Plany kont

• Kod planu (pole COA)

Należy wprowadzić lub wybrać kod planu kont.

Ten sam numer konta może być obecny na dwóch różnych planach kont.

Z poziomu rekordu Konta (GESGAC) można uzyskać dostęp do listy planów kont klikając na przycisk Plan.

• Opis (pole DESTRA)

Klasyczny opis bieżącego rekordu.

• Krótki tytuł (pole SHOTRA)

Krótki opis zastępuje klasyczny opis w sytuacji, gdy wymagają tego ograniczenia wyświetlania lub edycji.

• Nagłówek kolumny (pole COLHEA)

Należy wprowadzić opis nagłówka do użycia podczas wprowadzania dokumentów lub faktur.

Ten opis podlega zmianom w trakcie użytkowania, zmiana wyświetla się od razu. Dla standardowych wydań, modyfikacja brana jest pod uwagę tylko po uruchomieniu funkcji aktualizacji tekstów do tłumaczenia (GENTXTTRA).

• Legislacja (pole LEG)

W folderach wielolegislacyjnych (gdzie kod działania LEG jest aktywny) wyświetlają się pola Legislacja.

• Jeśli legislacja została ustawiona w parametrze LEGFIL (Legislacja (filtr selekcji)) (rozdział SUP, grupa INT) to używana jest ona jako domyślna, ale można ją zmienić zgodnie z potrzebami.
• Jeśli parametr LEGFIL nie ma ustawionej żadnej legislacji, nie będzie żadnej domyślnej legislacji, więc pole Legislacja będzie musiało być odpowiednio uzupełniane.

Jeśli legislację wprowadzono w nagłówku rekordu to inne wprowadzone pola muszą przestrzegać reguł, które mają zastosowanie do legislacji.

Jeśli legislacja nie została uzupełniona w nagłówku rekordu to może ona zostać wywnioskowana z innego elementu (takiego, jak firma, lokalizacja lub pracownik) i ponownie, inne uzupełniona pola muszą przestrzegać reguł, które mają zastosowanie do legislacji.

Jeśli wybrano wielolegislacyjną grupę firm to inne uzupełnione pola muszą stosować się do wszelkich reguł, które mają zastosowanie do legislacji i przynajmniej jednej firmy w grupie.

Przykład

Jeśli wybrano grupę firm w legislacji brytyjskiej (BRI) i francuskiej (FRA) nie można wprowadzić wartości w polu, które ma zastosowanie tylko do legislacji RPA (ZAF).

W folderach dla jednej legislacji (gdzie kod działania LEG jest nieaktywny), pola Legislacja nie wyświetlają się.

• Kod dostępu (pole ACS)

Ten kod dostępu umożliwia zabronienie dostępu do bieżącego rekordu dla niektórych użytkowników.

Jeśli w polu znajdują się informacje, wyłącznie użytkownicy, którzy mają prawa odczytu dla tego kodu dostępu mogą wyświetlać rekord, a tylko użytkownicy z prawami do zapisu mogą go modyfikować.

• Ogólne (pole GENTRK)

• Jeśli plan kont jest tylko główny to księga nie może być analityczna.
• Jeśli plan kont jest główny i analityczny to księga może być główna lub analityczna.

• Zarządzanie analityką (pole ANATRK)

• Jeśli plan kont jest tylko analityczny księga nie może być główna.
• Jeśli plan kont jest główny i analityczny to księga może być główna i/lub analityczna.

• Konta rozrachunkowe (pole AUX)

Dla głównego lub analitycznego planu kont można zarządzać kontami zbiorczymi.
  Dla analitycznego konta zbiorczego budżet jest wprowadzany tylko dla konta (nie dla kontrahenta).

• Zarządzanie podatkami (pole TAXMGT)

• Jeśli to pole zostało zaznaczone to możliwy jest dostęp do informacji powiązanej z VAT w rekordzie konta.
• Jeśli to pole nie jest zaznaczone to dostęp do zarządzania kodem podatku jest niemożliwy. Przykład: Jeśli plany kont MSR i analityczny nie zarządzają kodami podatku to pole może pozostać puste.

