Automaty księgujące

• Kod (pole COD)

• Pozycja (pole LINNUM)

Numer ten identyfikuje w sposób unikalny wiersz zapisu lub grupy zapisów, przed ich wygenerowaniem w dowodzie księgowym podczas zatwierdzania.

• pole DESTRA

• Aktywne (pole ACT)

 To pole uściśla czy pozycja automatu księgowego jest aktywna dla każdej legislacji zainstalowanej w folderze.

• Legislacja (pole LEG)

• Księgi (pole LEDTYP)

• Ogólne (pole LINTBL1)

Definiuje się tutaj nazwę powiązanej tabli, dla której kolejne przejście przez rekordy umożliwi wygenerowanie różnych zapisów dowodu księgowego.

• Analityka (pole LINTBL2)

Definiuje się tutaj drugą tabelę powiązaną z pierwszą, jeśli wielokrotne obciążenia analityczne muszą być umożliwione dla każdej pozycji zapisu.

• Link analityczny (pole LIKTBL2)

To pole pozwala na opisanie klucza analitycznego, a więc na ustalenie powiązania między rekordami tabeli ogólnej (pole Ogólne) a rekordami tabeli analitycznej (pole Analityczne).

• Tabele powiązane (pole LIKTBL)

• Pola powiązane (pole LIKFLD)

• Typ pozycji (pole LINTYP)

Pole to może przyjąć jedną z 3 wartości:

• pojedyncze: generowana jest tylko jedna pozycja zapisu, której cechy są podane w kolejnych polach ekranu.
  
• powtarzalne: generowana jest zmienna liczba pozycji, w zależności od wartości indeksu spośród dwóch zakresów obliczonych na podstawie formuł podanych w poniższej tabeli. 
  
• powiązana tabela: dla każdego rekordu tabeli powiązanej z pierwszą tabelą (ogólnie jest to tabela pozycji owiązana z tabelą nagłówka) generowany jest jeden zapis. W takim przypadku może istnieć druga powiązana tabela podająca podziały analityczne.

• Warunek (pole FORCND)

Jest to jeden z trzech warunków logicznych mających wpływ na wartości pól tabeli głównej, jak również tabeli ogólnej, jeśli jest to pozycja typu powiązana tabela (w tym w danym przypadku stałe i funkcje). Jeśli istnieją takie warunki, należy je sprawdzić tak, aby pozycja została wygenerowana. W przypadku ustawień powtarzającej się pozycji, warunki te mogą używać zmiennej indeksu.

Warunki różnią się w zależności od rodzaju pozycji:

• tabela powiązana: używanie wartości tabel głównych i ogólnych. Jeśli istnieją takie warunki, należy je sprawdzić tak, aby pozycja została wygenerowana.
• powtarzalna: używanie wartości indeksu w warunkach

Jeśli warunek ten, wyrażony w formie wyrażenia logicznego, jest fałszywy, dowód księgowy nie zostanie wygenerowany.

• Domyślne wymiary (pole CCEDEF)

Kod ten pozwala na przypisanie domyślnych wymiarów różniących się od tych, które mogły zostać zdefiniowane w ustawieniach pozwalających na przypisanie wymiarów do dokumentu źródłowego automatu. Jest on jednak nadal używany w wyjątkowych sytuacjach.
Na przykład w przypadku faktur kontrahentów wewnątrz firmy, jeśli pozycje dowodów księgowych konta przeciwstawnego zostały wygenerowane, jeśli konto przeciwstawne ma śledzenie analityczne, a firmy mają zaznaczoną księgę analityczną Obowiązkowe wprowadzenie wymiaru, Sage X3 opiera się wyłącznie na ustawieniach domyślnego wymiaru w celu przypisania wymiarów do uzupełnionych kont analitycznych.
Dla przypomnienia, jeśli nie zaznaczono księgi analitycznej Obowiązkowe wprowadzanie wymiaru, ale wymiar jest zdefiniowany jako Obowiązkowy na poziomie firmy, bez powiązanego wymiary, Sage X3 inicjalizuje w ostatnim przypadku wymiary powiązane z rekordem konta.
Należy także zauważyć, że odpowiadające ustawienia mogą używać tylko zmiennych powiązanych z tabelami w pozycji w taki sposób, w jaki są zdefiniowane w automacie księgowym (brak maski w pozycji w kontekście wykonania).

• Warunek dla linii (pole DETCND)

To pole może zawierać wyrażenie logiczne. Jeśli takie wyrażenie istnieje, jest ono oceniane i warunkuje użycie kryterium szczegółu w celu zagregowania lub wywołania pozycji (kryterium to używane jest tylko, jeśli warunek jest prawdziwy). Jeśli wyrażenie nie istnieje, używane jest kryterium szczegółu (tak jakby, wyrażenie istniało, a jego rezultat był prawdziwy).

