Tabele

• Kod tabeli (pole CODFIC)

Kod tabeli musi zawierać od 1 do 10 znaków (liter lub cyfr, jednak zawsze z literą na początku). Jest to unikatowy identyfikator dla wszystkich skrótów tabeli w słowniku danych. Stosowanie słów zastrzeżonych dla systemu Adonix jest niedozwolone.

• Skrót (pole ABRFIC)

Skrót tabeli musi składać się z od 1 do 3 znaków (liter lub cyfr, ale musi zaczynać się obowiązkowo literą). Jest unikalny identyfikator dla wszystkich skrótów tabel słownika danych. Zabronione jest użycie słów zarezerwowanych dla Adonix.

• Opis (pole ZINTITFIC)

• Kod działań (pole CODACT)

Kod działania i Moduł umożliwiają dowiedzenie się, czy tabela opisana w słowniku musi zostać rzeczywiście utworzona w bazie danych folderu. Jest tak, jeśli dwa poniższe warunki są spełniane jednocześnie:

 pole kodu działania jest puste lub kod działania (zdefiniowany w odpowiadającej tabeli) jest faktycznie aktywny,

 moduł, z którym jest powiązana tabela został zadeklarowany jako aktywny dla folderu.

Tabela powiązana z kodem działania rozpoczynającym się od X, Y lub Z jest uznawany za konkretny i nie w żadnym przypadku nie będzie na niego miała wpływu zmiana wersji (te kody działania mogą być aktualizacją pozycji).

Co więcej, istnieją zależności między modułami:

• Administrator i Dane podstawowe: wymagane zainstalowane minimum. Następnie można zainstalować moduły Magazyn, Projektowanie, Księgowość.
• Magazyn: można wtedy zainstalować moduły Sprzedaż, Zakupy, GPAO.
• Sprzedaż:można wtedy zainstalować moduły Moduł obsługi klienta, Czynności CRM.
• Księgowość: można wtedy zainstalować moduły Środki trwałe, Kontrahent.

• Moduł (pole MODULE)

• Typ bazy dan. (pole TYPDBA)

Typ bazy, dla której należy wygenerować tabelę. Typ bazy „Folder” umożliwia wskazanie programowi zarządzającemu folderami, że należy wygenerować tabelę w typie bazy retencyjnej w pliku folderu dla wszystkich plików folderu. W niektórych wyjątkowych przypadkach (w szczególności, jeśli jest to tabela zewnętrzna) konieczne może być ustawienie innego parametru.

• Kompatybilne z poprzednią wersją (pole FLG130)

To pole wyboru należy ustawić, jeśli użytkownik chce uzyskać dostęp do tabeli folderu 140 z poziomu folderu 130. W takim przypadku struktura tej tabeli musi przestrzegać ograniczeń wersji 130 (brak clob, blob itp.). Uwaga: odwrotna sytuacja jest możliwa bez wskazania szczegółów w słowniku (dostęp do tabeli 130 z poziomu folderu 140).

Jeśli to pole zaznaczono w V7, pola typu „datetime”, „uuident” i „updtick” nie są zarządzane tak, aby tabela mogła być używana z poziomu aplikacji V6 lub wcześniejszej wersji.

• Liczba rekordów (pole NBENREG)

Pole liczba rekordów umożliwia zdefiniowanie wymiarowania tabeli w bazie. To pole jest używane do wymiarowania tabeli do utworzenia lub zmodyfikowania. Wartość ta jest uzupełniana podczas tworzenia folderu dla każdej tworzonej tabeli na podstawie wyniku wyliczenia formuły wymiarowania. Ta tabela używa zmiennych, których wartości są wprowadzane w parametrach folderu.

Podczas ponownego zatwierdzania folderu, liczba rekordów jest przeliczana, ale wynik obliczeń jest zapisywany w tej rubryce tylko, jeśli jest on wyższy niż wartość znaleziona w tabeli. W ten sposób można, poprzez zmianę tej wartości, zwiększyć rozmiar tabeli, a wartość ta zostanie pobrana w przypadku ponownego zatwierdzenia folderu. Jeśli natomiast jest ona zmniejszana, jest ona uwzględniana natychmiast, jeśli tabela jest zatwierdzana automatycznie przy użyciu odpowiadającego przycisku, ale jeśli dokonane zostanie ponowne zatwierdzenie folderu, obliczona wartość, jeśli jest większa, zostanie pobrana zamiast wprowadzonej wartości. To zachowanie zostało zdefiniowane w celach bezpieczeństwa – wydajności oraz ułatwienia użytkowania. Lepiej jest więc użyć zbyt dużych wymiarów dla tabeli niż zbyt małych. Nie ma konieczności ochrony zmiany tego pola za pomocą kodu działania.

