigurowanego artykułu przy zachowaniu utworzonego wcześniej kodu artykułu nadrzędnego. W tym celu, natychmiast po dokonaniu wpisu w nadrzędnym oknie konfiguracji, konieczne jest kliknięcie przycisku . System następnie wyświetla wszystkie konfiguracje wykonane dla wprowadzonych kontrahentów lub referencji kontrahentów, pod warunkiem, że symbole BPRNUM oraz BPRREF zostały wprowadzone jako kryteria wyszukiwania. Następnie konieczne jest wybranie wymaganej konfiguracji i aktywowanie przycisku . System następnie powraca do głównego okna pytania, podpowiadając domyślnie odpowiedzi udzielone na wybraną konfigurację, które to odpowiedzi mogą następnie zostać zmodyfikowane. Podczas generowania, system tymczasowo przypisuje nowy kod artykułu, który zostaje zastąpiony w momencie zatwierdzenia przez wybrany kod artykułu. Dane podstawowe dla tego artykułu są modyfikowane jako funkcja nowo udzielonych odpowiedzi.

W każdej chwili istnieje możliwość wyświetlenia odpowiedzi udzielonych na wszystkie pytania (niektóre pytanie nie są już widoczne) oraz wartości zmiennych, korzystając z przycisku znajdującego się na dole ekranu.

Po odpowiedzi na wszystkie pytania przycisk zostaje wyszarzony a przycisk zostaje aktywowany z koncentracją. Służy on do powiązania z tym etapem przez użycie klawisza „Enter”.

Po ustawieniu wszystkich pytań wymaganych do konfiguracji, wystarczy nacisnąć przycisklub .

Po zatwierdzeniu nie ma już możliwości powrotu do trybu korekty, jedynie konfiguracja jest możliwa.

Po zatwierdzeniu wyświetlane jest okno z 4 zakładkami. Okno to służy do przeglądania, dla konfigurowanego artykułu lub równoważnego artykułu znalezionego przez konfiguratora, jego BOM, marszruty operacyjnej, informacji o zapasach oraz podsumowania wartości różnych symboli. Szczegółowe informacje dostępne są poprzez kliknięcie prawym przyciskiem zakładek „BOM” oraz „Marszruta”.

1. Wybór artykułu nadrzędnego

Pierwszy etap odpowiada „Uruchom/Wybierz artyk. nadrz.” Ma on na celu:

Ustawienie pytań podstawowych.

Obliczenie zmiennych.

Otwarcie okien wyboru artykułów.

Otwarcie okien wyboru opcji / wariantów (mniej odpowiednie).

Jeśli podczas tego etapu dokonany został wybór artykułów nadrzędnych, scenariusz wykonuje ostateczny etap kontroli zmiennych (dla tych zmiennych, które podlegają kontroli) i następuje jego zakończenie. W tym przypadku nie zostaje utworzony rejestr historii.

Uwaga

Możliwe jest wybranie maksymalnie 100 artykułów nadrzędnych.

2. Tworzenie artykułu nadrzędnego

Etap ten odpowiada „Tworz. artykułu nadrzędnego” i jest on wykonywany tylko jeśli został on zdefiniowany i jeśli tworzenie artykułu nadrzędnego zostało autoryzowane na poziomie ustawień.

Ten etap scenariusza ma na celu:

Ustawienie pytań dodatkowych.

Obliczenie dodatkowych zmiennych.

Utworzenie nowego artykułu nadrzędnego (Artykuł, Artykuł-lokalizacja, artykuł-sprzedaż).

Przygotowanie rekordu „Nagłówka BOM” (jeżeli jest wymagany).

Przygotowanie rekordu „Nagłówka marszruty” (jeżeli jest wymagany).

Rekordy „Artykuł”, „Artykuł-lokalizacja” oraz „Artykuł-sprzedaż” są inicjowane z „Referencji artykułu nadrzędnego”.

„Artykuł-klient” jest inicjowany z pierwszego rekordu „Referencji artykułu nadrzędnego”.

Wszystkie czynności zdefiniowane w ramach tego etapu są wykonywane.

Zgodnie z ustawieniami „Wyszuk. ekwiwalencji” zakładki „Utw. artykuł nadrzędny” scenariusza realizowany jest następujący proces:

Brak wyszukiwania

Artykuł jest tworzony jeżeli nie istnieje. W przypadku braku zdefiniowania referencji artykułu i braku zdefiniowania automatycznego licznika numeru sekwencji dla kategorii artykułu wyświetlany jest komunikat o błędzie.

