Parametry > Księgowość > Interfejs księgowy > Automaty księgujące 

Z tej funkcji należy skorzystać do zdefiniowania struktury zapisów do zaksięgowania dla wszystkich modułów. Jest to na przykład księgowanie zapisu księgowego faktury sprzedaży lub zakupu, kosztu amortyzacji, rozliczenia, automatycznego storna itp.

Każdy moduł generuje również zapisy do zatwierdzenia księgowego. Ten transfer ma miejsce za pośrednictwem standardowego podprogramu, który przekazuje kod operacji. W ten sposób kod BPCIN jest wywoływany podczas zatwierdzania faktury klienta.

Programy aplikacji kontrolują użyty kod i moment wywołania podprogramu generującego.

Podstawy ustawień i grupowania pozycji

Aby ustawić automaty księgujące należy zdefiniować:

  • kod nagłówka ekranu wprowadzania zapisów księgowych,
  • szczegółowe cechy zapisów do przeniesienia.

Można również ustawić grupy automatów księgujących wygenerowane jednocześnie poprzez identyfikację zapisów do uzgodnienia.

Automatyczny zapis jest definiowany przez cechy:

  • nagłówka zapisu,
  • pozycji za pomocą serii powiązanych definicji pozycji.


SEEINFODefinicja pozycji może powodować utworzenie grupy pozycji zapisów. Typ pozycji może być unikalny, powtarzalny lub w powiązanej tabeli. Dwa ostatnie przypadki mogą potencjalnie prowadzić do utworzenia grupy pozycji.

I odwrotnie, pozycje mogą by grupowane automatycznie, o ile następujące kryteria są takie same w danych pozycjach:

  • księga główna,
  • kontrahent (jeśli księga główna jest typu konto zbiorcze),
  • lokalizacja,
  • konto analityczne,
  • etykieta pozycji,
  • kod podatku,
  • klucz podziału (jeśli klucz podziału istnieje w pozycji; jeśli jest to sekcja, występowanie różnych sekcji nie przeszkadza w grupowaniu pozycji przy utworzonym podziale analitycznym),
  • kierunek, jeśli pole wyboru Kompensata Wn/Ma nie zostało zaznaczone.

Definicja zapisów według walut

Można zdefiniować jeden zapis według waluty wskazując walutę księgowania w polach nagłówka.
Na tym etapie kursy walut w celu określenia kwot w walucie księgowania i raportowania są zarządzane w następujący sposób:

  • Kwoty w walucie, ale również te w innych walutach, są ustawiane dla wszystkich pozycji zapisów poprzez zdefiniowanie formuł dla pól Kwota firmy i Kwota raportowania.
    Oznacza to, że obliczone kwoty są bilansowane we wszystkich walutach. W przeciwnym razie wyświetla się błąd zapisu „niezbilansowane w walucie X”.
    We wszystkich innych przypadkach (w szczególności jeśli przynajmniej jedna kwota firmy i raportowania jest obliczana), pozycje rozbieżności konwersji są przekazywane w sposób automatyczny, jeśli nie wszystko jest zbilansowane w walutach raportowania i firmy.
  • Jeśli waluty raportowania i firmy nie zostały zdefiniowane dla niektórych pozycji, używane są formuły zdefiniowane dla pól Kurs wymiany i Kurs raportowania zdefiniowane w nagłówku dokumentu – niezdefiniowane kwoty są wtedy obliczane poprzez zastosowanie kursów.
  • Jeśli waluty raportowania i firmy zostały zdefiniowane dla niektórych pozycji, ale bez formuły dla pól Kurs waluty lub Kurs raportowania to typ kursu jest używany do określenia kursu dla daty księgowania zapisu. Domyślnie można użyć typ kursu powiązanego z typem dokumentu w celu określenia kursu mającego zastosowanie dla obliczeń brakujących kwot.

Zapisy czysto analityczne

Definicja analitycznej księgi głównej jest identyczna, jak ta dotycząca zapisu KG, oprócz tego, że typ dostosowanego zapisu jest obciążany oraz, że uzupełniane są wyłącznie dane rodzaje i sekcje (stają się więc one wymagane).

    Warunek

    SEEREFERTTO Odniesienie do dokumentacji Implementacja

    Zarządzanie ekranem

    Opcję Pozycje należy kliknąć, aby otworzyć ekran, na którym można zdefiniować pozycje zapisów do wygenerowania.

    Nagłówek

    Pola

    Na tej karcie występują następujące pola :

    Należy wprowadzić unikalny kod umożliwiający identyfikację schematu wprowadzania użytego do zatwierdzenia dokumentu w księgowości.

    • Opis (pole DESTRA)

     

    • Krótki tytuł (pole SHOTRA)

     

    Zamknij

     

    Karta Ekran wpisów

    Prezentacja

    Lista powiązanych tabel

    Należy zdefiniować tabele powiązane z tabelą wyzwalającą. Można użyć pól tych tabel w formule obliczeniowej poprzedniej tabeli.
    Przykład: Można użyć informacji powiązanych z rekordem kontrahenta (BPSUPPLIER) dla zapisów księgowych powiązanych z fakturą.
    Druga kolumna tej tabeli umożliwia zdefiniowanie pola tabeli wywołującej, której wartość definiuje powiązany rekord do odczytu. Istnieje wiele możliwości – w przypadku faktury może to być kontrahent fakturujący lub płatnik. Ikonę wyboru należy kliknąć, aby otrzymać listę możliwych wartości.

    Formuły powiązane z polami nagłówka

    Ta tabela umożliwia zdefiniowanie formuł obliczeniowych umożliwiających obliczenie wartości pól nagłówka zapisu księgowego. Formuły obliczeniowe obecne w tabeli muszą być powiązane z odpowiednim typem. Np., jeśli kwoty muszą być numeryczne, kod dziennika musi być alfanumeryczny.

    Formuły obliczeniowe mogą być zwykłymi stałymi. Na przykład automat sprzedaży może być stałą nazwaną SAL – w takim przypadku formuła obliczeniowa „SAL” jest wystarczająca do zdefiniowana automatu. Formuły mogą być bardziej skomplikowane i zawierać pola wyodrębnione albo z tabeli wyzwalającej, albo z powiązanych tabel zdefiniowanych przez powyższą listę powiązanych tabel. W niektórych przypadkach, domyślna wartość jest powiązana z polem, jeśli żadna formuła obliczeniowa nie została zdefiniowana.

    Domyślnie pole Data VAT jest ustawiane jako data księgi lub data dokumentu, w zależności od ustawień parametru DCLVATDAT – Data deklaracji VAT (rozdział CPT, grupa VAT). Jednakże można wprowadzić formułę, aby użyć spersonalizowanej daty. Ta data musi być zgodna z regułami legislacji dla deklaracji.

    Kluczowe pola nagłówka:

    • Kategoria – pole menu lokalnego, dla którego zwracana musi być wartość numeryczna: 1 = Rzeczywiste, 2 = Aktywna symulacja, 3 = Symulacja nieaktywna, 4 = Poza bilansem, 5 = Szablon. Domyślna wartość to 1.
    • Status: 1 = Tymczasowy, 2 = Ostateczny. Domyślna wartość to 1.
    • Typ zapisu księgowego – wymagany numer zapisu księgowego, który jest przypisywany automatycznie, jeśli nie został ustawiony oraz zapis księgowy. Jeśli zapis księgowy nie został uzupełniony to używany jest zapis powiązany domyślnie z typem zapisu.
    • Lokalizacja – domyślna lokalizacja użytkownika, jeśli nie zdefiniowano żadnej lokalizacji.
    • Różne daty – data księgowania to domyślnie bieżąca data. Data rozrachunku to domyślnie data księgowania.
    • Waluta – domyślnie waluta lokalizacji. Domyślnie zastosowany typ kursu to kurs powiązany z typem zapisu księgowego („1”, jeśli nie zdefiniowano).