To pole należy zaznaczyć, jeśli plan kont jest powiązany z księgą główną.

• Tworzenie automatyczne (pole CREAUT)

Jeśli zaznaczono pole Tworzenie automatyczne i jeśli konto do użycia za pomocą interfejsu księgowego lub importu nie istnieje to jest ono tworzone automatycznie przez proces i używa ono poprzedniego konta jako szablonu.
Utworzone w ten sposób konto może zostać zidentyfikowane za pomocą tytułu, który zawiera numer wpisu źródłowego z trzema X na początku i na końcu.

Przykład:
XXX FC FAC-ASN0101-005 XXX

Zaleca się powrót do rekordu konta w celu zatwierdzenia lub wprowadzenia domyślnych wartości podanych podczas przetwarzania: Zarządzanie VAT, śledzenie analityczne...

• Legislacja (pole LEGCLS)

Pole obowiązkowe, które jest uznawane jako ustawodawstwo domyślne oraz nie może być modyfikowane, jeśli powiązane jest z planem.
W tabeli domyślnych klas, proponowanymi klasami są te, odnoszące się do wspomnianego tutaj ustawodawstwa.

• Prefiks (pole PFX)

Należy podać rdzeń konta (alfabetyczny, numeryczny lub alfanumeryczny) powiązany z planem kont, dla którego żądane jest zdefiniowanie domyślnej klasy.

 Numeryczny prefiks może zawierać do dziesięciu znaków. Najdłuższe prefiksy są uwzględniane w pierwszej kolejności.
Np. dla prefiksów 4, 44 i 445 prefiks 445 jest używany do zdefiniowania domyślnej klasy (dla konta VAT 445710).

• Klasa (pole CLSCOD)

Identyfikator klasy konta, składający się z od 1 do 10 znaków alfanumerycznych. Jest to klasa konta powiązana domyślnie z bieżącym planem kont. Ta wartość jest domyślnie pobierana z ustawień planu kont.

Określa ona:

• Zachowanie procesu zamykania w kwestii konta (CFE lub nie).
• Kierunek salda konta w różnych raportach i zapytaniach dla kont analitycznych.

Podział na klasy umożliwia odróżnienie kont pozabilansowych od innych kont.

• Opis (pole CLSNAM)

• Stała długość (pole FXDLEN)

Ta opcja określa, czy konta mają zmienną czy stałą długość. Dla planów kont o zmiennej długości, określona długość odpowiada maksymalnej długości, jaką konta mogą osiągnąć.

• Format konta (pole ACCFMT)

Ta opcja umożliwia nadanie takiego samego formatu kontom (typu normalnego i zbiorczego) oraz wskazanie stałej długości (jeśli zaznaczono pole Stała długość) lub maksymalnej długości (jeśli nie zaznaczono pola Stała długość tak, aby wskazać, że długość jest zmienna). Ta wartość może np. być następująca:

• 10 c oznacza 10 znaków alfanumerycznych,
• 10 # oznacza 10 znaków numerycznych,
• 3#7c oznacza 3 znaki numeryczne i 7 znaków alfanumerycznych.

Opcje ABc# mogą być używane w tym polu w celu określenia formatów zdefiniowanych przez klienta za pomocą parametrów TUL* (rozdział ADX, grupa FMT). Więcej informacji na temat opcji wprowadzania znajduje się w odpowiedniej dokumentacji.

Limit 15 znaków dotyczy bazy danych. Limity wydruków podawane są w liczbie centymetrów a nie w znakach. Niektóre raporty mogą nie wyświetlać 15 znaków (zależy to od ustawionej czcionki, samych znaków, drukarki itd.).

• Długość (pole ACCLEN)

To pole odzyskuje ilość znaków kodu konta, która pochodzi z zastosowanego formatu.