• Generowanie przetłum. tekstu (pole GENTRA)

To pole wyboru umożliwia zdefiniowanie metody używanej w Crystal Reports dla przetłumaczonych tekstów tej tabeli.

• zaznaczone: metoda wynika z wersji 140. Generowanie tekstów w plikach sekwencyjnych textrafram textraeng itp. używanych w raportach Crystal Reports przez funkcję X3TranslatedText.
• niezaznaczone: metoda tworzona w V5. Brak generowania pliku. Crystal Reports zawierający tę tabelę korzysta z tego widoku.

Jest to pole parametrów nie wymagające kodu działania w celu zabezpieczenia. Musi być ono zgodne z techniką użytą w Crystal Reports odnoszących się do tej tabeli. Dla nowych, przetłumaczonych tekstów zaleca się zaznaczenie tego pola w celu użycia metody widoków, jak również uniknięcia zbytniego obciążenia plików sekwencyjnych.   

• Wyzerowanie (pole ZERO)

To pole wyboru jest używane przez narzędzie zerowania przesunięć, co umożliwia wyzerowanie przesunięć folderu (pozwala to na zachowanie „stałych” danych – artykułów, kontrahentów, kont, BOM-ów itp. wynikających z wpisu poprzez usunięcie przesunięć – dokumentów, faktur, przesunięć magazynowych, ZP itp. powiązanych na przykład z testem rzeczywistego rozpoczęcia). Jeśli to pole jest zaznaczone, narzędzie zerowania usuwa wszystkie pozycje w tabeli. Ta flaga znajduje się w każdym polu (jeśli pole ma zostać wyzerowane bez wyczyszczenia tabeli).

• Niezabezpieczony dostęp (pole SECURE)

To pole wyboru umożliwia ograniczenie dostępu do tabeli danych do jednego folderu właściciela tabeli oraz konkretnych uprawnionych folderów. To pojęcie jest identyczne dla widoku. Zmiana tego pola powoduje konieczność ponownego zatwierdzenia tabeli w celu uwzględnienia w bazie danych.

• niezabezpieczone: wszystkie foldery rozwiązania mogą uzyskać dostęp do tabeli w celu odczytu lub zapisu danych w tej tabeli. Jest to przypadek:
• tabel systemowych,
• tabel słowników,
• niektórych tabel administratora,
• zabezpieczone: dostęp do tej tabeli odbywa się w zależności od uprawnień folderu wywołania. Folder może być:
• nieuprawniony,
• uprawniony do odczytu,
• uprawniony do odczytu i zapisu. Jest to przypadek tabel funkcjonalnych i większości tabel administratora.

Uprawnione foldery to:

• folder, w którym zdefiniowano tabelę (tabele systemowe będące w folderze referencyjnym rozwiązania – w przypadku Sage X3 ten folder nazywa się X3),
• nadrzędne foldery dla danego folderu,
• uprawniony folder (za pomocą funkcji Zarządzanie folderami, karta „Odsyłacze”, blok „Foldery rozwiązania”),
• inne foldery rozwiązania mające dostęp za pomocą odnośników (poprzez tę samą funkcję).

Polityka bezpieczeństwa dla tabeli jest uznawana za ustawienia, więc to pole wyboru nie jest aktualizowane przez łatki. W momencie zatwierdzenia tabeli zaznaczenie tego pola powoduje utworzenie pliku konfiguracyjnego (rozszerzenie „*.cfg”) z następującym kodem:

$SECURITY
{  "LEVEL0" }
End

Jeśli w pliku konfiguracyjnym istnieją inne polecenia ręczne, są one przestrzegane. Polecenia mogą być dodawane przez aktualizację bloku „Plik konfiguracji” na odpowiadającej karcie Zarządzania tabelami.

• Typ tabeli (pole TYPFIC)

To pole umożliwia klasyfikowanie tabel w zależności od typów użytych do zarządzania folderami. Może ono przyjąć następujące wartości:

 Aplikacja: co odpowiada przypadkowi domyślnemu (standardowe tabele folderu). Te tabele mogą być obecne lub nie w zależności od zarządzania kodami działania i modułami.

 Administrator: tabela stanowi część danych administracyjnych zarządzanych w każdym folderze poza słownikiem (użytkownicy, log operacji, załączniki itp.). Jest ona zawsze obecna.