Wyszuk. ekwiwalencji

Wyszukiwanie ekwiwalencji przeprowadzane jest zgodnie z linią artykułów artykułu nadrzędnego a w przypadku braku wyników wyszukiwania artykuł zostaje utworzony.

Twórz zawsze

Artykuł jest systematycznie tworzony. Jeżeli artykuł istnieje wyświetlany jest komunikat o błędzie (brak definiowania nowej referencji artykułu lub brak automatycznego licznika numeru sekwencji na poziomie kategorii).

Uwagi

Priorytetowym celem scenariusza jest automatyczne przypisanie numeru artykułu w oparciu o kategorię. Rekord „Artykuł-klient” tworzony jest tylko, jeżeli w ekranie wyboru wprowadzony został numer klienta.

3. Wybór składnika

Ten etap odpowiada zakładce „Wyb. składników” i ma na celu:

Ustawienie pytań dodatkowych.

Obliczenie dodatkowych zmiennych.

Otwarcie okien wyboru artykułów.

Otwarcie okien wyboru opcji / wariantów.

Służy on do utworzenia BOM artykułu nadrzędnego (w przypadku nowego artykułu nadrzędnego) z istniejących składników. Ilości powiązane są w takim przypadku ilościami wprowadzonymi w oknach wyboru. Etap ten jest opcjonalny i może być używany w połączeniu z następnym etapem (tworzenie składników).

Uwaga

Zaleca się wprowadzanie ilości w „jednostkach magazynowych” w oknach wyboru artykułów lub oknach opcji / wariantów ponieważ jednostki te odpowiadają jednostkom powiązań w BOM.

4. Tworzenie składnika

Ten etap odpowiada zakładce „Tworzenie składnika” i ma na celu:

Ustawienie pytań dodatkowych.

Obliczenie dodatkowych zmiennych.

Tworzenie powiązań BOM.

Tworzenie nowych składników.

Dla każdego składnika, jeżeli warunek utworzenia jest spełniony:

Ładowany jest domyślny rekord składnika.

Połączenie jest inicjowane ilościami podanymi w wierszu składnika.

Jeżeli istnieją, przeprowadzana jest ponowna definicja pól „Powiązanie BOM” lub „artykuł składnik”.

Następnie tworzone jest powiązanie zgodnie z „Trybem wyszukiwania” zdefiniowanym w wierszu składnika w trakcie ustawiania scenariusza:

Brak wyszukiwania

Artykuł jest tworzony jeżeli nie istnieje. W przypadku braku zdefiniowania referencji artykułu i braku zdefiniowania automatycznego licznika numeru sekwencji dla kategorii artykułu wyświetlany jest komunikat o błędzie.

Wyszuk. ekwiwalencji

Wyszukiwanie ekwiwalencji przeprowadzane jest zgodnie z linią artykułów składnika a w przypadku braku wyników wyszukiwania artykuł zostaje utworzony.

Twórz zawsze

Składnik jest systematycznie tworzony. Jeżeli artykuł istnieje wyświetlany jest komunikat o błędzie (brak definiowania nowej referencji artykułu lub brak automatycznego licznika numeru sekwencji na poziomie kategorii).

Uwagi:

Nie można utworzyć dwóch połączeń o tym samym numerze sekwencji dla tego samego składnika. Konfigurator najpierw tworzy połączenia otrzymane na drodze wyboru.

5. Tworzenie operacji

Ten etap odpowiada zakładce „Tworz. operacji” i ma na celu:

Ustawienie pytań dodatkowych.

Obliczenie dodatkowych zmiennych.

Tworzenie operacji.

Dla każdej operacji, jeżeli warunek utworzenia jest spełniony: Ładowany jest domyślny rekord operacji (marszruta referencji źródłowej lub operacja standardowa). Czasy i wskaźniki operacji są inicjowane czasami podanymi w wierszu operacji. Jeżeli istnieją, przeprowadzana jest ponowna definicja pól operacji.