• Hierarchia ksiąg (pole PYRREF)

Hierarchia nazywaną „hierarchią ksiąg” jest używana do wykonania dodatkowych kontroli na planie kont.

Kontrole i regułynakontach

• Nie ma możliwości utworzenia konta, które już istnieje jako grupa w hierarchii.
• Nie ma możliwości utworzenia konta, którego kod zawiera istniejące konto zbiorcze: Na przykład, jeśli istnieje konto zbiorcze 411 nie można utworzyć konta 41125.
• Hierarchia jest aktualizowana podczas każdego tworzenia konta.

Kontrolenahierarchiach kont

• Funkcja automatycznego generowania hierarchii nie jest dostępna.
• Każda grupa w hierarchii musi faktycznie posiadać strukturę hierarchiczną. Na przykład wszystkie konta przynależące do grupy 152 muszą rozpoczynać się od 152.

• Hierarchia BI (pole PYR)

Pole służące do definiowania sekcji „Konto” w BI. W czasie jego użycia, jeśli przeprowadzana jest modyfikacja, sekcja „Konto” musi być ponownie synchronizowana.

• Inne konta (pole ACCDES)

Są to inne konta, które mogą być powiązane z bieżącym planem kont.

Ważna informacja dla Zysków z różnic kursowych, Strat z różnic kursowych, Odchyleń zaokrągleń debetowych, Odchyleń zaokrągleń kredytowych:

Jeśli różnica kursowa jest obliczana w ręcznej księdze i jeśli automatyczna księga wskazuję tę ręczną księgę to wybór konta do zastosowania dla dwóch wygenerowanych pozycji wpisów jest określany zgodnie z kierunkiem różnicy zaobserwowanym w ręcznej księdze.

W ten sposób zysk z różnic kursowych pochodzi z księgi ręcznej, ale strata z różnic kursowych jest obliczana dla księgi automatycznej. Stosowane konto to konto zdefiniowane w zyskach z różnic kursowych w księdze ręcznej.

Ta zasada jest taka sama, niezależnie od liczby automatycznych ksiąg powiązanych z ręczną księgą.Jednakże, jeśli różnice kursowe wynoszą zero w księdze ręcznej, ale różnią się od zera w księdze automatycznej, to konto jest określane zgodnie z kierunkiem różnicy zaobserwowanym w księdze automatycznej.

Co więcej, jeśli z ręczną księgą powiązanych jest wiele ksiąg automatycznych i jeśli różnica kursowa wynosi zero dla księgi ręcznej, ale różni się od zera dla przynajmniej dwóch ksiąg automatycznych, które są z nią powiązane, to wtedy konto jest określane na podstawie kierunku różnicy zaobserwowanego dla pierwszej księgi automatycznej z różnicą. Pierwsza jest definiowana zgodnie z jej pozycją w typie księgi menu lokalnego 2644.

Konsolidacja konta przejściowego

To konto jest używane jako konto przejściowe w celu dokonania zapisu równoważnego dla zapisów dla wielu grup podczas wyodrębniania na potrzeby konsolidacji.

Dla zapisów wielu grup transakcje zapisane na kontach nie są wyszczególniane wg kontrahenta, ponieważ nie ma możliwości zdefiniowania standardowej reguły zarządzania w tym obszarze.

Aby zapewnić równe salda wg kontrahenta ich konto przeciwstawne jest zapisywane na koncie zdefiniowanym jako „konsolidacja konta przejściowego”.

Konto domyślne

To konto jest używane w procesie generowania automatów księgowych, jeśli konto zbudowane z kodu księgowania jest niezgodne lub jeśli konto nie zostało zdefiniowane.

Konto kompensacji przeniesienia

To konto jest używane do zbilansowania dziennika przesunięcia, jeśli jest ono większe niż maksymalna liczba pozycji dozwolona dla dziennika.