 System X3: tabela stanowi część danych ogólnych niepowiązanych z danym folderem (tabele powiązane z zarządzaniem folderami, z serwerem wsadowym itp.). Te tabele są obecne tylko w folderze administratora, który może przyjąć różne nazwy w zależności od zainstalowanego produktu: np. X3, PAYE, GX. Są więc one wspólne dla wszystkich folderów. Nie dotyczą więc ich typy i opcje kopiowania, ponieważ nie są one nigdy kopiowane. Dodanie pól jest zabronione w tym typie tabeli.

 Słownik: tabela, która jest zawsze obecna, stanowi część słownika każdego folderu (raporty, operacje, ekrany, typy danych itp.). Zarządzanie folderem uwzględnia w szczególny sposób tabele słowników podczas zarządzania aktualizacjami (procedura łączeniasłownika).  Tutaj także pola Typ kopiowania i Opcja kopiowania nie dotyczą tego typu tabeli. Dodanie pól jest zabronione w tym typie tabeli.

 Wewnętrzne: żadna tabela tego typu nie jest dostarczana, a typ ten jest używany tylko w procesie rozwoju oprogramowania i nie może być używany.

• Typ kopiowania (pole CRE)

Określa, czy tworzenie tabeli zakłada transfer danych między folderem referencyjnym a folderem do utworzenia podczas tworzenia folderu. Ten parametr może przyjąć następujące wartości:

 Brak kopii: tworzona jest tabela bez żadnych danych.

 Kopia automatyczna: dane z tabeli są odtwarzane na podstawie danych istniejących w folderze do skopiowania (domyślnie folderze referencyjnym).

 Kopia warunkowa: dane tabeli są kopiowane wg grup logicznych. Grupa jest określana poprzez wybór menu lokalnego numer 26, wprowadzony w polu Opcja kopiowania. Z każdą grupą powiązywana jest lista tabel. Pomiędzy grupami znajdują się: Użytkownicy i profile, Tabele dodatkowe, Liczniki, Parametry, Ogólny plan kont itp. Podczas tworzenia tabeli użytkownik odpowiada Tak lub Nie dla każdego wyboru w celu ustalenia, czy tabele muszą zostać rzeczywiście skopiowane.

• Opcja kopiowania (pole OPT)

W przypadku kopii warunkowej, opcja kopiowania powiązana jest z typem kopii.

Można wybrać z różnych podgrup tabel dane, które mają zostać skopiowane z folderu źródłowego do docelowego.

• Kopiuj legislację (pole FLGLEG)

To pole wyboru umożliwia zdefiniowanie metody kopiowania w zatwierdzaniu słownika:

• zaznaczone: Oznacza to, że zastosowany zostanie filtr na polu legislacja tej tabeli lub „głównej” tabeli.
• niezaznaczone: Żaden filtr dodatkowy nie zostanie zastosowany.

Podczas zatwierdzania folderu przeniesione zostaną tylko dane odpowiadające legislacjom zarządzanym lub pustym wg zatwierdzonego folderu.

Ta opcja zostanie także użyta w funkcji kopiowania legislacji.

• Typ dostawy (pole TYPDLV)

Użytek wewnętrzny do industrializacji wersji. Ten parametr może przyjąć następujące wartości:

• Nie dostarczono: te tabele nie są generowane w folderze X3.
• Brak danych: dostarczono tabele bez danych.
• Dostarczono z danymi dostarczono z danymi w folderze danych (ustawienia: styl, szablon importu itp.).
• Dane podstawowe: dostarczono tabelę z poziomu folderu referencyjnego X3REFFRA.
• Dane według kraju: dostarczono tabelę z poziomu folderu X3REFxxx (xxx: wybrany język instalacji klienta).

• Opis (pole INTIT)

Te pola umożliwiają uzupełnienie nazwy dwóch pól w tabeli. Umożliwiają one identyfikację nagłówków pól obecnych w tabeli. Ta informacja jest wykorzystywana do automatycznego wyświetlania nagłówka rekordu, którego znany jest klucz (zarządzanie ekranami, anulowanie, zmiany kodu itp.).

• Krótki tytuł (pole INTITC)

• Symbol (pole SYMBOL)

• Format (pole COLFMT)

• Długość (pole COLLNG)

• Pozycje dziesiętne (pole COLDEC)

• Nr (pole NUMLI)

• Kolumna (pole CODZONE)

Należy zdefiniować nazwę pola dla tabeli, która będzie wyrażona w oprogramowaniu. Dostęp do pola z nazwą FIELDNAME zdefiniowaną w tabeli skrótów ABV jest możliwy przy użyciu składni [F:ABV]FIELDNAME.

