Style prezentacji
Funkcja umożliwia określenie lub modyfikację stylów użytkownika. Styl określany jest przez nazwę, z którą związane są cechy graficzne wyróżniające znaki:
- kolor
- tło
- czcionka
- rozmiar
- style i efekty (podkreślenie, przekreślenie, kursywa, pogrubienie)
Po zdefiniowaniu style mogą być przywoływane po nazwach oraz przypisywane do pól ekranu (dynamicznie lub statycznie) oraz do tytułów pól i bloku (wyłącznie statycznie). Nadanie statyczne następuje bezpośrednio z poziomu słownika ekranu. Nadanie dynamiczne następuje poprzez nadanie polom ekranu stylu warunkowegow odpowiedniej funkcji Personalizacji ekranu.
Przy utworzeniu folderu dostępne są standardowo zdefiniowane wcześniej style. Nie są jednak modyfikowane przy aktualizacji folderu (tworzone są po prostu nowe style, znajdujące się w folderze referencyjnym). Można dodać dowolną ich liczbę (jednak zaleca się nadawanie nazw zaczynających się od X, Y lub Z w celu uniknięcia konfliktów w przyszłości).
Warunek
Odniesienie do dokumentacji Implementacja
Zarządzanie ekranem
Karta Ekran wpisów
Prezentacja
Wprowadzanie następuje w tabeli. Dla każdego stylu w tabeli wprowadzany jest kod i tytuł oraz parametry wyświetlania, które opisuje.
Zamknij
Pola
Na tej karcie występują następujące pola :
Tabela
| Ten kod w unikatowy sposób identyfikuje utworzony styl. Zalecamy, aby kod nie nawiązywał do cech stylu, tylko do jego zastosowania. Na przykład nazwa CZERWONY może sugerować, że czcionka jest czerwona, podczas gdy w przyszłości może ulec zmianie. |
| Opis powiązany z poprzednim kodem. |
| Krótki opis liczący 10 znaków alfanumerycznych. |
| Cechy są konfigurowane w postaci tekstu zawierającego elementy takie jak wymienione poniżej, rozdzielone i poprzedzone średnikami.
Uwaga: xxxxx to oznaczenie koloru czerwonego, zielonego lub niebieskiego w kodzie szesnastkowym. Zamiast ręcznie wprowadzać te elementy, znacznie łatwiej jest użyć edytora stylów. Typy, rozmiary i kolory czcionek można również definiować oraz wybierać w klasycznym oknie systemu Windows(TM). Należy zwrócić uwagę, iż nie istnieje wymóg konfigurowania wszystkich cech stylu. Cechy niezdefiniowane przyjmują wartości wynikające z kontekstu (w szczególności z ustawień użytkownika wprowadzonych w oknie Narzędzia/Opcje). Dzięki temu na przykład typ czcionki stosowany przez użytkownika do pól w trybie wprowadzania danych pozostaje taki sam, jeśli w stylu zmieni się tylko kolor. Analogicznie zmiana koloru wprowadzania danych w tabeli nie wpłynie na komórki, w których stylu nie zdefiniowano koloru tła. |
Zamknij
Przyciski określone
W oknie otwartym przez ten przycisk występują następujące pola : Blok numer 1
Blok numer 2
Zamknij Przycisk służy do kopiowania stylu z bieżącej pozycji do innego folderu lub innych folderówna serwerach dostępnych w sieci. |
Notes
Style standardowe
W oprogramowaniu wykorzystuje się wiele predefiniowanych stylów standardowych.
Niektóre z nich, zdefiniowane na poziomie funkcji, opisane są w funkcjach, które je wykorzystują (tak jest przykładowo w przypadku Sprawozdań finansowych w Adonix X3).
Pozostałe są bardziej ogólne i są stosowane w celu nadawania polom na ekranie cech wizualnych określonych w słowniku. W ten sposób można wyróżnić graficznie:
- pola obowiązkowe,
- pola z oknem wyboru,
- pola z tunelem (tunel umożliwia przechodzenie, przez F9 lub prawy przycisk myszy, do zarządzania tabelą powiązaną z polem).
- pola umożliwiające wprowadzanie formuł kalkulacji.
Należy zauważyć, że style powiązane z cechami nie mogą być łączone. Nadawane są w porządku rosnącym priorytetu z listy powyżej. Jeżeli więc do pola przypisany jest tunel, okno wyboru z nim związane oraz jeżeli pole jest obowiązkowe, nadawany jest styl Tunel .
Wyróżnienie graficzne może polegać na nadaniu stylu:
- tytułowi pola (np. można oznaczyć pola obowiązkowe kolorem czerwonym oraz podkreślić na czerwono te posiadające tunel).
- wartości pola (np. przy wprowadzaniu i wyświetlaniu znaki reguły kalkulacji mogą być pogrubione i w kolorze niebieskim).
Pola tabel oraz tytuły kolumn tabel mogą być wyświetlane inaczej, niż poszczególne pola w blokach listy (blok listy to blok zawierający listę pól, które nie są w formie tabeli).
Style posiadają swoje nazwy, tworzone w standardzieABECAR , gdzie:
- A pierwszy znak w tego typu nazwach.