    Zamknij

     

    Pola

    Na tej karcie występują następujące pola :

    Wybór

    • Moduł (pole MODULE)

    To pole typu menu lokalne definiuje moduł, który wygenerował zapis.

     

    Tabela zdefiniowana w tym polu to tabela, której bieżące rekordy wyzwalają schemat księgowania. Np. w celu zatwierdzenia faktur sprzedaży jest to tabela przechowująca nagłówki faktury.

    • pole TBLDES

     

    • Indeks (pole KEYTBL)

    Należy wskazać tabelę bazy danych, gdzie znajdują się standardowe rekordy, w zależności od użytego typu transferu.

    Przykład:

    Dla faktur jest to tabela faktur sprzedaży lub zakupu. Podczas etapu generowania zapisów używany jest bieżący rekord tej tabeli.

    Tabela jest uwzględniana zgodnie z porządkiem danego indeksu.

    SEEINFO Domyślny indeks to pierwszy indeks. Ten parametr można modyfikować.

    • Grupowanie (pole GRPFLG)

    Należy wybrać 1 zapis na pozycję lub Grupę zapisów w celu przetworzenia grupy pozycji w tabeli wyzwalającej. Można wybrać jeden zapis księgowy na pozycję lub tylko jeden zapis globalny.

    1 zapis na pozycję: Ta opcja generuje zapis księgowy podczas rejestrowania tabeli wyzwalającej. Na przykład: Podczas generowania zapisów dla faktury, zapis księgowy jest tworzony dla każdego rekordu zawartego na fakturze. Na tym etapie bieżący rekord tabeli określa fakturę do zaksięgowania.

    Grupa zapisów: Ta opcja uwzględnia wszystkie rekordy tabeli wyzwalającej. W takim przypadku tabela posiada klucz główny w N częściach i następuje przejście przez wszystkie rekordy z P danymi, pierwszymi częściami klucza (P<N).

    Na przykład: W przypadku zestawień rozrachunków (automat księgowy SOI, tabela GACCDUDATE), używany jest klucz DUD2 w trzech częściach (numer zestawienia, wewnętrzny identyfikator rozrachunku i numer pozycji). Jeden dowód księgowy jest generowany na zestawienie rozrachunku. Nastąpi więc przejście tabeli z pierwszą partią stałego klucza (numer zestawienia) poprzez sprawdzenie wszystkich rozrachunków, w celu wygenerowania jednego dokumentu księgowego na zestawienie dla wszystkich sprawdzonych rozrachunków.

    Wygenerować można wiele zapisów w oparciu o podziały zdefiniowane w tabeli szczegółów powiązanej z tabelą wyzwalającą.

    Należy wprowadzić nazwę pola, w którym należy dokonać podziału. W kolejnym polu można wprowadzić nazwę pola podziału.

    Pozycje z tym typem zapisu księgowego są koniecznie powiązane z pozycjami tabeli odpowiadającymi tabeli, w które znaleziono kryteria podziału.

    Przykład 1

    W grupie automatów księgujących powiązanych z płatnością istnieje zapis księgi głównej międywalutowej, która definiuje zapisy rozbieżności powiązane z płatnością w podanej walucie wierzytelności wystawionej w innej walucie:

    Ten zapis księgowy jest tworzony na podstawie tabeli PAYMENTH (nagłówek płatności) z lub bez grupowania w celu określenia, czy należy utworzyć jedną płatność na zapis księgowy lub, jeśli konieczne, na notę.

    Niezależnie od grupy zapis księgowy jest tworzony przy użyciu szczegółów płatności i, jeśli jest to konieczne, zbiór pozycji jest bilansowany według pozycji płatności – każda pozycja zapisu księgowego jest tabelą typu powiązana, w tym przypadku z tabelą PAYMENTD. W tym celu można użyć „naturalnego” grupowania pozycji, które mogą zostać zsumowane. W ten sposób, jeśli konta zaktualizowane przez miedzywalutową księgę główną nie zależą od waluty, otrzymany zostanie unikalny zbiór pozycji nawet, jeśli pozycje dotyczą wielu walut. Jeśli tak nie jest, otrzymany zostanie pojedynczy zapis, w którym znajdzie się zbiór pozycji według danej waluty.

    Przykład 2

    Jeśli użytkownik chce utworzyć osobny zapis międzywalutowej księgi głównej to należy skonfigurować nazwę tabeli PAYMENTD i nazwę pola waluty (CURLIN) w sekcjach podziału zapisu. Samo dokonanie tej konfiguracji wystarczy do podziału grup pozycji utworzonych w różnych zapisach.

    Ten proces może funkcjonować wyłącznie, jeśli typ wszystkich pozycji zapisów to powiązana tabela na podstawie tabeli PAYMENTD. Nie ma możliwości „obcięcia” jednej pozycji, dla której kryterium mogłoby określić kwotę każdej pozycji.

    • Kod pola (pole REIFLD)

    Można zarządzać wieloma zapisami w oparciu o kryterium podziału zdefiniowane w tabeli szczegółów powiązanej z tabelą wyzwalającą.

    To poprzednie pole wskazuje nazwę tabeli, w której ma zostać dokonany podział. Ten obszar wskazuje nazwę pola, dla którego ma zostać dokonany podział.

    • Link podprogram (pole ACTLIK)

    Użytkownik może wpłynąć na niektóre miejsca w procesie księgowania poprzez wywołanie podprogramów. Nazwa operacji odpowiada nazwie etykiety zdefiniowanej w procesie podczas generowania automatu księgującego.

    Istnieje możliwość interwencji w dwóch miejscach procesu księgowania:

    • Po ostatecznych połączeniach w nagłówku automatu księgowego (pole Podprogram powiązania). Pozwala to na przykład na przewidzenie otwarć tabel dodatkowych, powiązanie zmiennych ogólnych, odczyt informacji powiązanych w konkretny sposób z kontekstem wyzwalającym.
    • Po utworzeniu zapisu (pole Podprogram zapisu).
    • Uruchamianie (pole PRGLIK)

     

    • Sub-prog creation journal end (pole ACTAFTVCR)

     

    • Uruchamianie (pole PRGAFTVCR)

     

    Tabela Lista połączonych tabel

    Wskazuje się tutaj nazwę tabel, które muszą być dostępne podczas zatwierdzania księgowego dowodów.

    • Pole (pole LIKFLD)

    Należy wskazać nazwę pola głównej tabeli, którego wartość umożliwia zapoznanie się z kluczem powiązanej tabeli. Na przykład w przypadku faktury, aby uzyskać dostęp do klienta, należy wskazać pole, które umożliwia poznanie kodu klienta. W tym przykładzie można wybrać spośród wielu kodów (fakturowany klient, płatnik, statystyki itp.).