Dla spersonalizowanych pól nazwa pola musi rozpoczynać się od X_, Y_ lub Z_.

W bazie danych każdy obszar odpowiada jednemu lub wielu polom, w zależności od tego, czy obszar jest wymiarowany. Wywoływane są następujące pola FIELDNAME_0, FIELDNAME_1, FIELDNAME_2.

Aby wprowadzić lub wyświetlić odpowiadające pola na ekranie nadawana im jest taka sama nazwa w słowniku ekranu. Ekran i tabela będą używane jednocześnie w zarządzaniu obiektami.

• Typ (pole CODTYP)

Definiuje się tutaj typ obszaru, który określa jego format wprowadzania (numeryczne, dowolne znaki, data itp.) oraz kontrole spójności (np. odniesienie do tabeli).

Główne typy ogólne, to:

A: Alfanumeryczne
C: Liczba całkowita krótka
L: Liczba całkowita długa
DCB: Liczba dziesiętna
D: Data
M: Menu lokalne
MM: Menu lokalne z filtrem
ACB: clob
ABB: blob

Jednakże istnieje wiele innych wstępnie zdefiniowanych typów. Odnoszą się one często do tabel dodatkowych (waluta, kraj itp.). Dedykowany słownik umożliwia ich opis. Można je wybrać za pomocą przycisku , który umożliwia otrzymanie ich listy.

• Menu (pole NOLIB)

Określa numer menu lokalnego, powiązany ze wskazanym w wierszu polem.

Jeżeli pole jest typu „menu lokalne” (wartości od 1 do 255), odpowiada klasyfikacji tytułu w tabeli o nazwie menu lokalne, zapisanej w tabeli komunikatów APLSTD.

Przy wprowadzaniu lub wyświetlaniu prezentowane są następujące elementy zgodnie z wyborami dokonanymi z poziomu interfejsu użytkownika:

• można dokonać wyboru tytułu z listy przewijanej, zwanej polem kombi,
• lub wybrać listę przycisków.

Ciekawą właściwością tego typu elementu jest to, że lista wyborów wyświetlana jest w języku logowania.

Każde menu lokalne opisuje listę dostępnych tytułów. Na przykład menu lokalne 1 odpowiada wyborowi Nie / Tak , w takiej kolejności. W tym przypadku wykorzystane może być również pole wyboru.

• Długość (pole LONG)

Służy do określania liczby znaków pola, w przypadku ogólnego typu danych pola o nieustalonej długości. Odnosi się w szczególności do typów A oraz DCB.

Podobnie jak w wypadku CLOB, dla BLOB konieczne jest wprowadzenie wartości określającej maksymalną przechowywaną liczbę znaków. Kodowanie jest następujące:

• Działanie (pole CODACT)

Kod działania jest używany, aby:

• Ustawić element jako opcjonalny w słowniku, jeśli wartość powiązana z kodem działania jest zerowa
• Zidentyfikować spersonalizowane elementy, jeśli są one oznaczone przy użyciu kodu rozpoczynającego się od X, Y lub Z
• Podać maksymalną liczbę pozycji, jeśli kod działania oznacza elementy w tabeli

Jeśli kod działania jest nieaktywny:

• Oznaczonego elementu nie można użyć
• Powiązany kod nie zostanie ani wygenerowany ani aktywowany

• Wymiar (pole DIME)

Wymiar obszaru w tabeli. Wymiar może być również przypisany w zależności od kodu działania.

• Normalny tytuł (pole INTITCOURT)

Opis pola w trzech długościach: skrócony opis, ograniczony do 12 znaków, normalny opis liczący 20 znaków i długi opis liczący 35 znaków.

Te opisy są tekstami do przetłumaczenia i są przechowywane w dedykowanej tabeli ATEXTE. Jeśli wprowadzany jest nowy tekst po utworzeniu nagłówka wyświetla się okno zatytułowane Tekst. Użytkownik ma wtedy 3 opcje do wyboru:

         uznanie, że wprowadzony tekst jest nowym tekstem oraz zintegrowanie go z bazą tekstów poprzez przypisanie mu nowego numeru. Ten numer musi być obowiązkowo wyższy niż 50 000 (jest to konkretny tekst).

         wyszukanie tekstu podobnego do wprowadzonego w celu jego ponownego użycia. W tym celu otwiera się okno wyboru.

         anulowanie wprowadzania tekstu.