Konto przeniesienia

To konto musi być ukończone wg konta z planu kont i które jest używane w dwóch kontekstach:

• Procesy końca roku w celu zbilansowania dzienników przeniesień:
  • Dziennik FIYEN, dostępny wg waluty i z możliwością wg lokalizacji, zapisuje salda otwarcia rzeczywistych kont z ich kontami przeciwstawnymi na koncie przeniesień.
  • Dziennik FIYRE, z możliwością dostępu wg lokalizacji, bilansuje konto przeniesienia wg konta zysków i strat.
• Skonsolidowana funkcja wyodrębniania:
  • Konto przeniesienia reprezentuje konto, dla którego skumulowane saldo kont zysków i strat jest bilansowane, a to saldo jest obliczane na koniec okresu poprzedzającego datę wyodrębnienia. Obliczenia są wykonywane, jeśli zaznaczono opcję Wcześniejsze salda i jeśli wymagany okres rozciąga się na dwa lata obrotowe.

Spadek salda debetowego

To konto jest używane do generowania zapisu w dzienniku różnic kursowych, który jest obliczany dla konta z metodami oceny Wg wpisu w księdze lub Wg salda konta.Dla typów kont innych niż Pozabilansowe te obliczenia są wykonywane w momencie, gdy saldo konta nie wynosi już zero w walucie transakcji innej niż waluta księgi. Na przykład te obliczenia miałyby zastosowanie do Normalnego konta, które mogłoby być kontem środków pieniężnych i możliwym do uzgodnienia, bądź Kontem zbiorczym dla otwartych należności i zobowiązań.

Informacja: To konto jest używane tylko, jeśli nie znaleziono żadnego podobnego konta w tabeli Różnice kursowe na karcie Zarządzanie w funkcji Konta (GESGAC) na poziomie konta w trakcie wyceny.

Dla okresu obliczeniowego, jeśli konto w trakcie wyceny ma saldo debetowe i jeśli obliczona różnica zmniejsza saldo, to używane jest konto spadku salda debetowego.

Wzrost salda debetowego

To konto jest używane do generowania zapisu w dzienniku różnic kursowych, który jest obliczany dla konta z metodami oceny Wg wpisu w księdze lub Wg salda konta.

Dla typów kont innych niż Pozabilansowe te obliczenia są wykonywane w momencie, gdy saldo konta nie wynosi już zero w walucie transakcji innej niż waluta księgi. Na przykład te obliczenia miałyby zastosowanie do Normalnego konta, które mogłoby być kontem środków pieniężnych i możliwym do uzgodnienia, bądź Kontem zbiorczym dla otwartych należności i zobowiązań.

Informacja: To konto jest używane tylko, jeśli nie znaleziono żadnego podobnego konta w tabeli Różnice kursowe na karcie Zarządzanie w funkcji Konta (GESGAC) na poziomie konta w trakcie wyceny.

Dla okresu obliczeniowego, jeśli konto w trakcie wyceny ma saldo debetowe i jeśli obliczona różnica zwiększa saldo, to używane jest konto zwiększa saldo debetowe.

Spadek salda kredytowego

To konto jest używane do generowania zapisu w dzienniku różnic kursowych, który jest obliczany dla konta z metodami oceny Wg wpisu w księdze lub Wg salda konta.

Dla typów kont innych niż Nadzwyczajne te obliczenia są wykonywane w momencie, gdy saldo konta nie wynosi już zero w walucie transakcji innej niż waluta księgi. Na przykład te obliczenia miałyby zastosowanie do Normalnego konta, które mogłoby być kontem środków pieniężnych i możliwym do uzgodnienia, bądź Kontem zbiorczym dla otwartych należności i zobowiązań.

Informacja: To konto jest używane tylko, jeśli nie znaleziono żadnego podobnego konta w tabeli Różnice kursowe na karcie Zarządzanie w funkcji Konta (GESGAC) na poziomie konta w trakcie wyceny.

Dla okresu obliczeniowego, jeśli konto w trakcie wyceny ma saldo kredytowe i jeśli obliczona różnica zmniejsza saldo, to używane jest konto spadku salda kredytowego.