    Tabela Prawodawstwa

    • Aktywne (pole ACT)

    To pole wyboru jest aktywne, jeśli automat księgujący jest aktywny dla odpowiadającej legislacji zainstalowanej w folderze.

    To pole wskazuje legislację zdefiniowaną w folderze.

    Blok numer 5

    • Kwoty ujemne (pole NEGAMT)

    To pole umożliwia, jeśli jest zaznaczone, pozwolenie na ujemne kwoty w zapisie.
    Jeśli nie jest zaznaczone to pozycja zawierająca ujemną kwotę po stronie kredytu zostanie przekształcona na dodatnią kwotę po stronie debetu tego samego konta (a ujemna kwota po stronie debetu zostanie przekształcona w dodatnią kwotę po stronie kredytu tego samego konta).

    • Pierwsza data (pole DATFLG)

    To pole wyboru należy zaznaczyć, aby zaakceptować zapisy uwzględnione w zamkniętym okresie, które zostaną zaksięgowane dla pierwszej daty pierwszego otwartego okresu.

    Jeśli to pole jest nieaktywne, automatyczny zapis nie jest tworzony, a w logu generowany jest błąd.

    • Referencja (pole TYPVCR)

    Jeśli wyzwalana tabela to PAYMENTH to należy wybrać wewnętrzną strukturę nazewnictwa.

    • Główne konto
    • Zapis księgowy - kontrahent
    • Zapis bankowy - konto
    • MO waluty gotówkowej
    • MO waluty
    • MO kontrahenta
    • Transfer z konta
    • Księgowanie weksli
    • Zamykanie ryzyka wekslowego
    • Znaczek skarbowy

    Wybór wyzwala automatyczne procesy takie, jak wprowadzenie wątpliwych wpłat, przechowywanie pośrednich kont środków pieniężnych itp. Wartość jest przechowywana w tabeli PAYACCNUM i jest również wykorzystywana w celu zdefiniowania etapów wprowadzania płatności.

    Cechy wyróżniające

    • Filtr (pole FORCND)

    Z tego pola należy skorzystać, aby zdefiniować filtr zastosowany do tabeli wyzwalającej. Zapis jest generowany tylko, jeśli wartość wyrażenia jest zweryfikowana.

    Pola tabeli wywołującej i różne powiązane tabele mogą zostać użyte w tym wyrażeniu.

    Przykład wyrażenia:

    [TABLE]CHAMP = VALEUR gdzie [TABLE] jest tabelą wywołująca nagłówka. Przetwarzane są tylko rekordy tabeli wywołującej, dla których CHAMP = VALEUR.

    Jeśli VGLOBALE = VALEUR, tabela zostanie przetworzona wtedy i tylko wtedy, gdy VGLOBALE = VALEUR.

    • Warunek (pole FORCND2)

    Z tego pola należy skorzystać, aby wprowadzić formułę typu AFNC.PARAM('FRAVAT',[F:SIH]CPY)='2'. Jeśli rekord nie jest zweryfikowany przez wskazany warunek, nie jest on uwzględniany.

    SEEWARNING Rekordy muszą być odfiltrowane zanim warunek zostanie przetestowany na każdym z nich.

    Tabela Formuły

    • Opis (pole INTIT)

     

    • Formuła (pole FORCLC)

    Ocena tego wyrażenia pozwala na podanie wartości pola odpowiadającego nagłówkowi automatu księgowego, który zostanie wygenerowany przez schemat.
    Pola wywołującej tabeli i powiązanych tabel mogą zostać użyte w tym wyrażeniu, które musi być rodzaju (numerycznego, alfanumerycznego lub data) odpowiadającego typowi pola do uzupełnienia.

    Dwie formuły specyficzne dla automatów księgowych środków trwałych

    Dwie następujące funkcje pozwalają na przywrócenie etykiety automatu księgowego lub pozycji automatów księgowych. Informacje te są użyte w ustawieniach automatu do uzupełnienia etykiety, opisu itp. dowodu księgowego.

    • Funkcja umożliwiająca pobranie etykiety pozycji automatu księgującego (DES w tabeli GAUTACED)
      (w celu dodania etykiety księgowania, np. DES w tabeli GACCENTRYD):
      funk TRTCPTINT3.GET_LIN_DES

      Z GET_LIN_DES, który wywołuje funkcję LECTEXTRA identyczną jak podprogram administratora tej samej nazwy pozwalający na pobranie etykiety przetłumaczonego pola w języku połączenia folderu.
    • Funkcja umożliwiająca pobranie etykiety nagłówków automatów księgujących (DES w tabeli GAUTACE)
      (w celu dodania etykiety księgowania):
      func TRTCPTINT3.LECTEXTRA('GAUTACE','DESTRA','PIHI','')

      Z:
      1 – Nazwa tabeli zawierającej etykietę,
      2 – Nazwa pola zawierającego przetłumaczoną etykietę,
      3 – Pierwszy element klucza,
      4 – Drugi element klucza (jeśli konieczny).

    Zamknij

     

    Ikona "Operacje"

    Wybierz wszystko
    Usuń wybór wszystkiego
    Odwróć wybór

     

    Zamknij

     

    Karta Śledzenie

    Prezentacja

    Z tych pól należy skorzystać, aby powiązać zgrupowane zapisy księgowe z danymi transakcjami źródłowymi (tylko) w księdze głównej. Ustanawia to bezpośrednie powiązanie (śledzenia i płatności) z danymi zapisami wynikającymi z pozycji zapisów księgowych.

    Ta operacja jest możliwa tylko dla grup automatów księgujących i w przypadku użycia automatów księgujących podczas procesu płatności.

    Istnieją dwie opcje śledzenia:

    1. Dane powiązane z zapisem księgowym takim, jak faktura czy płatność.

    Śledzenie wstecz dokonuje się w sposób automatyczny, jeśli zaznaczono pole Śledzenie. Następnie należy uzupełnić pola Tabela wyzwalająca i Indeks.

    Aktywuje to następującą opcję w pozycji zapisu księgowego:

    Płatności – umożliwia to dostęp do każdego rozliczenia źródłowego.

    Śledzenie – otwiera ekran Śledzenie pozycji księgowej w celu wyświetlenia podsumowania źródłowych zapisów wyzwalających. Ten ekran wyświetla pozycję podsumowującą dla każdego rozliczenia i sumę wszystkich pozycji na podstawie pól uzupełnionych w tabeli Parametry. Aby wyświetlić szczegóły każdej płatności można kliknąć operację Płatność.

    2. Dane niepowiązane z zapisem księgowym takie, jak rozrachunki, zapas, środki trwałe itp.

    Śledzenie w górę nie jest automatyczne i wymagana jest szczegółowa konfiguracja. Poza operacjami opisanymi powyżej należy wprowadzić operację i określić parametry w celu wyświetlenia dokładnych danych wynikających z tabeli elementów wyzwalających.

    Zamknij

     

    Pola

    Na tej karcie występują następujące pola :

    Blok numer 1

    • Śledzenie (pole TRCFLG)

    To pole należy zaznaczyć, aby aktywować śledzenie. Jeśli to pole jest zaznaczone to pozostałe pola śledzenia stają się dostępne.

    Należy wprowadzić tabelę reprezentującą powiązanie między dokumentem źródłowym a zapisem księgowym. Na przykład między płatnościami lub przesunięciami magazynowymi a zapisem księgowym.