Jeśli dokonywana jest zmiana wcześniej wprowadzonego tekstu, użytkownik ma dodatkowy wybór, który wyświetla się w oknie, którego tytuł to obecnie Tekst nnn (gdzie nnn to jego numer). Można więc zmodyfikować tekst, którego numer został podany w celu uspójnienia go z tekstem, który został wprowadzony (ta zmiana zostanie naniesiona wszędzie tam, gdzie odpowiadający tekst jest wykorzystywany, w momencie, gdy odpowiadające ekrany zostaną zatwierdzone ponownie).

Co więcej można wywołać, za pomocą prawego przycisku myszy, funkcję Skrót, która umożliwia wybranie jednego ze znormalizowanych skrótów zdefiniowanych, jeśli opis jest zbyt długi (należy unikać używania skrótów, jeśli jest to możliwe, ze względu na czytelność ekranów).

• Krótki tytuł (pole INTITABREG)

Opis pola w trzech długościach: skrócony opis, ograniczony do 12 znaków, normalny opis liczący 20 znaków i długi opis liczący 35 znaków.

Te opisy są tekstami do przetłumaczenia i są przechowywane w dedykowanej tabeli ATEXTE. Jeśli wprowadzany jest nowy tekst po utworzeniu nagłówka wyświetla się okno zatytułowane Tekst. Użytkownik ma wtedy 3 opcje do wyboru:

         uznanie, że wprowadzony tekst jest nowym tekstem oraz zintegrowanie go z bazą tekstów poprzez przypisanie mu nowego numeru. Ten numer musi być obowiązkowo wyższy niż 50 000 (jest to konkretny tekst).

         wyszukanie tekstu podobnego do wprowadzonego w celu jego ponownego użycia. W tym celu otwiera się okno wyboru.

         anulowanie wprowadzania tekstu.

Jeśli dokonywana jest zmiana wcześniej wprowadzonego tekstu, użytkownik ma dodatkowy wybór, który wyświetla się w oknie, którego tytuł to obecnie Tekst nnn (gdzie nnn to jego numer). Można więc zmodyfikować tekst, którego numer został podany w celu uspójnienia go z tekstem, który został wprowadzony (ta zmiana zostanie naniesiona wszędzie tam, gdzie odpowiadający tekst jest wykorzystywany, w momencie, gdy odpowiadające ekrany zostaną zatwierdzone ponownie).

Co więcej można wywołać, za pomocą prawego przycisku myszy, funkcję Skrót, która umożliwia wybranie jednego ze znormalizowanych skrótów zdefiniowanych, jeśli opis jest zbyt długi (należy unikać używania skrótów, jeśli jest to możliwe, ze względu na czytelność ekranów).

• Długi tytuł (pole INTITLONG)

Opis pola w trzech długościach: skrócony opis, ograniczony do 12 znaków, normalny opis liczący 20 znaków i długi opis liczący 35 znaków.

Te opisy są tekstami do przetłumaczenia i są przechowywane w dedykowanej tabeli ATEXTE. Jeśli wprowadzany jest nowy tekst po utworzeniu nagłówka wyświetla się okno zatytułowane Tekst. Użytkownik ma wtedy 3 opcje do wyboru:

         uznanie, że wprowadzony tekst jest nowym tekstem oraz zintegrowanie go z bazą tekstów poprzez przypisanie mu nowego numeru. Ten numer musi być obowiązkowo wyższy niż 50 000 (jest to konkretny tekst).

         wyszukanie tekstu podobnego do wprowadzonego w celu jego ponownego użycia. W tym celu otwiera się okno wyboru.

         anulowanie wprowadzania tekstu.

Jeśli dokonywana jest zmiana wcześniej wprowadzonego tekstu, użytkownik ma dodatkowy wybór, który wyświetla się w oknie, którego tytuł to obecnie Tekst nnn (gdzie nnn to jego numer). Można więc zmodyfikować tekst, którego numer został podany w celu uspójnienia go z tekstem, który został wprowadzony (ta zmiana zostanie naniesiona wszędzie tam, gdzie odpowiadający tekst jest wykorzystywany, w momencie, gdy odpowiadające ekrany zostaną zatwierdzone ponownie).

Co więcej można wywołać, za pomocą prawego przycisku myszy, funkcję Skrót, która umożliwia wybranie jednego ze znormalizowanych skrótów zdefiniowanych, jeśli opis jest zbyt długi (należy unikać używania skrótów, jeśli jest to możliwe, ze względu na czytelność ekranów).

• Opcje (pole OPTION)

Opcje te są realizowane przy użyciu znaków, które mogą być łączone, gdy wymaganych jest wiele opcji. Możliwe jest wybranie tych opcji za pomocą okna wyboru. Dostępny jest szczegółowy opis dla wszystkich możliwych opcji.

