Klienci

• Kategoria (pole BCGCOD)

Ta kategoria jest powiązana z klientem.
Kategoria klienta pozwala:

• Posiadać dodatkową klasyfikację klienta,
• ustawić domyślne wartości podczas tworzenia,
• przypisać automatyczną numerację klientów zgodnie z licznikiem przypisanym do kategorii klienci.

• Aktywny (pole BPCSTA)

Z tego pola należy skorzystać, aby aktywować lub dezaktywować klienta.
Służy to do utworzenia klienta w kilku krokach lub jego aktywacji po zweryfikowaniu wszystkich informacji.

 Klienta można dezaktywować nawet, jeśli cały czas istnieją dla niego przepływy w toku. Dezaktywowanie klienta nie blokuje ukończenia przepływu. Na przykład dla nieaktywnego klienta można wygenerować wysyłkę po wprowadzeniu zamówienia. Jeśli klient jest nieaktywny to jedyne zabronione tworzenie to tworzenie dokumentu, które nie skutkuje przepływem.

• Klient (pole BPCNUM)

To pole jest wykorzystywane do wprowadzania kodu używanego do identyfikacji klienta. Może zostać uzupełnione bezpośrednio lub wybrane z tabeli Klienci.
 Lista klientów nie jest pełna. Wszyscy klienci niedostępni na tej liście mogą dokonywać zamówień artykułu.

• pole BPCNAM

Jest to nazwa handlowa lub nazwa firmy klienta, niedostępna na tym poziomie.

• Krótki tytuł (pole BPRSHO)

To pole wskazuje krótką nazwę firmy klienta.

• Akronim (pole BPRLOG)

Skrótowiec kontrahenta.

• pole BPRNAM

Nazwa firmy kontrahenta.

• Osoba fizyczna (pole LEGETT)

Jeśli ten wskaźnik jest aktywny, pozwala on na wskazanie, czy kontrahent jest osobą fizyczną. Jeśli nie jest aktywny, oznacza to, że kontrahent jest osobą prawną.
Jeśli kontrahent jest osobą prawną, informacje „NIP UE” i „REGON” muszą zostać obowiązkowe podane, jeśli ich wprowadzanie zostało ustawione jako obowiązkowe na poziomie ustawień kraju.

• Korespondencja zabr. (pole BPRFBDMAG)

To pole jest używane w celu zabronienia użytkownikowi wysyłania korespondencji marketingowej do wybranego klienta.

• Kraj (pole CRY)

Ten kod pozwala na zidentyfikowanie, między innymi Kraju kontrahenta.
Jest to ważna informacja powiązana z liczbą cech przydatnych do wykonywania kontroli na innych powiązanych informacjach, w szczególności:

• format numeru telefonu,
• z formatem numeru pozwalającym za zidentyfikowanie firmy lub działalności (SIRET, NAF) i stwierdzeniem czy wprowadzenie go jest wymagane,
• format kodu pocztowego miejscowości i kod podziału geograficznego oraz, czy jego wpis jest wymagany,
• czy numer VAT jest wymagany,
• format rachunku bankowego.

• Język (pole LAN)

Kod kontrolowany w tabeli języków i umożliwiający zdefiniowanie języka kontrahenta.

• Waluta (pole CUR)

Ten kod umożliwia identyfikację waluty lokalizacji, kontrahenta itp. Jest on kontrolowany w tabeli walut.
Domyślnie sugerowana waluta to waluta budżetu.

• NIP (pole CRN)

Indywidualny numer identyfikacyjny firmy.
Wprowadzenie tego numeru jest wymagane, jeśli spełniono dwa poniższe wymagania:

• wpis jest obowiązkowy na poziomie ustawień rekordu kraju,
• kontrahent jest osobą prawną.

Format wprowadzania zależy od parametrów ustawionych w rekordzie kraju.

