Struktura kont

• Struktura (pole DIA)

Ten kod (1 do 10 znaków alfanumerycznych) służy jako wyłączny identyfikator struktury konta.

Strukturę można wykorzystać w trybie wprowadzania faktur trybu księgowego rozrachunku oraz/lub w parametryzacji ekranu wprowadzania dziennika. W fakturze z modułu księgowego rozrachunków strukturę można wykorzystać w pozycji faktury używając przycisku „Struktura”.

• pole DESTRA

Klasyczny opis bieżącego rekordu.

• Krótki tytuł (pole SHOTRA)

Krótki opis zastępuje klasyczny opis w sytuacji, gdy wymagają tego ograniczenia wyświetlania lub edycji.

• Grupa (pole GFY)

Pole „grupa” służy do przypisania struktury kont do firm i lokalizacji zawartych we wprowadzonej grupie.

Można skonfigurować grupę z konfiguracji struktury kont.

• Kod dostępu (pole ACS)

Z chwilą, gdy kod dostępu zostaje wprowadzony, umożliwia on ograniczenie uprawnień operacyjnych dotyczących struktur kont na podstawie profili użytkowników.
Uprawnienia te definiowane są dla każdej z następujących operacji:

• zapytanie dotyczące struktury,
• wywołanie struktury po ustaleniu parametrów dla struktury wpisu,
• modyfikacja rekordów w bazie danych (tj.: ustalenie parametrów dla struktury).

• Ważn. od (pole VLYSTR)

Te daty definiują okres, podczas którego można używać struktury.
Jeżeli nie wprowadzono daty rozpoczęcia, struktura może być używana od pierwszego dnia pierwszego roku obrotowego.
Jeżeli nie określono daty zakończenia, struktura może być używana od daty rozpoczęcia bez ograniczeń czasowych.

• Ważn. do (pole VLYEND)

• Plan kont (pole COA)

To pole jest obowiązkowe (należy wprowadzić przynajmniej plan kont) i służy określeniu planu kont dla kont, które będą używane w bieżącej strukturze kont.
Zawartość tego pola jest dodawana w tabeli zgodnie z wybranym planem kont.

Liczba planów kont jest ograniczona do dziewięciu na każdą strukturę kont.

• Wymiar (pole DIE)

Tego pola używa się do określenia widoku wymiarów dla kont, które będą używane w strukturze kont bieżących
Aby uzyskać dostęp w trybie wprowadzania do kolumny analityki, tę kolumnę należy wskazać w konfiguracji wykorzystywanych kont.

Pole to jest opcjonalne. Jeżeli nie wprowadzono widoku wymiarów, ta informacja jest kopiowana domyślnie z konfiguracji kont.

Liczba widoku wymiarów jest ograniczona do dwudziestu na każdą strukturę kont.

• Nr (pole NUMLIG)

• Konto (pole ACC1)

To pole może pomieścić konta typu „zwykłego” lub „rozrachunkowego”.
W przypadku użycia konta „rozrachunkowego”, pole kontrahenta struktury jest dostępne, lecz nie obowiązkowe:
- jeżeli struktura została wywołana z zapisu w dzienniku, okno wprowadzenia parametru służy wprowadzeniu kodu kontrahenta. Wówczas kod ten jest używany w pozycjach pomocniczych generowanych przez strukturę, chyba że zawierają już one kontrahenta.
jeżeli struktura została wywołana z fakturowania kontrahenta, kontrahent podany na fakturze jest używany w pozycjach pomocniczych generowanych przez strukturę, chyba że zawierają już one kontrahenta.

W przypadku, gdy struktura konta została użyta w zapisie faktury kontrahenta, konta sparametryzowane jako „konto VAT”/konto UE” będą ignorowane, zaś pozycja dziennika nie zostanie utworzona.

• Konto (pole ACC2)

• Konto (pole ACC3)

• Konto (pole ACC4)

• Konto (pole ACC5)

• Konto (pole ACC6)

• Konto (pole ACC7)

• Konto (pole ACC8)

• Konto (pole ACC9)

• Kontrahenci (pole BPR)

Pole dostępne, jeżeli konto użyte w pozycji jest kontem typu „rozrachunkowego”, lecz nie obowiązkowe.

Jeżeli pole kontrahenta jednej z pozycji struktury jest puste, wówczas przy wstępnym załadowaniu tej pozycji tryb operacji będzie się różnić w zależności od pierwotnej funkcji:

• jeżeli struktura została wywołana z zapisu w dzienniku, okno wprowadzenia parametru służy wprowadzeniu kodu kontrahenta. Wówczas kod kontrahenta jest używany w pozycjach pomocniczych generowanych przez strukturę, chyba że zawierają już one kontrahenta.
• jeżeli struktura została wywołana z fakturowania kontrahenta, kontrahent podany na fakturze jest używany w pozycjach pomocniczych generowanych przez strukturę, chyba że zawierają już one kontrahenta.