    • Indeks (pole TRCKEY)

    Należy wprowadzić kod indeksu z tabeli wyzwalającej w celu uwzględnienia danych w pozycjach zapisów księgowych.

    Blok numer 2

    Należy wprowadzić ogólną operację GASACCNUM1, aby wyzwolić powiązanie.

    Użytkownik może także wprowadzić standardowe operacje takie jak zarządzanie obiektami, zapytanie lub wpis w oknie.

    Wprowadzona operacja ma wpływ na pola uzupełnione w tabeli Parametry.

    Tabela Parametry

    • pole TRCCODPAR

    To pole wyświetla kod dla pola.

    • pole TRCVALPAR

    Należy uzupełnić pola w tabeli wyzwalającej, aby wyświetlić dane w momencie kliknięcia opcji Śledzenie w celu otwarcia ekranu Śledzenie pozycji księgowań.

    Jest to wymagane podczas konfiguracji śledzenia dla danych niepowiązanych z obiektem. Te pola tworzą powiązanie między danymi źródłowymi i powiązanymi pozycjami zapisów księgowych.

    Zamknij

     

    Raporty

    Z funkcją domyślnie powiązane są następujące raporty :

     GAUTACE : Automaty księgujące

    Można to zmienić w ustawieniach.

    Przyciski określone

    Definiowanie cech pozycji zapisów księgowych jest wyzwalane przez odpowiadający przycisk. Można wybrać różne pozycje przy pomocy listy po lewej stronie, bądź wybrać nowe pozycje. Pozycje zapisów księgowych charakteryzują się typem, warunkami ogólnymi oraz listą formuł pozwalającą na ocenę różnych pól pozycji.

    Tabela powiązań

    Ta tabela pozwala na zdefiniowanie tabel, których zawartość musi być w pozycji w celu określenia cech pozycji zapisu księgowego. Zdefiniowane cechy to nazwa tabeli i pole, które daje wartość kluczowi głównemu. Można wybrać wyłącznie tabele powiązane bezpośrednio albo z tabelą główną automatu księgowego, albo z tabelą ogólną (dla pozycji typu powiązana tabela).

    Tabela kodów księgowania

    Ta tabela pozwala:

    zdefiniować powiązania między tabelą pozycji i tabelami dodatkowymi (np. artykułami w pozycji faktury), w celu skorzystania z pól powiązanej tabeli w wyrażeniach pól każdej pozycji zapisu księgowego,

    określić pole Konto KG (jeśli jest nie w pełni określone przez wyrażenie lub jeśli nie zdefiniowano wyrażenia) oraz Konto analityczne (jeśli nie został zdefiniowany) przez kolejne zastosowania kodów księgowania (w porządku, w jakim zostały zadeklarowane w tabeli).

    Kod księgowania jest kodem alfanumerycznym obecnym na rekordach podstawowych programu, który pozwala wpływać na zapisy księgowe wygenerowane na podstawie informacji odpowiadającego rekordu. Tabela kodów księgowania określana jest przez typ kodu i kod alfanumeryczny zdefiniowany dla użytkownika (np. FRANCJA, EKSPORT w przypadku kodów powiązanych z klientami, USŁUGI, PRODUKTY w przypadku kodów powiązanych z artykułami).

    Istnieje wiele typów kodów księgowania: artykuł, klient, dostawca, przedstawiciel, nabywca, dokument, firma, lokalizacja, waluta, podatek, stopka, rabat, bank, płatność, środki trwałe itp.

    Do danego typu przypisywana jest grupa pozycji o definicji podanej w opisie. Na przykład modyfikator zakupu, modyfikator sprzedaży, modyfikator środków trwałych itp. w przypadku kodu typu artykuł. Każda z tych pozycji pozwala zdefiniować jednocześnie albo konto KG, albo część konta KG (cechy niezdefiniowane zostaną przedstawione jako x) i konto analityczne. Ustawienia pozwalające na zdefiniowanie pozycji powiązanych z kodem księgowym są zdefiniowane w dedykowanej funkcji.

    Podczas generowania automatów księgowych, określenie konta KG dokonuje się poprzez sukcesywne przeszukanie kodów księgowania zgodnie z kolejnością ich zadeklarowania, w celu przypisania wyłącznie tych części kont, które nie zostały jeszcze określone. Konto analityczne jest sukcesywnie przeszukiwane przez kody księgowania i zatrzymuje się w momencie zdefiniowania konta.

    Przykład:

    Dla pozycji sprzedaży, kod księgowy definiowany jest przez wyrażenie „7xxxxxxx”, a następujące elementy są obecne w tabeli modyfikatorów:

    Artykuł

    Modyfikator sprzedaży

    Handel

    Modyfikator sprzedaży

    Lokalizacja

    Modyfikator sprzedaży

    Waluta

    Modyfikator sprzedaży

    • jeśli artykuł obecny w pozycji ma kod księgowania USŁUGA, a w tabeli kodów księgowania znajduje się Konto = „xx23xxx”,
    • jeśli przedstawiciel obecny w pozycji ma kod księgowania Eksport, a w tabeli kodów księgowania znajduje się Konto = „xx2x2”,
    • jeśli lokalizacja obecna w pozycji ma kod księgowania PÓŁNOC, a w tabeli kodów księgowania znajduje się Konto = „xxxxxxx48”,
    • jeśli waluta obecna w dokumencie ma kod księgowania EURO, a w tabeli kodów księgowania znajduje się Konto = „xxxxx45xx”,

    kod księgowania jest określany w 6 kolejnych turach:

    punktem wyjścia jest kod źródłowy, czyli:

    7xxxxxxx

    stosujemy maskę x23xxx i otrzymujemy:

    723xxxxx

    stosujemy maskę xx2x2 i otrzymujemy:

    723x2xxx      (pierwsza 2 jest ignorowana)

    stosujemy maskę xxxxxxx48 i otrzymujemy:

    723x2xx48

    stosujemy maskę xxxxx45xx i otrzymujemy:

    723x24548

    następnie, ponieważ żadna maska nie ma zastosowania, pozostałe x są zamieniane na zera, na podstawie czego otrzymujemy finalne konto:


    723024548

    Jeśli konto analityczne nie jest definiowane przez formułę, wyszukiwanie następuje w:

    • rodzaju kodu księgowania artykułu,
    • handlowym kodzie księgowania,
    • kodzie księgowania lokalizacji,
    • kodzie księgowania powiązanym z walutą.


    SEEINFOTa procedura pozwala na użycie danych rdzeni kont z częściami kont zależącymi od kontekstu. Nie ma potrzeby definiowania kont wyjściowych. Jeśli chcemy, aby kod księgowania sprzedaży był zdefiniowany przez raportowanie 703 znaków 2 do 3 pola TSICOD (grupa statystyczna, która powinna być numeryczna) tabeli artykułu (skrót ITM) to dla konta zdefiniowana zostanie następujący typ formuły:

    "703"+seg$([F:ITM]TSICOD,2,3)

    połączenie z tabelą artykułu pozostaje definiowane przez pozycję kodu księgowania.

    Lista pól do wypełnienia w tabeli kodów księgowania

    1. Typ kodu księgowania i numer pozycji, w której wyszukiwane są konto i rodzaj (wprowadzono numer, wyświetla się opis, okno wyboru wyświetla bezpośrednio opis).