We Francji, ten numer, przyznawany przez INSEE podczas rejestracji przedsiębiorstwa w krajowym rejestrze spółek, składa się z 9 cyfr i jest unikalny i niezmienny. Używany jest przez wszystkie organizacje publiczne i administracje w odniesieniu do firmy.

• Kod SIC (pole NAF)

To pole podaje kod SIC (podlegający kodowi działania KFA) zgodnie z francuską klasyfikacją działalności gospodarczej.

• NIP UE (pole EECNUM)

Jest to NIP nabywcy. NIP UE zależy od kraju kontrahenta oraz powiązanego procesu kontroli.
Można powiązać NIP UE dla danego kontrahenta według adresu wysyłki w funkcji (kontrahent może zostać zidentyfikowany w różnych krajach zgodnie z VAT).

• Weryfikacja NIP-u UE (pole EVCVAL)

Uwaga: To pole jest dostępne wyłącznie, jeśli zdefiniowano usługę sieciową w parametrze EVCSERVICE – Usługa sieciowa NIP UE (rozdział CPT, grupa VAT) i jeśli wystawca NIP-u został zdefiniowany w parametrze EVCCOMPANY – NIP UE firmy źródłowej (rozdział CPT, grupa VAT).

Operację Zatwierdzanie należy kliknąć w celu interaktywnego zatwierdzenia NIP-u UE.

Wyświetla się komunikat z rezultatami zatwierdzania. Zawartość różni się w zależności od rezultatu kontroli i używanej usługi sieciowej.

• Jeśli zatwierdzanie zakończyło się powodzeniem, wyświetlany jest komunikat potwierdzający, a pole wyboru Zatwierdzanie jest zaznaczane.
• Jeśli zatwierdzanie nie powiodło się, wyświetlany jest komunikat wskazujący powód.
• Jeśli nie można było dokonać całościowego zatwierdzenia (np. jeśli jeden NIP UE został zatwierdzony, a adres nie), można zaakceptować lub odrzucić rezultat. Jeśli zostanie wybrana opcja Tak to pole Zatwierdzanie jest zaznaczone.

Uwaga: Rezultaty zatwierdzania są przechowywane w tabeli.

Jeśli zmieniono uprzednio zatwierdzony NIP UE, pole wyboru Zatwierdzanie jest odznaczane.

Poziomy zatwierdzania:

Zatwierdzanie kwalifikowane pozwala na weryfikację NIP-u UE, nazwy firmy i adresu. Należy zatwierdzić wszystkie dane.

Zatwierdzanie niekwalifikowane lub uproszczone pozwala wyłącznie na zweryfikowanie NIP-u UE. Usługa sieciowa zatwierdzania UE dokonuje wyłącznie zatwierdzań niekwalifikowanych.

Zarządzanie adresami:

Rezultaty są zapisywane z kodem adresu źródłowego.

Dla głównego NIP-u UE, używany jest adres standardowy firmy.

Można ręcznie zatwierdzić ponownie NIP-y poprzez funkcję Ponowne zatwierdzenie NIP-u UE (EVCBAT).

• Sprawdzono (pole EVCVALDON)

Jeśli zmieniono uprzednio zatwierdzony NIP UE, pole wyboru Zatwierdzanie jest odznaczane.

Wyświetla się komunikat z rezultatami zatwierdzania. Zawartość różni się w zależności od rezultatu kontroli i używanej usługi sieciowej.

• Jeśli zatwierdzanie zakończyło się powodzeniem, wyświetlany jest komunikat potwierdzający, a pole wyboru Zatwierdzanie jest zaznaczane.
• Jeśli zatwierdzanie nie powiodło się, wyświetlany jest komunikat wskazujący powód.
• Jeśli nie można było dokonać całościowego zatwierdzenia (np. jeśli jeden NIP UE został zatwierdzony, a adres nie), można zaakceptować lub odrzucić rezultat. Jeśli zostanie wybrana opcja Tak to pole Zatwierdzanie jest zaznaczone.