• Współczynnik (pole COE)

Tutaj określ współczynnik wagi przypisany do tej pozycji struktury.

Kalkulacja współczynnika i metoda zastosowania różnią się w zależności od tego, czy struktura została wywołana z poziomu zapisu w dzienniku, czy z poziomu wprowadzania faktury kontrahenta.

W zapisiefakturykontrahentawspółczynniki są używane do obliczenia kwoty powiązanej z każdą pozycją w następujący sposób:
Kwota=(Kwota do alokacji)x(Współczynnik)/(Suma współczynników)
Kwota do alokacji=Kwota bez podatku VAT wprowadzona w nagłówku faktury.
Współczynnik może wynosić zero. W takim przypadku kwoty w pozycjach nie są obliczane.
Współczynnik może być ujemny. W takim przypadku jest on uwzględniany podobnie jak każdy inny współczynnik.
Np.: struktura zawierająca trzy wiersze konta z odpowiadającymi im współczynnikami 2, 1 i -0,5.
Ta struktura jest stosowana do faktury kontrahenta na kwotę 3,000 EUR, bez podatku.
Utworzenie 3 wierszy z odpowiednimi kwotami 2.400 EUR, 1.200 EUR i -600 EUR.
(np. 3.000*2/2.5, 3.000*1/2.5 i 3.000*(-0.5)/2.5)

W zapisiedziennikakontrahenta, współczynniki są używane do kalkulacji kwoty powiązanej z każdą pozycją i określają jej znaczenie (Winien/Ma).
W ten sposób współczynniki o ujemnym znaczeniu oznaczają, że obliczona kwota musi zostać zapisana w pozycji „Ma”. I odwrotnie, współczynniki bez znaczenia oznaczają, że obliczona kwota musi zostać zapisana w pozycji „Winien”.
Kwota do alokacji odpowiada kwocie wprowadzonej w oknie wprowadzania parametrów, z pozycji dziennika. Kwota ta może być dodatnia lub ujemna i reprezentuje ona sumy Winien i Ma dzienników (musi ona być równa sumie kwot wprowadzonych podczas tworzenia dzienników).
Suma dodatnich współczynników z jednej strony (winien) i ujemnych współczynników z drugiej strony (ma) nie musi być identyczna, gdyż struktura może służyć do zainicjowania nieuzgodnionego dziennika (który musi zostać uzgodniony, aby można było go zaksięgować).
Największa suma współczynników o tym samym znaczeniu stanowi podstawę współczynnika ważenia kalkulacji kwoty. W związku z powyższym:
Kwota=(Kwota do alokacji)x(Wartość absolutna współczynnika)/(Największa suma współczynników)
Np.: struktura zawierająca trzy wiersze konta z odpowiadającymi im współczynnikami 2, 1 i -0,5.
Ta struktura ma zastosowanie do dziennika na kwotę do alokacji równą 3,000 EUR.
Utworzenie 3 wierszy z odpowiednimi kwotami 2.000 EUR (winien), 1.000 EUR (winien) i 500 EUR (ma)
(np. 3,000*2/3 i 3,000*1/3 i 3,000*0.5/3
gdzie 3=suma współczynników debetowych, która jest wyższa od 0,5=suma współczynników kredytowych)

• Podatek (pole VAT)

To pole umożliwia wskazanie kodu podatku.
Kod ten, dostępny z poziomu ikony Operacje jest powiązany z konkretnym typem podatku na ekranie (podatek dodatkowy, podatek lokalny itp.), np., jeśli użytkownik wybierze podatek lokalny, stawki podatku powiązane z tym typem podatku staną się właściwe dla podatku lokalnego.
System ustawiony na poziomie kodu podatku musi być taki sam, jak ten wskazany na tym ekranie.

• Opis (pole LIGDES)

Pole konfiguracji służące do inicjowania zawartości pozycji dziennika lub pozycji faktury kontrahenta.
Formuła konfiguracji może zostać wprowadzona za pomocą kreatora formuł.

• Dystrybucja (pole DSP)

Kody dystrybucji analitycznej są używane do automatycznej dystrybucji kwoty pozycji księgowania pomiędzy kilka pozycji analitycznych zgodnie z przypisanymi wagami za pomocą pojedynczego zapisu.

• pole CCE1

Tutaj określ alokacje analityczne dla każdego widoku pozycji struktury konta poprzez widok wymiaru.

• pole CCE2

• pole CCE3

• pole CCE4

• pole CCE5

• pole CCE6

• pole CCE7

• pole CCE8

• pole CCE9

• pole CCE10

• pole CCE11

• pole CCE12

• pole CCE13

• pole CCE14

• pole CCE15

• pole CCE16

• pole CCE17

• pole CCE18

• pole CCE19

• pole CCE20