• Tabela powiązana (pole LIEN)

Kod tabeli powiązany z tabelą, która jest modyfikowana za pośrednictwem bieżącego pola. Dla typów danych odnoszących się do obiektu, ten obszar uzupełniany jest automatycznie.

• Wyraż. powiązane (pole EXPLIEN)

To pole jest uzupełniane tylko, jeśli wskazano powiązaną tabelę. Jeśli ten obszar nie został uzupełniony, powiązanie tworzone jest bezpośrednio z pola bieżącej pozycji (co oznacza, że klucz główny powiązanej tabeli ma tylko jeden składnik). W przypadku, gdy klucz główny posiada więcej składników, wyrażenie powiązania musi być wskazane w formie: comp1;comp2;comp3;... gdzie comp1, comp2, comp3 itd. to różne składniki klucza.
Kilka możliwych wyrażeń:

 jeśli pole MONCHAMP jest kontrolowane w tabeli dodatkowej (np. w tabeli numer 43), w kolumnie Tabela powiązana umieszczana jest wartość ATABDIV, a w kolumnie Wyrażenie powiązania wartość 43;MONCHAMP

 jeśli pole MONCHAMP jest indeksowane, wyrażenie może użyć wartości indeksu, która może wynosić od 0 do dim(MONCHAMP)-1. Klasyczne przykłady: wielokrotne grupy statystyczne (artykuły, dostawcy, klienci itp.), których struktura klucza to numer grupy wraz z kodem statystycznym. Wyrażenie klucza zapisywane jest więc jako indeks+1;MONCHAMP(indeks).

• Jeśli składnik klucza to zmienna ogólna, przed nazwą tej zmiennej należy wskazać klasę [V].
• aby zignorować element klucza w kontroli integralności bazy, należy w tym celu użyć zmiennej [V]GSUPCLE.

• Kopiuj legislację (pole CHPLEG)

To pole jest powiązane z polem wyboru Kopiuj legislację.

Umożliwia ono wskazanie pola zawierającego legislację lub pola umożliwiającego dokonanie połączenia z tabelą główną zawierającą legislację.

• Usuwanie (pole ANNUL)

Podczas anulowania pozycji w powiązanej tabeli (tabeli źródłowej), w tabeli, która jest modyfikowana lub tworzona (tabeli docelowej) może być wykonywana konkretna operacja. Ta operacja jest definiowana przez poniższy kod:

• Blokowanie: Anulowanie rekordu w tabeli źródłowej jest niemożliwe, jeśli istnieje odnośnik do tabeli w trakcie definiowania.
• Usuwanie: Usunięcie rekordów bieżącej tabeli wraz ze sprawdzeniem odnośnika do tabeli źródłowej.
• Wyzerować: Wyzerowanie pola bieżącej tabeli wraz ze sprawdzeniem odnośnika do tabeli źródłowej.
• Inne: Nie wykonywany jest żaden inny konkretny proces.

• Weryfikacja (pole VERIF)

Ten obszar umożliwia wskazanie, czy narzędzie dokonujące sprawdzenia spójności ma sprawdzić odnośnik.

• Obowiązkowy (pole OBLIG)

Pole Obowiązkowe pozwala zdefiniować, czy pole może być puste, czy musi obowiązkowo zawierać niepustą wartość. Przez puste pole rozumie się łańcuch o pustej długości, pustą wartość numeryczną, wartość menu lokalnego równą zero (brak dokonanego wyboru) lub pustą datę [0.0.0].

Jeśli pole jest kluczem tabeli i jeśli kontrola anulowania została ustawiona jako Wyzerować, odnośnik nie może być obowiązkowy (ponieważ anulowanie może usunąć wartość pola klucza) – pole Obowiązkowe jest automatycznie ustawiane jako Nie.

• Wyzeruj (pole ZERO)

• Nr (pole NUMLIG)

• Kod indeksu (pole CODIND)

To pole odpowiada nazwie, pod którą indeks jest znany w bazie danych. We wszystkich tabelach aplikacji używana jest następująca norma: polega ona na nazywaniu kluczy przy użyciu skrótu tabeli wraz z 0 dla klucza głównego, 1 dla drugiego klucza itp. Dla konkretnych przypadków należy rozpocząć ten kod przy użyciu jednej z trzech liter: X,Y lub Z.

• Opis indeksu (pole DESCRIPT)

Tam wprowadzana jest lista pól, które tworzą indeks. Pola oddzielone są znakiem „+”, jeśli występuje kilka pól (na przykład, w tabeli FACILITY lokalizacji znajduje się klucz o definicji LEGCPY+FCY).

