Kody typów importu bankowego

Podsumowanie ustawień importu wyciągu bankowego

Ta część proponuje podsumowanie procedur ustawień wymaganych do dokonania zaawansowanych importów wyciągów bankowych, a zwłaszcza uzgodnienia wyciągów i rozrachunków lub też wygenerowanie płatności. Można również uzgodnić istniejące płatności bez generowania nowej płatności. Należy zauważyć, że nie można uzgodnić pojedynczej transakcji z połączeniem rozrachunku z płatnością. Zob. Podsumowanie importów wyciągów bankowych.

Dokument ten zawiera informacje na temat ustawień technicznych, których należy dokonać z zachowaniem ostrożności. W razie wątpliwości zalecany jest kontakt z administratorem lub partnerem Sage | Enterprise Management.

Informacje szczegółowe na temat wprowadzania danych we wszystkich funkcjach oraz pełna pomoc dla funkcji znajduje się w centrum pomocy online.

BSI – Kod działania importu wyciągu bankowego
Należy aktywować ten kod działania, aby móc używać procesu importu wyciągów bankowych.

Zrozumienie elektronicznych formatów bankowych
Aby dokonać prawidłowego ustawienia importu wyciągów bankowych, należy posiadać przynajmniej podstawową wiedzę na temat struktury i zawartości plików elektronicznych wyciągów bankowych. Oznacza to między innymi takie typy plików jak MT940, CAMT.053, BAI2 CFONB i CSV AR Lockbox.

Informacja: Większość banków dostarcza komunikaty CAMT w plikach ZIP. Należy rozpakować pliki przed ich importem do Sage | Enterprise Management.

Typy wpisów płatności importów wyciągów bankowych
Zaleca się użycie dedykowanych typów wpisów płatności do importu wyciągu bankowego tak, aby ustawienia mogły być niezależne od innych typów wpisów. Dedykowany typ wpisu wyciągu bankowego jest dostępny jako część domyślnej konfiguracji, którą można skopiować i dostosować. Dostępne są również dedykowane typy wpisów BAI2 i CFONB.

Definicja segmentu importu bankowego
Definicja segmentu opisuje szczegółową strukturę informacji zawartych w segmencie. Oznacza to segmenty części logicznych takie, jak nagłówek, stopka, pozycja danych (itp.) w formacie importu bankowego. Na tej podstawie, import wyodrębnia i interpretuje informacje zawarte w pliku. Sekwencja segmentów jest kontrolowana przez definicję formatu importu.

Informacja: Jeśli importowane są pliki BAI2, należy zdefiniować Kody typów importu bankowego (BSIIMPTC). Dodatkowy etap przeznaczony dla tego formatu.

Format importu bankowego
Definicja formatu opisuje ogólną strukturę formatu oraz sekwencję lub wystąpienia segmentów. Kontroluje również, kiedy nowe wpisy dla wyciągów i operacją są tworzone podczas importu.

Należy zdefiniować przynajmniej jeden format importu bankowego – można go używać dla wielu banków. Może także istnieć wiele formatów (tzn. konta bankowe z różnych banków używające różnych wariantów MT940 lub CAMT.053).

Definicje Numeru kontrahenta i Numeru faktury
Numer kontrahenta i numer faktury to główne kryteria uzgadniania automatycznego, ale są one zazwyczaj podawane w pliku wyciągu bankowego w sposób nieustrukturyzowany, jako część przyczyny płatności lub tekst informacyjny.

Aby dokonywać wydajnego wyszukiwania, należy podać informacje na temat struktury tych numerów tak, aby proces wyszukiwania mógł rozpoznać części tekstu przyczyny płatności jako numer kontrahenta lub faktury.

Ustawienia importu bankowego
Te parametry kontrolują różne aspekty procesu importu i uzgadniania. Ustawień należy dokonać przynajmniej na poziomie firmy, ale mogą również istnieć różne ustawienia dla firmy i dla różnych kont bankowych lub formatów pliku. Dla plików w formacie CFONB, konkretny bank nie jest wprowadzany.

Te ustawienia są stosowane w kontekście importu, więc jeśli importowany jest plik wyciągu bankowego, należy wybrać ustawienia dla danego importu. Te ustawienia są używane podczas importu oraz późniejszego procesu uzgadniania. Na przykład można zaimportować i uzgodnić transakcje za pomocą przepływu zaawansowanego importu wyciągu bankowego lub zaimportować pliki i uzgodnić je za pomocą funkcji Uzgadnianie wyciągów bankowych (RAPBAN).

Jeśli istniejące płatności mają zostać uwzględnione w imporcie i procesie uzgadniania to należy zaznaczyć przynajmniej jedną opcję w bloku Płatności w sekcji Kryteria wyszukiwania.

Informacja: Dla plików w formacie CFONB nie można uzgodnić przy użyciu funkcji Uzgadnianie wyciągów bankowych.

Wykluczone hasła wyszukiwania
Można zdefiniować wspólne hasła do wykluczenia podczas wyszukiwania nazwy kontrahenta. Częste hasła to np. skróty nazw prawnych, które są używane w nazwach kontrahentów np. „Ltd”, „S.A.”, „Inc.”, „GmbH” i „AG”. Wykluczyć można również formy grzecznościowe takie, jak Pan, Pani, Herr, Frau itp. używane w nazwach kontrahentów.

Wykluczenie częstych haseł, które mogą występować w rekordach kontrahentów zwiększa wydajność wyszukiwania, ponieważ ogranicza to liczbę możliwych kont kontrahentów, które muszą zostać przeszukane względem rozrachunków.

Lista haseł wyszukiwania
Hasła wyszukiwania mogą być używane, jeśli stałe identyfikatory (takie jak nazwa kontrahenta lub tekst transakcji) są konieczne do uzgodnienia transakcji z kontem KG lub danym kontem kontrahenta.

Zrozumienie formatu pliku BAI2

Plik BAI2 jest standardowym formatem wyciągu bankowego zaprojektowanym przez Bank Administration Institue (BAI), używanym z zarządzaniu elektronicznym środkami pieniężnymi. Format ten jest głównie używany w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.

Plik BAI2 zawiera wiele typów rekordów zorganizowanych zgodnie z konkretną strukturą. Każdy plik rozpoczyna się rekordem początkowym (typ 01 File header) i kończy się rekordem końcowym (typ 99 File trailer), ale może zawierać różne grupy. Każda grupa jest ograniczona przez rekord początkowy (typ 02 Group header) i rekord końcowy (typ 98 Group trailer). Między początkiem a końcem grupy znajduje się wiele kont (typ 03 Account Identifier do typu 49 Account trailer), które zawierają szczegóły operacji (typ 16 Transaction detail) i jeden lub więcej rekordów dodatkowych (typ 88 Continuation record).

Wymieniona poniżej próbka jest przykładem struktury pliku BAI2 zawierającego grupę i dwa konta.

Dwie pierwsze cyfry każdej pozycji, z następującym po nich przecinkiem, identyfikują numer rekordu.

W pozycjach szczegółów operacji (podkreślonych na fioletowo), kod typu następuje po numerze rekordu 16 oddzielonym przecinkiem. W przykładzie tym, pierwsza pozycja szczegółu operacji jest powiązana z kodem typu 195, a druga z kontem typu 495.