Wzrost salda kredytowego

To konto jest używane do generowania zapisu w dzienniku różnic kursowych, który jest obliczany dla konta z metodami oceny Wg wpisu w księdze lub Wg salda konta.Dla typów kont innych niż Nadzwyczajne te obliczenia są wykonywane tak szybko, jak saldo konta nie wynosi już zero w walucie transakcji innej niż waluta księgi. Na przykład te obliczenia miałyby zastosowanie do Normalnego konta, które mogłoby być kontem środków pieniężnych i możliwym do uzgodnienia, bądź Kontem zbiorczym dla otwartych należności i zobowiązań.

Informacja: To konto jest używane tylko, jeśli nie znaleziono żadnego podobnego konta w tabeli Różnice kursowe na karcie Zarządzanie w funkcji Konta (GESGAC) na poziomie konta w trakcie wyceny.

Dla okresu obliczeniowego, jeśli konto w trakcie wyceny ma saldo kredytowe i jeśli obliczona różnica zmniejsza saldo, to używane jest konto zwiększenia salda kredytowego.

Zyski z różnic kursowych

To konto jest używane do zapisu zysków z różnic kursowych w wyniku wygenerowania następujących księgowań automatycznych:

Zapisy różnic w kwocie banku dla płatności w walucie zagranicznej Te dzienniki są generowane w momencie księgowania płatności, jeśli wartość przeciwstawna płatności w walucie banku wprowadzonej w polu Kwota bankowa nie odpowiada dokładnie sumie rozrachunków zaksięgowanych w walucie księgi.

Straty z różnic kursowych

To konto jest używane do zapisu strat z różnic kursowych w wyniku wygenerowania następujących księgowań automatycznych:

Zapisy różnic w kwocie banku dla płatności w walucie zagranicznej Te dzienniki są generowane w momencie księgowania płatności, jeśli wartość przeciwstawna płatności w walucie banku wprowadzonej w polu Kwota bankowa nie odpowiada dokładnie sumie rozrachunków zaksięgowanych w walucie księgi.

Konto zysków i strat

Wspomniane konto jest używane w ramach symulacji końca roku w celu osiągnięcia równowagi bilansowej – zapisów równoważnych dla rzeczywistych kont.
Symulacje końca roku polegają na aktualizacji salda zapisów przeniesienia w celu umożliwienia dokonania zapytań i raportów z saldami przeniesionymi nawet, jeśli poprzedni rok obrotowy nie jest zamknięty.

Różnice z zaokrągleń debetowe

Zapis, zbilansowany w walucie transakcji, może być niezbilansowany w walucie księgi ze względu na różnice z zaokrągleń obliczane na poziomie każdego zapisu. W oparciu o ustawienia szablonu (Sposób bilansowania), pozycja różnic z odchyleń może być wygenerowana automatycznie w celu zbilansowania zapisu w danej walucie lub walutach. Z drugiej strony odchylenie jest dzielone na istniejące pozycje dziennika i to konto nie jest używane.
To konto jest używane do zapisu różnic z zaokrągleń w walucie księgi, jeśli są to odchylenia debetowe.

Te konta mogą być zdefiniowane jako śledzone w innych planach kont firmy pod następującymi warunkami:

• Domyślne konto musi być pozostawione jako Puste.
• Klasyfikowanie kont musi pozostać puste.
• Alokacja obowiązkowa musi być ustawiona jako Nie.

Różnice z zaokrągleń kredytowe

Zapis, zbilansowany w walucie transakcji, może być niezbilansowany w walucie księgi ze względu na różnice z zaokrągleń obliczane na poziomie każdego zapisu. W oparciu o ustawienia szablonu (Sposób bilansowania), pozycja różnic z odchyleń może być wygenerowana automatycznie w celu zbilansowania zapisu w danej walucie lub walutach. Z drugiej strony odchylenie jest dzielone na istniejące pozycje dziennika i to konto nie jest używane.
To konto jest używane do zapisu różnic z zaokrągleń w walucie księgi, jeśli są to odchylenia kredytowe.