    2. Wyrażenie, którego wartość odpowiada kluczowi powiązanej tabeli (artykuł, klient, dostawca itp.).

    3. Opcjonalne wyrażenie logiczne. Jeśli takie wyrażenie istnieje, połączenie z tabelą i aplikacja kodu księgowania mają zastosowanie, jeśli rezultat oceny wyrażenia odsyła rezultat równy true.

    We wszystkich wprowadzonych wyrażeniach istnieje możliwość użycia pól wyeksportowanych z tabeli pozycji:

    • tabela główna zdefiniowana na ekranie nagłówka,
    • tabele, które są powiązane z tabelą główną na ekranie nagłówka,
    • tabele zdefiniowane w tabeli ogólnej i tabeli analitycznej, jeśli typ pozycji do wygenerowania jest tabelą powiązaną
    • tabele, które są powiązane na ekranie pozycji,
    • wywołanie dedykowanych funkcji przez syntaks func TRT.FUNCT (argumenty), gdzie TRT jest nazwą procesu, a FUNCT nazwą funkcji do wywołania. Pewna liczba szczególnie interesujących funkcji w kwestii automatów księgowych została zdefiniowana w procesie AFNC – funkcje te są zdefiniowane w poniższej tabeli.

    Funkcja

    Parametry

    Wynik

    AFNC.ACTIV(COD)

    COD=kod działania (alfa)

    0, jeśli kod działania jest nieaktywny dla folderu, 1 jeśli jest aktywny

    AFNC.PARAM(PARAM,SITE)

    PARAM=kod parametru (alfa)
    SITE=kod lokalizacji (alfa)

    wartość parametru (w formie alfanumerycznej z maks. 30 znakami).

    AFNC.CONSULT(ACCES)

    ACCES=kod dostępu (alfa)

    1, jeśli uzyskujemy dostęp w formie zapytania do zasobów kontrolowanych przez kod dostępu, 0, jeśli nie (jeśli kod dostępu jest pusty, rezultat to 1).

    AFNC.MODIF(ACCES)

    ACCES=kod dostępu (alfa)

    Jak wyżej, dla uprawnień do modyfikacji.

    ADNC.EXEC(ACCES)

    ACCES=kod dostępu (alfa)

    Jak wyżej, dla uprawnień do wykonania.

    Ten przycisk umożliwia skopiowanie automatu księgującego do innego folderu.

    Określenie pozycji księgowania (pierwsza karta)

    Definiowanie cech pozycji zapisów księgowych jest wyzwalane przez odpowiadający przycisk. Można wybrać różne pozycje przy pomocy listy po lewej stronie, bądź wybrać nowe pozycje. Pozycje zapisów księgowych charakteryzują się typem, warunkami ogólnymi oraz listą formuł pozwalającą na ocenę różnych pól pozycji.

    Tabela powiązań

    Ta tabela pozwala na zdefiniowanie tabel, których zawartość musi być w pozycji w celu określenia cech pozycji zapisu księgowego. Zdefiniowane cechy to nazwa tabeli i pole, które daje wartość kluczowi głównemu. Można wybrać wyłącznie tabele powiązane bezpośrednio albo z tabelą główną automatu księgowego, albo z tabelą ogólną (dla pozycji typu powiązana tabela).

    Tabela kodów księgowania

    Ta tabela pozwala:

    zdefiniować powiązania między tabelą pozycji i tabelami dodatkowymi (np. artykułami w pozycji faktury), w celu skorzystania z pól powiązanej tabeli w wyrażeniach pól każdej pozycji zapisu księgowego.

    określić pole Konto KG (jeśli jest nie w pełni określone przez wyrażenie lub jeśli nie zdefiniowano wyrażenia) oraz Konto analityczne (jeśli nie został zdefiniowany) przez kolejne zastosowania kodów księgowania (w porządku, w jakim zostały zadeklarowane w tabeli).

    Kod księgowania jest kodem alfanumerycznym obecnym na rekordach podstawowych programu, który pozwala wpływać na zapisy księgowe wygenerowane na podstawie informacji odpowiadającego rekordu. Tabela kodów księgowania określana jest przez typ kodu i kod alfanumeryczny zdefiniowany dla użytkownika (np. FRANCJA, EKSPORT w przypadku kodów powiązanych z klientami, USŁUGI, PRODUKTY w przypadku kodów powiązanych z artykułami).

    Istnieje wiele typów kodów księgowania: artykuł, klient, dostawca, przedstawiciel, nabywca, dokument, firma, lokalizacja, waluta, podatek, stopka, rabat, bank, płatność, środki trwałe itp.

    Do danego typu przypisywana jest grupa pozycji o definicji podanej w opisie. Na przykład modyfikator zakupu, modyfikator sprzedaży, modyfikator środków trwałych itp. w przypadku kodu typu artykuł. Każda z tych pozycji pozwala zdefiniować jednocześnie albo konto KG, albo część konta KG (cechy niezdefiniowane zostaną przedstawione jako x) i konto analityczne. Ustawienia pozwalające na zdefiniowanie pozycji powiązanych z kodem księgowym są zdefiniowane w dedykowanej funkcji.

    Podczas generowania automatów księgowych, określenie konta KG dokonuje się poprzez sukcesywne przeszukanie kodów księgowania zgodnie z kolejnością ich zadeklarowania, w celu przypisania wyłącznie tych części kont, które nie zostały jeszcze określone. Konto analityczne jest sukcesywnie przeszukiwane przez kody księgowania, które zatrzymuje się w momencie zdefiniowania konta.

    Przykład:

    Dla pozycji sprzedaży, kod księgowy definiowany jest przez wyrażenie „7xxxxxxx”, a następujące elementy są obecne w tabeli modyfikatorów:

    Artykuł

    Modyfikator sprzedaży

    Handel

    Modyfikator sprzedaży

    Lokalizacja

    Modyfikator sprzedaży

    Waluta

    Modyfikator sprzedaży

    • jeśli artykuł obecny w pozycji ma kod księgowania USŁUGA, a w tabeli kodów księgowania znajduje się Konto = „xx23xxx”,
    • jeśli przedstawiciel obecny w pozycji ma kod księgowania Eksport, a w tabeli kodów księgowania znajduje się Konto = „xx2x2”,
    • jeśli lokalizacja obecna w pozycji ma kod księgowania PÓŁNOC, a w tabeli kodów księgowania znajduje się Konto = „xxxxxxx48”,
    • jeśli waluta obecna w dokumencie ma kod księgowania EURO, a w tabeli kodów księgowania znajduje się Konto = „xxxxx45xx”,

    kod księgowania jest określany w 6 kolejnych turach:

    punktem wyjścia jest kod źródłowy, czyli:

    7xxxxxxx

    stosujemy maskę x23xxx i otrzymujemy:

    723xxxxx

    stosujemy maskę xx2x2 i otrzymujemy:

    723x2xxx      (pierwsza 2 jest ignorowana)

    stosujemy maskę xxxxxxx48 i otrzymujemy:

    723x2xx48

    stosujemy maskę xxxxx45xx i otrzymujemy:

    723x24548

    następnie, ponieważ żadna maska nie ma zastosowania, pozostałe x są zamieniane na zera, na podstawie czego otrzymujemy finalne konto:


    723024548

    Jeśli konto analityczne nie jest definiowane przez formułę, wyszukiwanie następuje w:

    • rodzaju kodu księgowania artykułu,
    • handlowym kodzie księgowania,
    • kodzie księgowania lokalizacji,
    • kodzie księgowania powiązanym z walutą.