Uwaga: To pole jest dostępne wyłącznie, jeśli zdefiniowano usługę sieciową w parametrze EVCSERVICE – Usługa sieciowa NIP UE (rozdział CPT, grupa VAT) i jeśli wystawca NIP-u został zdefiniowany w parametrze EVCCOMPANY – NIP UE firmy źródłowej (rozdział CPT, grupa VAT).

• Międzyzakładowy (pole BETFCY)

Ta flaga jest używana, aby wskazać, czy jest to kontrahent między lokalizacjami:

• klienci/dostawcy między lokalizacjami są wykorzystywani do wymian między lokalizacjami,
• klient jest lokalizacją zakupu lub lokalizacja finansową,
• klient jest lokalizacją zakupu lub lokalizacja finansową.
  

• Lokalizacja (pole FCY)

Kod lokalizacji służący do zidentyfikowania kontrahenta w ramach wymian między lokalizacjami.

Należy wskazać:

• Lokalizację wnioskującą (lokalizację zakupu lub lokalizację finansową) na poziomie klienta.
• Lokalizację dostarczającą (lokalizację sprzedaży lub lokalizację finansową) na poziomie dostawcy.
• Dla klienta lokalizacja magazynowania, przynależąca do tej samej firmy, identyfikuje każdy adres wysyłki.

• Klient (pole BPCFLG)

To pole jest zaznaczone automatycznie, jeśli kontrahent jest klientem.

• Przedstawiciel (pole REPFLG)

To pole jest zaznaczone automatycznie, jeśli kontrahent jest przedstawicielem.

• Potencjalny klient (pole PPTFLG)

To pole jest zaznaczone automatycznie, jeśli kontrahent jest potencjalnym klientem.

• Dostawca (pole BPSFLG)

To pole jest zaznaczone automatycznie, jeśli kontrahent jest dostawcą.

• Inne (pole BPRACC)

To pole jest zaznaczane automatycznie, jeśli jest to inny kontrahent.
Inny kontrahent jest używany wyłącznie w księgowości.

• Usługodawca (pole PRVFLG)

Ta opcja pozwala zintegrować kontrahenta z listą dostawców usług posprzedażowych.

Dostawca usług posprzedażowych to organizacja, do której można się zwrócić w celu przeprowadzenia

interwencji do wykonania w ramach zgłoszenia serwisowego (awaria, porada, audyt, oferta itp.).

Dla każdego usługodawcy można zapamiętać jego kompetencje, obszar geograficzny, który obsługuje

oraz jego warunki cenowe dla fakturowania.

• Przewoźnik (pole BPTFLG)

To pole jest zaznaczone automatycznie, jeśli kontrahent jest przewoźnikiem.

• Osoba zgłaszająca (pole DOOFLG)

Zleceniodawca odpowiada klientowi, do którego adresowane jest zgłoszenie serwisowe.
Jeśli zgłoszenie serwisowe nie uwzględnia zleceniodawcy to usługa jest dostarczana bezpośrednio w imieniu klienta do danej organizacji.
I odwrotnie, jeśli zgłoszenie serwisowej uwzględnia zleceniodawcę to usługa jest dostarczana do klienta, ale w imieniu zleceniodawcy. Obsługiwany klient nie jest klientem organizacji, ale klientem zleceniodawcy.
W kwestii fakturowania domyślnie ładowane dane to dane zleceniodawcy (fakturowanego klienta, płatnika itp.). Konieczne jest więc utworzenie rekordu klienta dla zleceniodawcy.
Ta opcja pozwala zidentyfikować grupę zleceniodawców.
Ta opcja jest wymagana, jeśli użytkownik chce powiązać klientów z odpowiednimi zleceniodawcami.

• Kod adresu (pole CODADR)

Kod adresu kontrahenta.

• Kod adresu (pole XCODADR)

Ten kod umożliwia identyfikację różnych adresów powiązanych z zarządzanym rekordem (użytkownik, firma, lokalizacja, kontrahenci wszystkich typów itd.).
Dla danego rekordu, każdy kod jest unikatowy.
Ogólnie rzecz ujmując wprowadzenie adresu dla każdego rekordu jest obowiązkowe, a jeden z adresów musi być zadeklarowany jako adres domyślny przy pomocy odpowiedniego pola.