Te konta mogą być zdefiniowane jako śledzone w innych planach kont firmy pod następującymi warunkami:

• Domyślne konto musi być pozostawione jako Puste.
• Klasyfikowanie kont musi pozostać puste.
• Alokacja obowiązkowa musi być ustawiona jako Nie.

Zysk z uzgodnień zaokrągleń/Strata z uzgodnień zaokrągleń

W trybie uzgadniania ręcznego, jeśli grupa uzgadniania jest zbilansowana w walucie księgi, ale nie w walucie transakcji, a kwota odchylenia jest mniejsza niż kwota zdefiniowana w parametrze MTCRND – Próg autobilansowania (rozdział CPT, grupa MTC), generowany jest dokument zysku lub straty (uwzględniany jest automat księgujący pochodzący z parametru GAUMTCP).

Konto przejściowe dla innych operacji w walucie środków pieniężnych

Międzywalutowe konto przeciwstawne jest używane, jeśli parametr wskazany jest dla waluty innej niż waluta banku.
Umożliwia to zagwarantowanie unikalnej waluty transakcji dla tych rekordów wykonanych na kontach w walucie.

Konto przejściowe dla waluty

Międzywalutowe konto przeciwstawne jest używane, jeśli płatność jest zaksięgowana dla faktury wystawionej w walucie zagranicznej, różniącej się od waluty płatności i waluty księgi głównej.
Umożliwia to prawidłową obsługę odchyleń różnic kursowych tak, aby otrzymać spójne wyniki, niezależnie od tego, czy uzgodnienie jest wykonywane ręcznie lub pochodzi z księgowania płatności.
Aby spełnić ten cel konieczne jest, aby rekordy z pojedynczej grupy uzgadniania miały tę samą walutę transakcji, jeśli ta waluta może potencjalnie skutkować różnicami kursowymi.

Konto niezapłaconych wydatków

To konto jest powiązane z zarządzaniem zapisami wątpliwych wpłat. Jeśli obciążenia dla zapisów wątpliwych wpłat są ponownie fakturowane dla klienta (parametr TYPINVNDT), oprogramowanie umożliwia automatyczne wygenerowanie powiązanej faktury/noty debetowej w funkcji Faktury należności. To konto zostanie zaksięgowane bezpośrednio podczas automatycznego tworzenia faktury należności.

• Konto (pole ACCMIS)

• Lokalizacja 1 (pole FCY1)

Konto powiązane musi być ustawione według pary lokalizacji (założenia księgowości).
W tym polu wskazana jest lokalizacja związana z kontem w jednej pozycji tabeli.
Kolejność konfiguracji nie ma znaczenia.
To pole jest opcjonalne dla pierwszej pozycji. Pierwsza pozycja może pozostać pusta na poziomie 1 i 2 lokalizacji, ale konto powiązane zostanie do nich przypisane. Domyślnie wszystkie kombinacje lokalizacji finansowych wszystkich firm korzystających z kodu planów z zaznaczonymi polami Saldo/lokalizacja w księdze będą używać tego samego konta powiązanego z tej pozycji. Wszystkie kombinacje lokalizacji 1/lokalizacji 2 powyższych pozycji będę uznawane za wyjątki pierwszej pozycji.

• Lokalizacja 2 (pole FCY2)

• Konto zbiorcze (pole SAC)

Ta tabela służy do określania kont używanych w automatycznym generowaniu zatwierdzania połączeń między lokalizacjami finansowymi w jednej firmie.
Konto powiązane może być kontem standardowym lub kontem rozrachunkowym (+kontrahenci). Konto rozrachunkowe musi zezwalać na różnych kontrahentów.