    SEEINFOTa procedura pozwala na użycie danych rdzeni kont z częściami kont zależącymi od kontekstu. Nie ma potrzeby definiowania kont wyjściowych. Jeśli chcemy, aby kod księgowania sprzedaży był zdefiniowany przez raportowanie 703 znaków 2 do 3 pola TSICOD (grupa statystyczna, która powinna być numeryczna) tabeli artykułu (skrót ITM) to dla konta zdefiniowana zostanie następujący typ formuły:

    "703"+seg$([F:ITM]TSICOD,2,3)

    połączenie z tabelą artykułu pozostaje definiowane przez pozycję kodu księgowania.

    Lista pól do wypełnienia w tabeli kodów księgowania

    1. Typ kodu księgowania i numer pozycji, w której wyszukiwane są konto i rodzaj (wprowadzono numer, wyświetla się opis, okno wyboru wyświetla bezpośrednio opis).

    2. Wyrażenie, którego wartość odpowiada kluczowi powiązanej tabeli (artykuł, klient, dostawca itp.).

    3. Opcjonalne wyrażenie logiczne. Jeśli takie wyrażenie istnieje, połączenie z tabelą i aplikacja kodu księgowania mają zastosowanie, jeśli rezultat oceny wyrażenia odsyła rezultat równy true.

    We wszystkich wprowadzonych wyrażeniach istnieje możliwość użycia pól wyeksportowanych z tabeli pozycji:

    • tabela główna zdefiniowana na ekranie nagłówka,
    • tabele, które są powiązane z tabelą główną na ekranie nagłówka,
    • tabele zdefiniowane w tabeli ogólnej i tabeli analitycznej, jeśli typ pozycji do wygenerowania jest tabelą powiązaną
    • tabele, które są powiązane na ekranie pozycji,
    • wywołanie dedykowanych funkcji przez syntaks func TRT.FUNCT (argumenty), gdzie TRT jest nazwą procesu, a FUNCT nazwą funkcji do wywołania. Pewna liczba szczególnie interesujących funkcji w kwestii automatów księgowych została zdefiniowana w procesie AFNC – funkcje te są zdefiniowane w poniższej tabeli.

    Funkcja

    Parametry

    Wynik

    AFNC.ACTIV(COD)

    COD=kod działania (alfa)

    0, jeśli kod działania jest nieaktywny dla folderu, 1 jeśli jest aktywny

    AFNC.PARAM(PARAM,SITE)

    PARAM=kod parametru (alfa)
    SITE=kod lokalizacji (alfa)

    wartość parametru (w formie alfanumerycznej z maks. 30 znakami).

    AFNC.CONSULT(ACCES)

    ACCES=kod dostępu (alfa)

    1, jeśli uzyskujemy dostęp w formie zapytania do zasobów kontrolowanych przez kod dostępu, 0, jeśli nie (jeśli kod dostępu jest pusty, rezultat to 1).

    AFNC.MODIF(ACCES)

    ACCES=kod dostępu (alfa)

    Jak wyżej, dla uprawnień do modyfikacji.

    ADNC.EXEC(ACCES)

    ACCES=kod dostępu (alfa)

    Jak wyżej, dla uprawnień do wykonania.

    Tabela formuł pól powiązanych z polami w pozycjach księgowania

    Ta tabela pozwala zdefiniować formuły obliczeń dla wszystkich pól dla każdej pozycji zapisu księgowego. Formuły obliczeniowe muszą być odpowiedniego rodzaju – kwoty muszą być numeryczne, kod konta alfanumeryczny.

    Te formuły obliczeniowe mogą być stałymi w prostszych przypadkach. Mogą one być bardziej skomplikowane i zintegrowane z wyodrębnionymi polami uprzednio opisanych tabel, do których dodawane są tabele zdefiniowane przez tabelę kodów księgowania.

    Istnieje możliwość użycia zmiennej indeks, jeśli typ pozycja do wygenerowania to powtarzalna.

    Istnieje grupa zmiennych, która może być użyta przez syntaks V_XXXXX. Te zmienne są ładowane poprzez wywołanie podprogramu zdefiniowanego w funkcji ustawień zmiennych. Wywołanie podprogramu oznacza w takim przypadku użycie ustawień.

    Z poziomu pola Formuła należy kliknąć opcję Parametry przy użyciu menu operacji w celu zdefiniowania wartości dla tych parametrów poprzez wskazanie wyrażeń, które mogą używać zmiennych, operatorów, funkcji i wszystkich pól w tabelach online.

    Z poziomu ikony operacji dostępny jest kreator formuł pomagający w tworzeniu prawidłowych formuł.

    Najważniejsze pola pozycji zapisów księgowych:

    • Konta – może to być formuła używająca zmiennych, np. X, bądź pozostawiona pusta. Jeśli konto nie zostało w pełni zdefiniowane to tabela kodów księgowania używana jest ich jego zdefiniowania.
    • Kontrahent – kod kontrahenta, jeśli poprzednio podane konto jest kontem zbiorczym.
    • Kwota – dodatnia, za wyjątkiem sytuacji, w której zapis ma zostać przekazany jako ujemy oraz ilość, jeżeli używane są jednostki robocizny.
    • Strona – wartość to +1, jeśli zapis księgowy ma zostać przekazany jako Winien na koncie lub -1, jeśli ma zostać przekazany jako Ma.
    • Różne alokacje analityczne
    • Lokalizacja – dla pozycji.
    • Kod statystyczny – w standardzie 3.
    • Szczegółowe kryteria. To pole jest szczególnie ważne w przypadku zapisów księgowych powiązanych z płatnościami. Pozwala na zdefiniowanie, czy wygenerowana jest jedna czy wiele pozycji zapisów księgowych. Pozycje o identycznych cechach (lokalizacja, konto KG i kontrahent w tym przypadku) są grupowane, jeśli mają wartości równe kryterium szczegółu.
      Jeśli wartość się różni to pola są dzielone. Należy zauważyć, że posiadanie wielu wymiarów analitycznych nie jest kryterium podziału, jeśli nie są one podziałami. Podział jest tworzony z proporcjonalną kwotą.


    Poniższa tabela podaje przykłady wynikające rozliczeń:

    Wyrażenia grupowania

    Wyjaśnienia

    [F:PYD]LIN

    Pozycja według alokacji płatności bez próby grupowania identycznych pozycji.

    [F:PYD]VCRNUM

    Jedna pozycja na fakturę (tzn. alokacje wielu rozrachunków dla tej samej faktury są grupowane razem)

    • Dodatkowy nr ref. – to pole jest wykorzystywane w uzgodnieniu i może służyć jako kryterium uzgodnienia. Może być uzupełniane przez dowolne pole.
    • Etykieta – dwie funkcje pozwalają na pobranie opisu automatu księgowego lub pozycji automatów księgowych i użycie ich w ustawieniach automatu (etykieta, opis itp.).

    func TRTCPTINT3.GET_LIN_DES

    Pozwala na pobranie opisu pozycji bieżącego automatu księgowego.

    func TRTCPTINT3.LECTEXTRA("GAUTACE","DESTRA","code de la pièce auto","")

    Pozwala na pobranie opisu nagłówka automatu księgowego.