Nie można zmienić ani usunąć kodu adresu po tym, jak został on użyty na poziomie numeru rachunku bankowego lub umowy.
W takim przypadku, zmiana bądź usunięcie adresu możliwe jest dopiero po wcześniejszym usunięciu go z numeru rachunku bankowego lub umowy.

• Opis (pole XBPADES)

Należy wskazać informacje powiązane z adresem.

• Kraj (pole XBPACRY)

Ten kod pozwala na zidentyfikowanie kraju powiązanego z adresem.

W tabeli Kraje, która kontroluje to pole, przypisywana jest pewna liczba cech użytecznych w przeprowadzaniu kontroli zależących od niej informacji, zwłaszcza:

• format numeru telefonu,
• format numeru identyfikacyjnego firmy lub działalności (we Francji SIRET, NAF),
• format kodu pocztowego miejscowości, jak również kod regionu geograficznego i określenie, czy wprowadzenie go jest wymagane,
• format kodu numeru rachunku bankowego,
• zarządzanie numerem IBAN.

• Opis (pole XCRYNAM)

Opis powiązany z poprzednim kodem.

• pole XADDLIG1

Ta tabela wymienia różne pozycje adresów. Format tytułu i wpisu są zdefiniowane w tabeli krajów.

• pole XADDLIG2

• pole XADDLIG3

• PC (pole XPOSCOD)

Kod pocztowy, którego format wprowadzania zdefiniowany jest w tabeli Kraj, pozwala określić miejscowość, stan/prowincję lub strefę geograficzną, jeśli są one zdefiniowane dla kraju.
Podczas modyfikacji kodu pocztowego, miejscowość i stan/prowincja odpowiadające nowemu kodowi są wyświetlane automatycznie. Zasada jest taka sama, jak dla stref geograficznych jeśli istnieją one dla kraju.
Można również wprowadzić bezpośrednio nazwę miejscowości, stan lub prowincję. Jeśli zdefiniowano miejscowość, stan lub prowincję, powiązane kody pocztowe wyświetlają się automatycznie.
Kontrola tej informacji oraz jej obowiązkowość zależą od ustawień dokonanych na poziomie zarządzania krajem. Aby kontrola została zastosowana, parametr POSCOD – Ostrzeżenie o nieistniejącym kodzie pocztowym (rozdział SUP, grupa INT) musi również mieć wartość „Tak”.

Przypadki szczególne:

- dla ANDORY, należy wskazać 99130,
- dla MONAKO, należy wskazać 99138,
- Dla wszystkich innych krajów zagranicznych należy wskazać krajowy identyfikator tego kraju, a 99999 oznacza nieznany.

Jeśli kod pocztowy został zdefiniowany jako wymagany dla kraju, należy go wprowadzić, jeśli pola Kod pocztowy lub Miejscowość są uzupełnione, bądź w przypadku, gdy informacje zostały zmienione w oknie adresu kontrahenta. Kontrola nie jest jednak dokonywana w momencie tworzenia dokumentu.

• Miasto (pole XCTY)

Automatycznie proponowana miejscowość to miejscowość powiązana z uprzednio wskazanym kodem pocztowym. Nazwę miejscowości można również wprowadzić bezpośrednio:
- jeśli jest ona zdefiniowana to kod pocztowy wyświetla się automatycznie,
- jeśli nie istnieje, a kontrola kodu pocztowego została ustawiona w rekordzie kraju, wyświetli się komunikat ostrzegawczy, ale wprowadzenie będzie dozwolone (aby kontrola miała zastosowanie, parametr CTY – Ostrzeżenie o nieistniejącym mieście musi mieć wartość „Tak”),
- jeśli miejscowość nie istnieje, a kod pocztowy zdefiniowano jako wymagany dla kraju, wyświetla się komunikat blokujący w momencie wprowadzania danych w polu Kod pocztowy lub Miejscowość, bądź w przypadku, gdy zmieniono informacje w oknie adresu kontrahenta. Kontrola nie jest jednak dokonywana w momencie tworzenia dokumentu.