• Konto (pole ACC)

W tym miejscu wskaż numer standardowego konta, które musi zostać użyte jako konto powiązane.
Konto powiązane może być unikalne dla wszystkich lub wybranych lokalizacji, ale możliwe jest określenie konta przy pomocy pary lokalizacji finansowych.
Konto powiązane może być kontem standardowym lub kontem rozrachunkowym (+kontrahenci). Konto rozrachunkowe musi zezwalać na różnych kontrahentów.

• Kontrahent (pole BPR)

Wskaż w tym miejscu kod kontrahenta, który musi być używany jako konto powiązane.
Kontrahent musi być typu „Konto kontrahenta”. Konto powiązane może być unikalne dla wszystkich lub wybranych lokalizacji, ale możliwe jest określenie konta przy pomocy pary lokalizacji finansowych.

• Numer (pole NUM)

Odpowiada numerowi pozycji kodów raportowania rekordu. To pole służy do wprowadzania listy kodów raportowania dla każdej z pozycji tabeli w rekordzie konta.

• pole NUMPRE

Używa się go do przeglądania numerów pozycji.

• pole NUMSUI

• Uruchomienie (pole EXECUTE)

Ten przycisk jest używany do rozpoczęcia przypisywania kodów raportowania do kont.

Ten proces polega na automatycznym uzupełnieniu pola Kod raportowania dla kont, w zależności od cech przypisywania zdefiniowanych w ustawieniach. Cechy wykonania mogą być używane:

• do wykluczenia tych kont, które już mają kod raportowania,
• dla konta, którego rdzeń nie został zdefiniowany w celu ponownego zainicjalizowania pola kod raportowania dla pozycji tabeli.

• Schemat kont (pole ACCSTR)

W tej kolumnie należy wskazać rdzenie kont, z których przypisywane są kody raportowania. Jeśli temu samemu kontu może odpowiadać wiele pozycji w tabeli zastosowanie ma zawsze ta pozycja, której rdzeń jest najbliższy kontu. Np. dla następujących ustawień:
Rdzeń        Kod, jeśli WN      Kod, jeśli MA
7 AA AA   70 AB AB           712 AD AD
               71 AC AC   
Wynik jest następujący: 712300 AD AD
                   707100 AB AB
                   721000 AA AA

• Kod jeśli WN (pole CODDEB)

• Kod jeśli MA (pole CODCDT)

• Docelowy plan kont (pole COADEN)

Plan kont odbiorcy to plan, który może być potencjalnie śledzony wg konta lub grupy kont oryginalnego planu.
Strzałki [Dalej] i [Poprzedni] są wykorzystywane do wyświetlenia istniejących planów kont.

• pole NUMPRE

• pole NUMSUI

• Uruchomienie (pole EXECUTE)

Przycisk ten służy do uruchamiania rezerwacji typów domyślnej wartości wymiarów dla kont.

Przetwarzanie składa się z automatycznego uzupełnienia pól Typ domyślnej wartości wymiaru zgodnie z warunkami rezerwacji określonymi w konfiguracji. Warunki rezerwacji zawierają:

• możliwość wykluczenia z przetwarzania kont, które już mają typ domyślnej wartości wymiaru,
• możliwość ponownej inicjalizacji pola typu domyślnej wartości wymiaru dla pozycji tabeli do wartości zero w przypadku kont o nieokreślonym schemacie.

• Nr (pole NUMLIG)

Jest to numer pozycji.

• Schemat kont (pole ACCSTR)

Należy tutaj wskazać rdzeń konta. Podczas konfiguracji reguły są stosowane pozycja po pozycji i kilka reguł może wpływać na to samo konto. Znaczenie ma więc porządek, w jakim wprowadzane są pozycje. Konieczne jest wprowadzenie rdzenia konta od najbardziej ogólnego do najbardziej szczegółowego.

Rdzeń konta nie ogranicza się do pojedynczego znaku i poziomu powiązania, a więc może zostać bardziej uściślony.