• Kompensaty (pole DEBCDT)

Jeśli odpowiedź na to pole to Nie, zgrupowane zostaną wszystkie wygenerowane dowody począwszy od tej pozycji parametru, jeśli mają one wspólne wszystkie cechy wymienione poniżej:
Lokalizacja, konto KG, konto kontrahenta, podział analityczny, rodzaj, kod podatku, kierunek.
W ten sposób obydwa wpisy mające przeciwny kierunek, ale mające wspólne inne cechy nie są sumowane.
Jeśli odpowiedź to Tak, grupowane są dowody księgowe o przeciwnym kierunku i wspólnych cechach (jeśli wynikająca kwota to zero, dowód księgowy nie zostanie wygenerowany).
Dowody przekazane z księgowaniem do wymiarów analitycznych bez podziału zostaną zgrupowane razem, jeśli inne cechy są identyczne (podział kwoty zostanie więc utworzony i przypisany do pozycji dowodu ogólnego).

Jeśli wiele wygenerowanych pozycji wg typu pozycji powtarzalnej lub powiązanej tabeli ma identyczne cechy (czyli konto KG, lokalizację, konto kontrahenta, rodzaj, kod podatku i podział analityczny, jeśli są to dowody przekazane z kluczami podziału), zostaną one zgrupowane w jedną pozycję. Jeśli dowody księgowe różną się miedzy sobą pod względem wymiarów analitycznych, utworzony zostanie podział kwoty dowodu analitycznego poprzez zgrupowanie do jednej pozycji na poziomie księgowości ogólnej. To pole wyboru pozwala wskazać, czy kierunek dowodu musi także być brany pod uwagę podczas generowania. Jeśli pole jest zaznaczone, dowody o wspólnych cechach, a różnych kierunkach zostaną zgrupowane (suma ogółem będzie sumą algebraiczną kwot). W przeciwnym razie, otrzymana zostanie pozycja dowodu Winien i osobna pozycja dowodu Ma.

• Konto zbiorcze (pole FLGDUD)

Pole „Konta rozrachunkowe” jest domyślnie zaznaczone dla pierwszej pozycji automatów księgowych faktur zakupu, sprzedaży i kontrahenta. Pierwsza pozycja pozwala wygenerować pozycję kontrahenta brutto.

Jeśli automat księgowy faktury ustawiono tak, żeby generował pozycję kontrahenta na innej pozycji niż pierwsza, pole „Konta rozrachunkowe” musi być zaznaczone. Podczas zatwierdzania faktury, pozycja kontrahenta brutto jest powiązana z wymagalnościami, a faktura jest uzgodniona.

• Zapis drugostrony w linii (pole CPALIN)

Pole powiązane z lokalizacją rosyjską.

To pole numeryczne pozwala na wskazanie pozycji źródłowej, która powinna zostać wyzwolona w wielu pozycjach w księdze „podwójnego wpisu”.
Wartość „0” zostanie zwyczajowo wprowadzona w pozycji do wywołania.
W przypadku dowodów księgowych utworzonych za pomocą automatów księgowych, pole to jest uzupełniane automatycznie. Podczas wprowadzania ręcznego, pole to musi zostać uzupełnione przez użytkownika.

Przykład faktury dostawcy

Wzięcie pod uwagę pola Wskaźnik

• Pole „Wskaźnik” dodawane jest do formuł automatów księgowych i może zostać zaimportowane w szablonach importu.
• To pole dodawane jest również w tabeli GACCENTRYD i ma następującą zawartość:
• w źródłowej księdze ręcznej, numer wprowadzonej pozycji,
• w księdze „podwójnego wpisu”, numer faktycznie wygenerowanej pozycji.

Przykład generowania w księdze podwójnego wpisu

Jeśli pozycja odpowiada trzem pozycjom zależnym, trzy pozycje są generowane w księdze „podwójnego wpisu”. Każda pozycja jest identyczna za wyjątkiem kwoty.

• Grupa linii (pole LINGRP)

• Śledzenie (pole TRCFLG)

• Nr (pole NUMLI2)

• Kod księgowania (pole TYPACCCOD)

To pole definiuje rodzaj użytego kodu księgowania. To menu lokalne definiuje wszystkie tabele, w których znajdują się kody księgowania, które mogą zostać użyte podczas generowania dowodów księgowych.

Istnieje wiele typów kodów księgowania. Można wymienić następujące: Artykuł, Klient, Dostawca, Handlowe, Nabywca, Dokument, Firma, Lokalizacja, Waluta, Podatek, Stopka, Skonto, Bank, Rozliczenie, Środek trwały, itp.

do danego typu przypisywana jest grupa pozycji o definicji podanej w opisie. Na przykład Modyfikator zakupu, Modyfikator sprzedaży, Modyfikator środków trwałych itp. w przypadku kodu typu Artykuł. Każda z tych pozycji pozwala zdefiniować jednocześnie albo konto KG, albo część konta KG (cechy niezdefiniowane zostaną przedstawione jako x) i rodzaj analityczny. Ustawienia pozwalające na zdefiniowanie pozycji powiązanych z kodem księgowym są zdefiniowane w dedykowanej funkcji.