Jeżeli generowana jest ostatnia operacja, generowany jest nagłówek marszruty (z marszruty referencyjnej, redefinicja jest możliwa podczas etapu „Tworzenie artykułu nadrzędnego”). Rekordy „harmonogramowania” są generowane automatycznie z typem „następca” a ostatnia operacja jest rodzaju „produkcja”.

6. Ostateczne sprawdzenie

Ten etap odpowiada zakładce „Ostateczne sprawdzenia” i ma na celu:

Ustawienie pytań dodatkowych.

Obliczenie dodatkowych zmiennych.

Wykonywanie sprawdzeń i kontroli, jakie mogą być przeprowadzone tylko na koniec generowania danych technicznych (na przykład, niezgodność składników).

Korzystając z „zaawansowanych” opcji konfiguratora w tym etapie definiowane są czynności kalkulacji kosztów (zgodnie z ustawieniami kalkulacji kosztów).

Dla każdego składnika wykonywane są czynności związane z „kosztami materiałowymi” i ładowane zostają zmienne systemowe CST z jednostkowymi kosztami materiałowymi.

W przypadku pracy maszyn wykonywane są czynności związane z „kosztem maszyn” i muszą zostać załadowane zmienne CST z jednostkowymi kosztami maszyn.

W przypadku robocizny wykonywane są czynności związane z „kosztem robocizny” i muszą zostać załadowane zmienne CST z jednostkowymi kosztami robocizny.

W przypadku kooperacji wykonywane są czynności związane z „kosztem kooperacji” i muszą zostać załadowane zmienne CST z jednostkowymi kosztami kooperacji.

Uwagi dotyczące szacowania kosztów poprzez scenariusz:

Podczas konfigurowania ekranu możliwe jest skorzystanie z jednej z dwóch metod szacowania:

Kontrola zarządzania (rekomendowana)

Właściwa dla scenariusza

Metoda „Kontrola zarządzania”

Dalsze dostępne możliwości wyboru to:

Koszt standardowy (a nie „Cena standardowa”)

Koszt zrewidowany (a nie „Zrewidowana cena standardowa”)

Koszt budżetowy

Standardową kalkulacją używaną w tym module jest ustawienie korzystające z opcji pochodzącej z BOM i bezwarunkowej aktualizacji tabel artykuł-koszt. Kalkulacja ta jest wykonywana po zatwierdzeniu scenariusza (dane zostają utworzone) a następnie przeprowadzana jest weryfikacja podstawowego artykułu nadrzędnego.

Może to być dobry moment na obliczenie ceny bazowej (pole BASPRI w tabeli Artykuły - Sprzedaż ITMSALES).

Zakładka „Koszty standardowe” wyświetla globalne wyniki kalkulacji. W tabeli wyświetlane są komunikaty należące do tej kalkulacji oraz wszystkie pojawiające się błędy.

Metoda właściwa dla scenariusza

Dostępne są następujące opcje:

Cena bazowa

Ostatnia cena

Ocena formuły (i nie „Kalkulacja wg scenariusza”)

W przypadku „Ceny bazowej” oraz „Ostatniej ceny” dostępne są następujące zmienne konfiguratora:

CSTMAT (Materiał) : Jest to suma składników końcowych. Zgodnie z dokonanym wyborem, program przyjmuje cenę bazową (pole BASPRI w pliku Artykuły - Sprzedaż) lub ostatnią cenę (pole LASRCPPRI - ostatnia wprowadzona cena - w pliku Artykuły - lokalizacje ogółem).

CSTTOT : Suma powyższych zmiennych

W przypadku oceny za pomocą wzorów, dostępne są następujące zmienne:

CSTMAT (Materiał) :Suma wynikająca ze szczegółów BOM. Dostępne tabele to Szczegóły BOM (BOO) oraz artykuł składnik (ITM).

CSTLAB (Robocizna), CSTMAC (Maszyna) oraz CSTSCO (Kooperant) : Suma wynikająca z wszystkich operacji podstawowego centrum produkcyjnego, centrum produkcyjnego związanego z robocizną oraz strukturalnego centrum produkcyjnego związanego z kooperacjami. Dostępne tabele to operacje (ROO) oraz centra produkcyjne (MWS). Wycena CSTMAC i CSTLAB przeprowadzana jest jako funkcja typu centrum produkcyjnego.

CSTTOT : Suma powyższych zmiennych

W obu przypadkach możliwe jest nadanie WARTOŚCI polom artykułu nadrzędnego przy pomocy ustawień skryptu (metoda weryfikacji).