- B znak określający typ bloku: Wartości do wyboru: T = tabela, F = lista pól (F przeznaczone jest na pola).
- E znak określa miejsce wyróżnione stylem. Wartości do wyboru to: T = tytuł pola, V = wartość pola.
- CAR trzy znaki określające cechy wyróżnienia. Wartości do wyboru: MAN = obowiązkowe, SEL = wybór, TUN = tunel, FOR = formuła.
Otrzymuje się następujące tabele stylów:
Kod stylu | Zastosowanie |
ATTMAN | Tytuły kolumn w tabeli, dla pól obowiązkowych. |
ATVMAN | Wartości pól w tabeli, dla pól obowiązkowych. |
AFTMAN | Tytuły pól na liście bloków, dla pól obowiązkowych. |
AFVMAN | Wartości pól na liście bloków, dla pól obowiązkowych. |
ATTSEL | Tytuły kolumn tabeli, dla pól z wyborem, bez tunelu. |
ATVSEL | Wartości pól tabeli, dla pól z wyborem, bez tunelu. |
AFTSEL | Tytuły pól na liście bloków, dla pól z wyborem, bez tunelu. |
AFVSEL | Wartości pól na liście bloków, dla pól z wyborem, bez tunelu. |
ATTTUN | Tytuły kolumn tabeli, dla pól z wyborem i tunelem. |
ATVTUN | Wartości pól tabeli, dla pól z wyborem i tunelem. |
AFTTUN | Tytuły pól na liście bloków, dla pól z wyborem i tunelem. |
AFVTUN | Wartości pól na liście bloków, dla pól z wyborem i tunelem. |
ATTFOR | Tytuły kolumn tabeli, dla pól do wprowadzania formuł kalkulacji. |
ATVFOR | Wartości pól tabeli, dla pól do wprowadzania formuł kalkulacji. |
AFTFOR | Tytuły pól na liście bloków, dla pól do wprowadzania formuł kalkulacji. |
AFVFOR | Wartości pól na liście bloków, dla pól do wprowadzania formuł kalkulacji. |
Domyślnie, standardowe style wykorzystywane przez oprogramowanie są stosunkowo proste, jednak jest oczywiście możliwość ich rozbudowania.
Zarządzanie stylami
Style po zdefiniowaniu zapisywane są w pliku XML, który jest wczytywany na klientowskiej stacji roboczej i wykorzystywany na serwerze sieciowym.
Po dokonaniu modyfikacji szablonu ogólnego lub szablonów już wykorzystywanych na ekranach, zmiany nie będą widoczne od razu. Wystarczy rozłączyć się i połączyć ponownie, a zastosowane zostaną nowe style ogólne. Nie trzeba ponownie zatwierdzać ekranów i okien.
Nadanie stylu na ekranie zakłada jednak jego zatwierdzenie. Zatwierdzenie wykonywane jest z poziomu personalizacji ekranu.
Ograniczenia w zarządzaniu stylami
Istnieją ograniczenia w stylach pól nieaktywnych (pod względem wartości, nie zaś danego kontekstu). Za powyższe odpowiada polecenie Adonix o nazwie Grizo. Ograniczenia dotyczą również pól wyświetlanych (za co odpowiada polecenie Adonix o nazwie Diszo).
Obowiązują następujące ograniczenia:
W trybie klient-serwer, wyświetlane pola tabeli mają narzucony kolor (128, 128, 128 – szary), którego nie można zmienić. Kolor tła, czcionka i jej rozmiar oraz style inne niż kursywa mogą być modyfikowane.
W trybie klient-serwer, nieaktywne pola tabeli mają narzucony kolor (128, 128, 128 – szary), którego nie można zmienić. Kolor tła, czcionka i jej rozmiar oraz style inne niż kursywa mogą być modyfikowane.
W trybie klient-serwer, wyświetlane i nieaktywne pola listy bloków mają narzucony kolor tła (kolor tła systemu Windows), którego nie można zmienić. Kolor znaków, czcionka i jej rozmiar oraz style inne niż kursywa mogą być modyfikowane.
W trybie sieciowym nie ma ograniczeń odnośnie do nieaktywnych pól.
W trybie sieciowym na pola wyświetlane mogą być nakładane dynamicznie style odnoszące się do koloru tła, czcionki i jej rozmiaru, podkreślenia oraz zastosowania kursywy. Kolor czcionki może być ustalany statycznie (na ekranie).
Style mogą być statyczne (zdefiniowane w słowniku) lub dynamiczne (tj. ustalane na podstawie kontekstu przez oprogramowanie – w szczególności odnosi się to do stylów warunkowych). Jeżeli zostanie zdefiniowany i wysłany do interfejsu styl dynamiczny, ten styl zastąpi dotychczasowy styl statyczny. Nigdy nie będzie łączony ze stylem statycznym. Poprzez łączenie rozumie się, na przykład, sytuację w której podkreślone pole do którego zastosowany jest styl „kolor czerwony” staje się czerwone oraz podkreślone, jeżeli występuje łączenie. Tak nie jest. Pole nie staje się podkreślone i czerwone, a jedynie czerwone.