Komentarze:

• Format jest definiowany w ustawieniach rekordu kraju.
• W zależności od ustawień, miejscowość może być automatycznie zapisywana wielkimi literami po wprowadzeniu.
• Aby ułatwić wybór bez uwzględniania formatu (znaki z akcentami, wielkie/małe litery), okno wyboru dostępne w tym polu proponuje dedykowaną kolumnę wyboru, w której wyświetlają się nazwy miejscowości wielkimi literami.

• pole ITINERAIRE

Kliknięcie na tę ikonę otworzy stronę z mapą umożliwiającą usytuowanie wprowadzanego adresu.

• pole XSAT

To pole zawiera podział geograficzny odpowiadający definicji adresu pocztowego. Na przykład departament dla Francji lub stan dla Stanów Zjednoczonych.

Opis podziału geograficznego, jak również kontrola wprowadzania tej informacji są zdefiniowane w ustawieniach Kraju.

To pole uzupełnia się automatycznie po wprowadzaniu kodu pocztowego i miejscowości na podstawie ustawień dokonanych w Kodach pocztowych.
Jeśli pole jest kontrolowane, to kontrola dokonywana jest z przestrzeganiem tabeli Podziały geograficzne.

• Strona internetowa (pole XFCYWEB)

To pole umożliwia wskazanie strony internetowej.

• Identyfikator zewn. (pole XEXTNUM)

To wolne pole umożliwia przechowywanie zmiennego identyfikatora, którego można użyć do konkretnych procesów.
Przykład: w ramach generowania plików przelewów międzynarodowych w formacie XML, zawartość tego pola umożliwia zidentyfikowanie wierzyciela rozliczenia w przypadku braku numeru SIRET (należy zapoznać się z ustawieniami plików bankowych).

• Adres domyślny (pole XBPAADDFLG)

Jeśli to pole jest zaznaczone to wskazuje ono, że jest to domyślny adres. Można wybrać tylko jeden adres dla danego rekordu. Jest to obowiązkowo adres kontrahenta.
Domyślny adres klienta może różnić się od domyślnego adresu kontrahenta.

• Walidacja adresu (pole VALADR)

Ten przycisk należy kliknąć, aby wysłać adres do usługi weryfikacji adresów Sage Sales Tax (SST). Jeśli ten adres został znaleziony to jest on aktualizowany z uwzględnieniem formatu amerykańskich usług pocztowych.
To pole jest dostępne tylko, jeśli kod działania LTA jest aktywny.

 Usługa zatwierdzania adresów SST jest zdefiniowana w ustawieniachSage Sales Tax.

• Zweryfikowano (pole XADRVAL)

To pole jest zaznaczone automatycznie, jeśli adres jest przetwarzany przez usługę weryfikacji adresów Sage Sales Tax (SST), jeśli zaznaczono opcję „Weryfikacja adresu”. To pole nie jest zaznaczone i nie jest dostępne, jeśli adres jest nieznany.

 Usługa zatwierdzania adresów SST jest zdefiniowana w ustawieniachSage Sales Tax.

• pole XTEL1

To pole podaje numer telefonu. Format wprowadzania zależy od kraju.
Poziom dokonywanej kontroli wprowadzanego formatu numeru zależy od parametru ogólnego CTLTEL – Kontrola numeru telefonu (rozdział SUP, grupa INT).

• pole XWEB1

To pole podaje adres skrzynki elektronicznej osoby kontaktowej.