Wyświetlanie wyników zatwierdzenia:

7. Generowanie danych

Poprzez kliknięcie przycisku znajdującego się na dole ekranuokna podsumowującego dane, jakie zostaną utworzone lub dane wybrane w ramach konfiguracji, konfiguracja ta zostaje zatwierdzona. W razie konieczności generowany jest nowy artykuł i dane bazowe. Przypisywany jest również numer konfiguracji. Dzięki temu numerowi konfiguracja jest widoczna w pliku historii. Analogicznie numer ten jest zapisywany w artykule utworzonym na poziomie pól wiersza artykułu.

Numer dokumentu konfiguratora

Numer ten jest przypisywany na etapie zatwierdzania i jest obliczany na podstawie licznika numeru sekwencji X3. « CFG ».

Standardowo, ten licznik numeru sekwencji jest definiowany jako sekwencja grupowa i składa się z 20 liczb, co ma na celu skrócenie czasu oczekiwania w systemach wieloużytkownikowych.

Użycie tego numeru dokumentu w scenariuszu jest możliwe poprzez wykorzystanie symbolu S_CPTCFG .

Kody artykułów utworzone przez kreatora

Istnieją różne możliwości tworzenia kodu nowego artykułu:

Kodowanie oparte na ####

Przykład artykułu nadrzędnego:

W takim przypadku system nadaje numer automatyczny poprzez wyszukanie ostatniego artykułu o takim samym źródle w bazie danych.

W powyższym przykładzie źródłem jest „CAM_” i jeżeli ostatnim artykułem dla tego kodu źródłowego jest „CAM_0027”, system nadaje nowemu artykułowi kod „CAM_0028”.

Opcja ta przeznaczona jest do sporadycznego użycia, ponieważ może ona wiązać się z długim czasem oczekiwania przez użytkowników korzystających z takich samych przedrostków podczas zatwierdzania lub generowania konfiguracji.

Kodowanie z użyciem numeru dokumentu konfiguratora

Przykład artykułu nadrzędnego:

W takim przypadku kod artykułu zawiera numer pozycji (lub jego część) wygenerowany przez zgrupowany licznik numeru sekwencji.

Dzięki temu dwóch użytkowników pracujących na swoich danych nie będzie ograniczonych czasem oczekiwania, jaki w niektórych przypadkach może się znacznie wydłużać.

Kodowanie z użyciem licznika numeru sekwencji zdefiniowanego w kategorii artykułu

Do aktywowania tego trybu niezbędne jest zdefiniowanie licznika numeru sekwencji dla artykułu oraz określenie pustego kodu dla artykułu.

Przykład dla artykułu nadrzędnego:

W tym przypadku kod artykułu jest obliczany poprzez licznik numeru sekwencji kategorii.

Wykorzystywana sporadycznie, metoda ta nie jest zbyt istotna. Z drugiej strony, konieczne jest zdefiniowanie jest jako sekwencji „zgrupowanej” w sytuacji, gdy będzie ona wykorzystywana częściej, w celu uniknięcia długich czasów oczekiwania.

Kodowanie z użyciem symbolu „zmiennej” przypisanej do licznika numeru sekwencji.

Aby aktywować tę metodę, symbol konfiguratora rodzaju zmiennej jest przypisany do licznika numeru sekwencji X3.

kod artykułu stanowi referencje do tej zmiennej.

W tym przypadku kod artykułu jest obliczany poprzez licznik numeru sekwencji określony w symbolu.

Zmienna ta będzie oceniana jeden raz w chwili zatwierdzenia konfiguracji.

Jeżeli wymaganych jest kilka wartości licznika numeru sekwencji, konieczne jest użycie kilku symboli wykorzystujących ten sam licznik numeru sekwencji X3.

Wykorzystywana sporadycznie, metoda ta nie jest zbyt istotna. Z drugiej strony, konieczne jest zdefiniowanie jest jako sekwencji „zgrupowanej” w sytuacji, gdy będzie ona wykorzystywana częściej, w celu uniknięcia długich czasów oczekiwania.

Scenariusze podrzędne zależą od scenariusza podstawowego i muszą wykorzystywać:

Tego samego wariantu marszruty

Tego samego wariantu BOM

Tej samej metody kalkulacji kosztów

Informacja ta jest wymuszana przez konfiguratora w momencie wykonania i w związku z tym rekomendowane jest zapewnienie spójności ustawień.