    Dla kodów automatów księgujących BPCIN i BPSIN:

    • Projekt – domyślnie kod projektu jest uzupełniany przy użyciu formuły (func PIMPL_CSTD_PROGS.PJM_KEY_SPLIT_OPPNUM(GACTX,[F:PIL]PJTLIN)), która dzieli kod między budżet i projekt. Jednakże powinno się ją zmienić na ([F:PIL]PJTLIN), aby uwzględnić kod projektu w zapisach automatów księgujących.
    • Typ kosztu – należy wprowadzić typ kosztu tak, aby był on uwzględniany na powiązanych zapisach księgowych z nadrzędnych funkcji.

    Tabela operacji

    Ta tabela pozwala zdefiniować, dla konkretnych zdarzeń technicznych w procesie księgowania, wywołania podprogramów. Te podprogramy, identyfikowane przez nazwę etykiety i nazwę przetwarzania, dostarczane są w standardzie. Zalecane jest niemodyfikowanie ich. Możliwe jest, w ramach niektórych procesów, napisanie nowych przetworzeń powiązanych z tymi operacjami.

    Istniejące zdarzenia techniczne to:

    Operacja przed utworzeniem pozycji

    Pozwala na zdefiniowanie dwóch kryteriów, CRITIMP i CRITMTC, w zależności od pól w tabeli głównej skrótów TB0 bądź dodatkowej tabeli skrótów [TB1]). Te kryteria pozwalają, w zarządzaniu zapisami powiązanymi z płatnościami, na grupowanie bądź nie pozycji. Ta operacja jest zazwyczaj używana z następującymi wartościami:

     

    Wartości operacji

    Skutek

     

    REGROUP / PAYCPTA

    W celu zarządzania grupowaniem lub szczegółami niektórych zapisów księgowych na kontach pośrednich (ta sama zasada co w polu Kryterium szczegółowe, ale „okablowana” logiką standardowego przetwarzania).

    Operacja po utworzeniu pozycji

    Używana jest w zarządzaniu zapisami księgowymi powiązanymi z płatnościami. Ta operacja jest zazwyczaj używana z następującymi wartościami:

     

    Wartości operacji

    Skutek

     

    APLIGBAN / PAYCPTA

    Przechowywanie konta przepływów pieniężnych w zmiennej dla późniejszego przetwarzania z wyzwoleniem transferu weksla.

     

     APLIGFAC / PAYCPTA

    Aktualizacja rozrachunków na pozycjach przenoszonych zafakturowanego kontrahenta z numerem rozrachunku rozliczenia w celu zarządzania przedpłatami zamówień klienta i dostawcy.

     

    REGROUP / PAYCPTA

    Zarządzanie grupowaniem niektórych zapisów księgowych na kontach pośrednich.

    Operacja łącząca

    Pozwala na wywołanie podprogramu odczytującego powiązane informacje w sposób niestandardowy (umieszcza się na poziomie każdej pozycji).

    Pasek menu

    Dokumentacja/ Akapity

    Funkcja ta służy do uzyskania dostępu do zarządzania dokumentacją dla pierwszego akapitu dokumentu (jeżeli jakiś istnieje), powiązanego z bieżącym rekordem.

    Dokumentacja/ Powiązania

    Funkcja ta służy do uzyskania dostępu do zarządzania powiązaniami. Jest to używane do określania powiązań pomiędzy bieżącymi a pozostałymi rekordami (np. powiązań między funkcjami a ustawieniami). Połączenia te są specyficzne dla dokumentów i są one używane do wczytywania generowania struktur dokumentów.

    Dokumentacja/ Generowanie

    Prezentacja

    To menu służy do uruchamiania generowania dokumentów. Generowanie może być również uruchamiane za pomocą przycisku [Generowanie], który znajduje się w dolnej części okna.

    Jednocześnie można uruchamiać trzy typy generowania:

    • generowanie struktury dokumentów ze słownika (tabele ADOCUMENT, ADOCBLB, ADOCCLB).
    • generowanie dokumentów z poprzednich tabel.
    • generowanie dokumentów dla pól.

    Proponowany zakres bierze pod uwagę bieżący rekord, ale może być on modyfikowany podczas uruchamiania.

    Zamknij

     

    Pola

    Na tej karcie występują następujące pola :

    Wybór

    • Wszystkie istniejące języki (pole ALLLAN)

    Jeżeli pole to zostało zaznaczone, to wszystkie języki są brane pod uwagę przez operację.

    Jeśli to pole nie jest zaznaczone, w zależności od przypadku:

    • jeśli kod języka nie jest wprowadzony odręcznie, zostanie użyty język domyślny,
    • w przeciwnym wypadku stosowany jest język wprowadzony.

    Służy do definiowania języka generowania (jeżeli nie zaznaczono opcji generowania wszystkich języków).

    • Wszystkie typy (pole ALLTYP)

    Jeżeli pole to jest zaznaczone, wszystkie typy są brane pod uwagę przy generowaniu. Należy zwrócić uwagę na fakt, że w tym wypadku obowiązuje limit podczas generowania standardowej dokumentacji (uwzględniana jest tylko dokumentacja, która oznaczona jest kodem większym niż X).

    Stosowany do definiowania typu dokumentacji, która zostanie uwzględniona w procesie (pole nie zaznaczone uwzględnia wszystko).

    • Kody dokumentacji od (pole FUNDEB)

    Stosowany do określenia zakresu kodów, uwzględnianych przy generowaniu dokumentacji.

    • Kody dokumentacji do (pole FUNFIN)

     

    Generuj ADOCUMENT

    • pole GENDOC

    Radioprzycisk jest stosowany do tworzenia/aktualizacji ram dokumentacji (struktury hierarchicznej akapitów) na podstawie elementów technicznych, znalezionych w słowniku danych. Istnieje możliwość albo ograniczenia się wyłącznie do aktualizacji istniejących dokumentacji lub - w razie potrzeby - tworzenia nowych.

    Powiązania dokumentacji są również brane pod uwagę. Akapity co do których istnieje prawdopodobieństwo utworzenia są definiowane w odpowiednim załączniku technicznym.

    • Do wszystkich grup (pole ALLCREGRP)

    Pole to umożliwia wybór między:

    • Przetworzeniem wszystkich dokumentacji lub pomocy dla pól, niezależnie od grupy przynależności użytkownika.
    • Przetworzeniem wyłącznie dokumentacji lub pomocy dla pól, których grupa użytkownika odpowiada grupie autora dokumentacji, która znajduje się w tabeli AOBJGRPDEV.

    Generuj dokument końcowy

    • pole GENFIN

    Radioprzycisk jest stosowany do generowania ostatecznej dokumentacji na podstawie akapitów dokumentacji. Dokumentacja ta jest tworzona w różnych pod-katalogach katalogu zdefiniowanego przez parametr użytkownika DIRDOC .

    Generowanie 'według kodu działania' należy stosować w celu uzyskania generacji dokumentacji tych funkcji o kodach działania >= 'X'
    Generowanie 'kompletne' dotyczy wyłącznie standardowych kodów działania.

    • Tylko zweryfikowane dokumentacje (pole HLPVLD)

    Stosowany do generowania ostatecznego dokumentu jedynie dla zwalidowanych dokumentacji.