Pole sortowane malejąco jest poprzedzone znakiem znakiem „-” (uwaga, jest ono używane w lewej liście).

Pierwsze pole, które tworzy indeks nie zawiera znaku, jest więc sortowane rosnąco.

• Duplikaty (pole HOMONYM)

Ta kolumna umożliwia zdefiniowanie, czy klucz zezwala czy nie na homonimy.

• Domyślny indeks klastrowy (pole DEFORDIND)

Z tej kolumny należy skorzystać, aby zdefiniować domyślny indeks klastra dostarczony przez Sage.

Jeśli wybrano Nie to domyślny indeks klastra nie jest definiowany.

Jeśli wybrano Tak to używany jest ten indeks klastra.

Aby zmienić indeks klastra należy zdefiniować Konkretny indeks klastra lub zaznaczyć pole Indeks klastra nieaktywny, aby nie używać indeksu klastra.

Ta wartość może być modyfikowana przez poprawkę.

Domyślne ustawienia nie mają zastosowania, jeśli użytkownik zdefiniował indeks klastra lokalnie (w pliku konfiguracyjnym lub w polu Konkretny indeks klastra).

• Konkretny indeks klastra (pole ORDIND)

Należy wybrać Tak, aby zdefiniować ten indeks jako indeks klastra. Można wybrać tylko jeden indeks na tabelę.

Indeks klastra to typ indeksu, który uporządkowuje, w jaki sposób rekordy są fizycznie przechowywane w tabeli.

Są to specjalne ustawienia, których nigdy nie należy modyfikować za pomocą poprawek.

• Kod działań (pole CODACT)

Jeśli ten obszar nie jest uzupełniony, indeks będzie cały czas obecny. Jeśli to pole odpowiada nieaktywnemu kodowi działania, indeks nie zostanie wygenerowany.

Istnieje możliwość dodania konkretnego klucza dla kodu działania, rozpoczynającego się od X, Y lub Z.

• Nieaktywny indeks klastra (pole ORDINDSTA)

Z tej kolumny należy skorzystać, aby zdezaktywować indeksy klastrów dla tabeli. Dezaktywuje to ewentualny indeks dostarczony przez Sage w kolumnie Domyślny indeks klastra, nawet jeśli nie zdefiniowano indeksu klastra w kolumnie zarezerwowanej dla tych ustawień.

To pole należy zaznaczyć, aby zdezaktywować indeks klastra.

• pole FICCFG

W tej sekcji należy wprowadzić tekst opisujący techniczną konfigurację tabeli bazy danych. Tekst ten jest zapisywany w pliku „name.cfg” katalogu FIL aplikacji. Pliku używa instrukcja „valfil”. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w dedykowanym załączniku technicznym .

• Tworzenie (pole AUDCRE)

Te trzy pola wyboru umożliwiają zdefiniowanie operacji do śledzenia w rekordach tabeli:

• Tworzenie
• Modyfikacja
• Usuwanie

Uwaga:
Należy zwrócić uwagę na obiekty „tabela” i „złożone”, które nie dokonują aktualizacji rekordu, ale działają poprzez usunięcie i utworzenie rekordu.

• Modyfikacja (pole AUDUPD)

• Usuwanie (pole AUDDEL)

• Przepływ (pole AUDWRK)

Umożliwia zautomatyzowane powiadomienie przepływu.

Zadanie wsadowe przepływu wywołuje zdarzenie przepływu dla każdej pozycji tabeli AUDITH, której status przepływu to „do przetworzenia”, a następnie zmienia status na „przetworzono”.

• Blokada audytu (pole AUDBI)

Umożliwia synchronizację przyrostową tabel faktów BI. Jest obecne tylko, jeśli kod działania ABI jest aktywny.

Aktualizowane przez generowanie hurtowni danych w zależności od aktualizacji przewidzianej dla tabeli faktów. W regułach synchronizacji BI, jeśli tabela faktów jest aktualizowana w synchronizacji przyrostowej na podstawie tabeli X3, ta tabela jest flagowana jako „AUDYT BI”.

• Audyt S-data (pole AUDSDA)

• Klucz (pole AUDCLE)

Wskazywany jest jeden z kluczy tabeli. Zaleca się by był on bez homonimu tak, aby ułatwić identyfikację rekordu podczas odczytu audytu.

Jeśli to pole nie jest uzupełnione, uwzględniany jest klucz główny.