Podczas generowania automatów księgowych, określenie konta KG dokonuje się poprzez sukcesywne przeszukanie kodów księgowania zgodnie z kolejnością ich zadeklarowania, w celu przypisania wyłącznie tych części kont, które nie zostały jeszcze określone. Konto analityczne jest sukcesywnie przeszukiwane przez kody księgowania i zatrzymuje się w momencie zdefiniowania konta.

• Indeks (pole ACCNUM)

Wprowadzony indeks odnosi się do pozycji kodu księgowania użytkownika. Funkcja wyboru pozwala wyświetlić dokładny opis pozycji kodów księgowania.
Przypomnienie:

• Grupa pozycji powiązanych z danym typem kodu księgowania jest definiowana na poziomie funkcji Pozycje kodów księgowania.
• Standardowe opisy pozycji kodu księgowania są pobierane z Menu lokalnego 853 – Teksty pozycji kodów księg., natomiast konkretne opisy podlegające zmianom są zdefiniowane i zapisywane w Menu lokalnym 2820 – Tekst konkretny konta (853).

• Opis (pole LIBIND)

To pole, którego nie można zmienić, wyświetla tytuł i wybrany indeks.

• Klucz identyfikacyjny (pole ACCKEY)

Definiuje się tutaj wyrażenie, które podaje wartość klucza tabeli, którego kod księgowania jest wyszukiwany.

• Warunek (pole ACCCND)

Jeśli to pole zostało uzupełnione to wyszukanie kodu księgowania wykonywane jest tylko, jeśli wynik oceny tego wyrażenia logicznego to prawda.

• Nr (pole NUMLIG)

• Opis (pole INTIT)

• Formuła (pole FORCLC)

Wprowadzone tutaj wyrażenie służy zdefiniowaniu każdego z pól składających się na pozycje księgowania. Jest ono szacowane w czasie księgowania. Poprzednia kolumna służy identyfikacji nazwy odpowiedniego pola.

Poza ograniczeniami i funkcjami to wyrażenie może zostać użyte w dowolnych polach następujących tabel:

- tabeli wyzwalającej dla księgowania.

- tabeli danych ogólnych związanej z pozycją

- tabeli analitycznej (jeśli istnieje) związanej z pozycją.

- tabelach zdefiniowanych przez kod księgowy

• Nr (pole NUMAXI)

• Opis (pole INTITAXI)

• Widoki wymiarów (pole FORCLCAXI)

Wprowadzone tutaj wyrażenie służy zdefiniowaniu każdego z pól składających się na pozycje księgowania. Jest ono szacowane w czasie księgowania. Poprzednia kolumna służy identyfikacji nazwy odpowiedniego pola.

Poza ograniczeniami i funkcjami to wyrażenie może zostać użyte w dowolnych polach następujących tabel:

- tabeli wyzwalającej dla księgowania.

- tabeli danych ogólnych związanej z pozycją

- tabeli analitycznej (jeśli istnieje) związanej z pozycją.

- tabelach zdefiniowanych przez kod księgowy

• Analiza wymiarów (pole FORCLCCCE)

Wprowadzone tutaj wyrażenie służy zdefiniowaniu każdego z pól składających się na pozycje księgowania. Jest ono szacowane w czasie księgowania. Poprzednia kolumna służy identyfikacji nazwy odpowiedniego pola.

Poza ograniczeniami i funkcjami to wyrażenie może zostać użyte w dowolnych polach następujących tabel:

- tabeli wyzwalającej dla księgowania.

- tabeli danych ogólnych związanej z pozycją

- tabeli analitycznej (jeśli istnieje) związanej z pozycją.

- tabelach zdefiniowanych przez kod księgowy

• Akcja po (pole ACTAFTLIK)

Istnieje możliwość ingerencji w proces księgowania w niektórych lokalizacjach poprzez wywołanie podprogramów.

Nazwa czynności odpowiada etykiecie określonej podczas przetwarzania, która zostanie uruchomiona po generacji pozycji dokumentu automatycznego.

Istnieje możliwość ingerencji w trzech miejscach procesu księgowania:

- po połączeniach określonych w pozycji dokumentu automatycznego.

- przed utworzeniem pozycji wprowadzania dla pozycji dokumentu automatycznego.

- po utworzeniu pozycji wprowadzania dla pozycji dokumentu automatycznego.

• Program (pole PRGAFTLIK)

• Czynność przed utworzeniem pozycji (pole ACTBEFLIN)

• Program (pole PRGBEFLIN)

• Czynność po utworzeniu pozycji (pole ACTAFTLIN)

• Program (pole PRGAFTLIN)