    • Pomoc dla pól połączona z dokumentacją (pole HLPLNKFLD)

    Jeśli to pole zostało zaznaczone przetwarzane są tylko pomoce dla pól dotyczące dokumentacji dla funkcji lub przetwarzanych obiektów. Aby dowiedzieć się, które pomoce dla pola powinny zostać przetworzone, należy przejrzeć ekrany powiązane z odpowiadającymi paragrafami dokumentacji.

    • Pomoc dla innych pół (pole HLPFLD)

    Jeżeli okno to zostało zaznaczone, to utworzona zostanie ostateczna dokumentacja na podstawie zawartości akapitów dokumentacji. Dokumentacja ta zostanie utworzona w podkatalogu FLD katalogu zdefiniowanego parametrem użytkownika. REPDOC.

    • Kody dokumentacji od (pole HLPDEB)

    Stosowany do określenia zakresu kodów, uwzględnianych przy generowaniu dokumentacji.

    • Kody pomocy do pola do (pole HLPFIN)

     

    • Katalog generowania (pole REPERT)

     

    Zamknij

     

    Komunikaty o błędach

    Podczas wprowadzania mogą wyświetlić się następujące komunikaty ogólne oraz o błędach :

    „Błąd składni (śledzenie szczegółu wyjaśniającego)”

    Wprowadzona składnia wyrażenia „Adonix” nie jest prawidłowa (np. liczba argumentów funkcji nie jest poprawna, bądź brakuje nawiasu). Należy zauważyć, że nie można wykryć bardziej skomplikowanych błędów wyrażeń (np. dzielenia przez zero, nieistniejących zmiennych itp.). Te błędy są wykrywane podczas generowania zapisów księgowych, wyczerpująca lista przedstawiona jest później.

    „Połączenie nie jest możliwe”

    Oznacza to próbę połączenia z poziomu tabeli wyzwalającej do tabeli, której słownik nie rozpoznaje połączenia (np. powiązanie nagłówka faktury z tabelą artykułów).

    Zdarza się to, jeśli pole powiązania jest nieprawidłowe (podczas wprowadzania tabeli do powiązania, można wybrać możliwe pola powiązania w oknie wyboru).

    „Nieprawidłowy indeks”

    Ten komunikat wyświetla się, jeśli użyty numer indeksu dla kodu księgowania nie istnieje (np. jeśli próbuje się użyć nr indeksu 4 dla kodu księgowania Nabywca).

    Komunikaty o błędzie dla wykonania zapisu księgowego

    Błędy zasygnalizowane poniżej mogą się przydarzyć podczas generowania zapisów księgowych (np. podczas zatwierdzania księgowego faktur). Źródłem większości tych błędów są nieprawidłowe ustawienia. Niektóre zdarzają się, jeśli operacje konserwacji zmieniły dane.

    „Nieistniejący kod parametru”

    Kod ustawień wywoływany przez operację generowania nie istnieje.

    „Wyzwalająca tabela niepowiązana”

    Tabela wyzwalająca nie jest dostępna w momencie generowania.

    „Nieistniejąca tabela wyzwalająca”

    Tabela wyzwalająca nie istnieje.

    „Nieprawidłowa liczba argumentów”

    Liczba elementów kluczowych tabeli głównej nie odpowiada oczekiwanej liczbie.

    „Nieistniejący klucz”

    Wartość klucza odpowiadającego bieżącemu rekordowi tabeli głównej już nie istnieje lub nie odpowiada warunkom generowania.

    „Nieistniejąca tabela drugorzędna: XXX”

    Tabela dodatkowa XXX danych w ustawieniach generowania pozycji nie istnieje.

    „Nieistniejąca tabela analityczna: XXX”

    Tabela analityczna XXX danych w ustawieniach generowania pozycji nie istnieje.

    „ZZZ: Błąd w ocenie pola”

    (śledzenie komunikatu o błędzie)

    Podczas oceny pola XXX w trakcie generowania zapisu księgowego, wystąpił błąd odpowiadający komunikatowi. Może to być dowolny błąd (zmienna nie istnieje, podział przez zero itp.).

    „Nieprawidłowe powiązanie... XXX”

    Powiązanie na tabeli XXX powiązanej z nagłówkiem nie może zostać wykonane (np. w przypadku faktury, jeśli XXX to BPC, kod zafakturowanego kontrahenta nie istnieje).

    „nnn: Nieistniejący kod konta”

    Oznacza to, że występuje odniesienie do nieistniejącego kodu księgowania lub nieistniejącego numeru pozycji (nr nnn) dla danego kodu księgowania (np. kod nr 12 dla kodu księgowania artykułu).

    „Nieistniejący licznik”

    Licznik powiązany z typem zapisu księgowego do wygenerowania nie istnieje.

    „Przekroczono licznik”

    Liczba numerów przypisanych dla typu zapisu księgowego do wygenerowania została przekroczona.

    „XXX: Nieistniejąca lokalizacja”

    Pole lokalizacji odnosi się do kodu lokalizacji nieistniejącego po ocenie.

    „XXX: Nieistniejąca firma”

    Pole firmy odnosi się do kodu firmy nieistniejącego po ocenie.

    „Brak kursu wymiany waluty”

    Nie znaleziono kursu wymiany walut odpowiadający danym ustawieniom.

    „ttt: Nieistniejący zapis księgowy”

    Typ zapisu księgowego ttt nie istnieje.

    „Transakcja anulowana”

    Nie można było wykonać transakcji (powinien także wyświetlić się inny komunikat o błędzie).

    „Rzeczywisty zapis księgowy już istnieje”

    Wystąpiła próba utworzenia zapisu księgowego z numerem zapisu odpowiadającym zapisowi już istniejącemu w księgowości.

    „Tymczasowy zapis księgowy już istnieje”

    Wystąpiła próba utworzenia zapisu księgowego z numerem zapisu już przypisanym do tymczasowego zapisu.

    „Brak pozycji”

    Wystąpiła próba wygenerowania zapisu księgowego bez pozycji.

    „Niezbilansowany zapis księgowy”

    Wystąpiła próba wygenerowania niezbilansowanego zapisu księgowego.

    „Niezbilansowany podział”

    Wystąpiła próba utworzenia niezbilansowanego podziału analitycznego (w kwocie).

    „Niezbilansowany podział (ilość)”

    Wystąpiła próba utworzenia niezbilansowanego podziału analitycznego (w ilości).

    „Nieistniejące konto”

    Wystąpiła próba przekazania zapisu księgowego do nieistniejącego konta (może się to zdarzyć wyłącznie, jeśli zdezaktywowano parametr umożliwiający automatyczne tworzenie nieistniejących kont).

    „XXX xxxxx: komunikat o błędzie”

    Ten typ komunikatu może wystąpić podczas fazy kontroli przed przekazaniem zapisu księgowego. Komunikaty mogą być różnego rodzaju, XXX to kod tabeli, a xxxxxxx klucz, dla którego wystąpił błąd. Na przykład, jeśli ustawiona lokalizacja i firma nie są spójne między sobą, może wyświetlić się następujący komunikat:

    FCY AAA: Ta lokalizacja znajduje się w firmie ZZZ

    (FCY jest skrótem tabeli lokalizacji, a AAA kodem odpowiadającej lokalizacji) 

    Użyte tabele

    SEEREFERTTO Odniesienie do dokumentacji Implementacja