• Klucz S-data (pole ASDCLE)

• Pole (pole FLD)

Lista pól do audytu. Tej tabeli nie należy uzupełniać, jeśli użytkownik chce śledzić tylko operacje na rekordach, bez śledzenia zawartości pól. 

Użytkownik otrzyma log dla zmodyfikowanego rekordu, jeśli przynajmniej jeden z warunków w polu został sprawdzony przez nowe wartości pola; natomiast log generowany jest systematycznie dla operacji tworzenia i usuwania.

• Opis (pole FLDDES)

• Operator (pole FLDOPE)

• Wartość (pole FLDVAL)

• Wszystkie istniejące języki (pole ALLLAN)

Jeżeli pole to zostało zaznaczone, to wszystkie języki są brane pod uwagę przez operację.

Jeśli to pole nie jest zaznaczone, w zależności od przypadku:

• jeśli kod języka nie jest wprowadzony odręcznie, zostanie użyty język domyślny,
• w przeciwnym wypadku stosowany jest język wprowadzony.

• Język (pole LAN)

Służy do definiowania języka generowania (jeżeli nie zaznaczono opcji generowania wszystkich języków).

• Wszystkie typy (pole ALLTYP)

Jeżeli pole to jest zaznaczone, wszystkie typy są brane pod uwagę przy generowaniu. Należy zwrócić uwagę na fakt, że w tym wypadku obowiązuje limit podczas generowania standardowej dokumentacji (uwzględniana jest tylko dokumentacja, która oznaczona jest kodem większym niż X).

• Typ (pole TYPEDOC)

Stosowany do definiowania typu dokumentacji, która zostanie uwzględniona w procesie (pole nie zaznaczone uwzględnia wszystko).

• Kody dokumentacji od (pole FUNDEB)

Stosowany do określenia zakresu kodów, uwzględnianych przy generowaniu dokumentacji.

• Kody dokumentacji do (pole FUNFIN)

• pole GENDOC

Radioprzycisk jest stosowany do tworzenia/aktualizacji ram dokumentacji (struktury hierarchicznej akapitów) na podstawie elementów technicznych, znalezionych w słowniku danych. Istnieje możliwość albo ograniczenia się wyłącznie do aktualizacji istniejących dokumentacji lub - w razie potrzeby - tworzenia nowych.

Powiązania dokumentacji są również brane pod uwagę. Akapity co do których istnieje prawdopodobieństwo utworzenia są definiowane w odpowiednim załączniku technicznym.

• Do wszystkich grup (pole ALLCREGRP)

Pole to umożliwia wybór między:

• Przetworzeniem wszystkich dokumentacji lub pomocy dla pól, niezależnie od grupy przynależności użytkownika.
• Przetworzeniem wyłącznie dokumentacji lub pomocy dla pól, których grupa użytkownika odpowiada grupie autora dokumentacji, która znajduje się w tabeli AOBJGRPDEV.

• pole GENFIN

Radioprzycisk jest stosowany do generowania ostatecznej dokumentacji na podstawie akapitów dokumentacji. Dokumentacja ta jest tworzona w różnych pod-katalogach katalogu zdefiniowanego przez parametr użytkownika DIRDOC .

Generowanie 'według kodu działania' należy stosować w celu uzyskania generacji dokumentacji tych funkcji o kodach działania >= 'X'
Generowanie 'kompletne' dotyczy wyłącznie standardowych kodów działania.

• Tylko zweryfikowane dokumentacje (pole HLPVLD)

Stosowany do generowania ostatecznego dokumentu jedynie dla zwalidowanych dokumentacji.

• Pomoc dla pól połączona z dokumentacją (pole HLPLNKFLD)

Jeśli to pole zostało zaznaczone przetwarzane są tylko pomoce dla pól dotyczące dokumentacji dla funkcji lub przetwarzanych obiektów. Aby dowiedzieć się, które pomoce dla pola powinny zostać przetworzone, należy przejrzeć ekrany powiązane z odpowiadającymi paragrafami dokumentacji.

• Pomoc dla innych pół (pole HLPFLD)

Jeżeli okno to zostało zaznaczone, to utworzona zostanie ostateczna dokumentacja na podstawie zawartości akapitów dokumentacji. Dokumentacja ta zostanie utworzona w podkatalogu FLD katalogu zdefiniowanego parametrem użytkownika. REPDOC.

• Kody dokumentacji od (pole HLPDEB)

Stosowany do określenia zakresu kodów, uwzględnianych przy generowaniu dokumentacji.

• Kody pomocy do pola do (pole HLPFIN)

• Katalog generowania (pole REPERT)