Przykład:
Weźmy pod uwagę rdzenie konta: 6 OBCIĄŻENIA i 641 OSOB.
Wszystkie konta rozpoczynające się od 641xx są alokowane do konta analitycznego „OSOB”, a konta rozpoczynające się od 6xx są alokowane do obciążeń analitycznych o nazwie „OBCIĄŻENIA”.

Te ustawienia są pobierane i systematycznie sugerowane na poziomie rekordu konta.

• Konto (pole ACC)

Jest to domyślne konto śledzone w innym planie. Jeśli to pole jest puste to konto docelowego planu jest śledzone, ale bez domyślnego powiązania.
Jeśli bieżące konto jest śledzone na innym planie to można powiązać je z domyślnym kontem planu docelowego. Ta pozycja jest używana do zdefiniowania reguł propagacji z bieżącego konta do innego planu kont.
To pole jest opcjonalne, jeśli domyślna wartość nie jest wymagana.

Tabela Domyślnego konta jest używana do konfiguracji śledzenia konta na innych planach kont.
Podczas tworzenia konta reguły propagacji bieżącego konta na inne plany kont folderu pochodzą domyślnie z reguł powiązania wskazanych w sekcji Domyślne konta źródłowego planu kont. Tę regułę można zmodyfikować na poziomie rekordu konta.

• Uruchomienie (pole EXECUTE)

Ten przycisk jest używany do wyzwalana przypisywania domyślnych typów wymiarów do kont.

Ten proces polega na automatycznym uzupełnieniu pola Domyślny typ wymiaru dla kont, zgodnie z warunkami przypisania zdefiniowanymi w ustawieniach. Warunki wykonania tego zadania uwzględniają:

• możliwość wykluczenia z przetwarzania kont, które już mają domyślny typ wymiaru,
• dla konta, którego rdzenia nie zdefiniowano, możliwość ponownej inicjalizacji pustego pola domyślnego typu wymiaru dla tabeli.

• Schemat kont (pole ACCSTR)

Należy wskazać rdzeń konta do powiązana z typem wymiaru, który został skonfigurowany w kolejnej kolumnie.
Jeśli typ wymiaru zgadza się z wieloma kryteriami zachowywane jest największe kryterium.

Domyślny typ wymiaru i potencjalny domyślny wymiar są powiązane z rdzeniem konta. Te ustawienia są pobierane i systematycznie sugerowane na poziomie rekordu konta.

Rdzeń konta może być powiązany z wieloma typami wymiarów i nie jest ograniczony do jednego znaku.
Poziom powiązania może zostać wtedy zmodyfikowany.

Przykład:
Weźmy pod uwagę rdzenie konta: 6 TYP WYMIARU 1 i 641 TYP WYMIARU 1 WYMIAR XX.
Wszystkie konta rozpoczynające się od 641xx są przypisywane do „TYPU WYMIARU 1”, a konta rozpoczynające się od 6xx są przypisywane tylko do „TYPU WYMIARU 1” i wymiary XXX.

• Wymiar (pole DIE)

To pole służy do wprowadzania lub wybierania typu wymiarów analitycznych skonfigurowanego w bazie danych.

• Domyślna wartość wymiaru (pole CCE)

Jeśli dla kodu typu wymiaru zadeklarowano śledzenie to możliwe jest powiązanie domyślnego wymiaru, co jest sugerowane podczas tworzenia rekordu konta.

• Nr (pole NUMLIG)

Jest to numer pozycji.

• Schemat kont (pole ACCROO)

Rdzeń konta powiązany z ekranem w następnej kolumnie.

• Ogólny ekran kodu (pole SCECODGEN)

Ten kod zapytania określa ekran powiązany z danym zapytaniem. Ekran zapytania na koncie analitycznym może być używany domyślnie w przypadku zapytania analitycznego.

• Analityczny ekran kodu (pole SCECODANA)

• Schemat kont debetowych (pole ACCDEB)

• Opis (pole INTITDEB)

• Schemat kont kredytowych (pole ACCCDT)

• Opis (pole INTITCDT)