Podczas wykonywania scenariusza podrzędnego w zakładce artykułu nadrzędnego, pola zdefiniowane jako „Nie ustawienie” są ignorowane, podczas gdy pola oznaczone jako „weryfikacja” są przetwarzane. Ten sposób użycia jest rzadki ale może być przydatny w obliczaniu kosztów metodą „właściwą dla scenariusza” (formuła bazowa lub ostatniej ceny) do przypisywania, na przykład, ceny do artykułu nadrzędnego.

Przykład

Artykuły - Sprzedaż / BASPRI (Cena bazowa) z formułą= S_CSTTOT * 1.1
Należy pamiętać, że: S_CSTTOT jest kosztem globalnym, koszt jednostkowy jest równy S_CSTTOT/S_ITMQTY. W ogólnym przypadku S_ITMQTY jest równy 1 a S_CSTTOT jest równy kosztowi jednostkowemu.

Z drugiej strony, nie jest możliwe wykonanie takiego obliczenia w przypadku kalkulacji kosztów metodą „Kontrola zarządzania”, ponieważ kalkulacja jest uruchamiana na końcu zatwierdzania. W tej metodzie możliwa jest tylko weryfikacja podstawowego artykułu nadrzędnego (scenariusz główny) a równorzędną kalkulacją w takim przypadku będzie:

Formuła: [F:ITC]VLTTOT*1.1 (VLTOT będącą globalnym kosztem artykułu)

Standardowo, zasadą procedury uruchamiania partii jest:

Inicjalizacja scenariusza (gosub CFGINITBAT)

Ładowanie wszystkich wymaganych pytań dla scenariusza z użyciem maski CFGFUN

Rozpoczęcie wykonywania scenariusza (gosub CFGEXEBAT).

Podczas etapu inicjalizacji wszystkie pytania są inicjowane zgodnie z ich trybem.

Konieczne jest zaprogramowanie ładowania pytań aby umożliwić przebieg scenariusza do samego końca (spójność odpowiedzi).

W trakcie realizacji scenariusza konfigurator opiera się na globalnych zmiennych scenariusza i nie posiada ekranu wprowadzania scenariusza. Mimo to przeprowadza on weryfikację wykonania sprawdzeń i kontroli powiązanych z pytaniami.

W tym kontekście możliwe jest użycie wyłącznie entry points CFGCTRALP (Alfanumeryczny), CFGCTRNUM (Numeryczny), CFGCTRDAT(Data) i CFGCTRCAS(0/1).

W tych entry points zmienna LQST zawiera nazwę pytania o symbol w ramach procesu a zmienna VALEUR zawiera wartość, jaka ma być kontrolowana.

Uwaga: Zmienna typu „zoncou” jest niedostępna.

Entry points typu CFGASxxx (przed wprowadzeniem) nie są wywoływane.

Te entry points są wywoływane ze standardowego procesu CFGLIB.

Dokumentacja dotycząca kodu zwrotu ([M :CFGF]RETCOD)

Pole [M :CFGF]RETCOD zawiera następujące kody zwrotu, poza wartościami, które zostały już wskazane:

Maska CFGFUN dla niewystarczających wymiarów

Nie znaleziono symbolu

Dokumentacja dotycząca wykonania CFGEXEBAT

GERR=2 – Poprawny koniec

GMESSAGE zawiera komunikat typu: Konfiguracja zakończona pomyślnie.

Dane wygenerowane z numerem dokumentu: WE3-0312000226

GERR<>2 – Nietypowy koniec

GMESSAGE jest ocenione

Jeżeli S_AUTCFG >1, błąd został wygenerowany przed utworzeniem danych a S_AUTERR zawiera kod symbolu tego błędu.

Przykład programu:

Odpowiedzi na scenariusz dla kontrahenta oraz podanej referencji zapisywane są jeżeli konfiguracja zostaje zamknięta przed wygenerowania skonfigurowanej daty.

Dzięki temu funkcja notatek przywraca wartości pytania w momencie następnego wykonania. Wyjątek od tej reguły stanowią pytania oparte na formule lub obliczeniu. W takim przypadku pytanie jest inicjowane wynikiem formuły lub obliczenia.