• Klasa ABC (pole ABCCLS)

Kod umożliwiający zidentyfikowanie kategorii ABC kontrahenta.
Kategoria ABC umożliwia zaklasyfikowanie kontrahentów w zależności od ich ważności np. w obrotach.
Może być wprowadzona z wartościami zawierającymi się między „A” a „D”. Podczas tworzenia, kontrahent, który nie ma żadnych danych statystycznych, domyślnie jest klasyfikowany w kategorii „D”.

• Minimalne zam. (pole WORDMINAMT)

maksymalna kwota netto, wyrażona w walucie folderu, poniżej której zamówienia klienta nie mogą być zapisywane.

• pole XCUR

Jest to waluta folderu.

• Zamykanie zamówień (pole ORDCLE)

Ta informacja, inicjalizowana przez klienta zamówienia, jest używana w celu zezwolenia na zamknięcie pozycji lub zamówienia. Tę informację można modyfikować podczas wprowadzania zamówienia, jeśli pozwala na to transakcja.

• Magazyn u klienta (pole LNDAUZ)

Ta flaga służy do zdefiniowania, czy wypożyczenie towarów jest dozwolone dla danego klienta.
Artykuł musi być dozwolony do wypożyczenia i musi być zarządzany według miejsca składowania.

• 1 zamów na 1 wysyłkę (pole ODL)

Ta informacja, inicjalizowana przez klienta zamówienia, jest używana w celu zabronienia grupowania wielu zamówień w tej samej wysyłce. Tę informację można modyfikować podczas wprowadzania zamówienia, jeśli pozwala na to transakcja.

• Wysyłka częściowa (pole DME)

Ta informacja, inicjalizowana przez klienta zamówienia, umożliwia wskazanie w jaki sposób wysyłane jest konkretne zamówienie. Dostępne są trzy wartości:

• Dozwolone oznacza, że zamówienie może zostać wysłane częściowo.
• Kompletna pozycja oznacza, że zamówienie może zostać wysłane częściowo, jeśli wysyłana jest kompletna pozycja.
• Kompletne zamówienie oznacza, że zamówienie musi zostać wysłane w całości (w jednej wysyłce).

Oznacza to również, że nie można dokonać alokacji częściowej dla pozycji zamówienia lub zamówienia, jeśli zapas nie jest wystarczający dla pokrycia całości pozycji lub całości zamówienia – opcja Alokacje częściowe musi wyświetlać się na zamówieniu lub w opcjach alokacji zbiorczej.Podczas wprowadzania ilości do alokacji w pozycji lub podczas dokonywania alokacji ręcznej pozycji, wyświetla się komunikat ostrzegający, jeśli jest to wysyłka częściowa.

Uwaga: Jeśli wybrano opcję Kompletna pozycja lub Kompletne zamówienie to ten komunikat ostrzegający można zignorować i wymusić częściową wysyłkę.

• Price / Amount type (pole PRITYP)

Ta flaga określa, czy ceny artykułów (faktury sprzedaży) i kwoty (faktury należności) są wyrażane brutto czy netto. Ta flaga ma wpływ na przeszukiwanie cenników. Uwzględniane są tylko cenniki zdefiniowane w trybie konwersji cen lub na nią zezwalające.

Kwota/cena dokumentu wyrażana jest jako kwota/cena netto lub brutto w zależności od typu zdefiniowanego na poziomie klienta.

Jeśli dostawca jest powiązany z kategorią klienta to ta informacja jest inicjalizowana za pomocą typu kwoty zdefiniowanego na poziomie pola Typ ceny/Typ kwoty kategorii.

• Fakturowanie transportu (pole FREINV)

Flaga używana do określania, koszty przewozu muszą być ponoszone przez klienta, czy ten ostatni nie musi ponosić tych opłat. To zwolnienie może być powiązane z żadnym warunkiem lub wartościami progowymi netto lub brutto.
Koszty przewozu wyliczane z ceny przewoźnika i integrowane podczas dostarczania za pomocą dedykowanego elementu fakturowania.
W celu uzyskania szczegółowych informacji, przejdź do parametru ogólnegoFRENUM.
Wartości progowe są zdefiniowane w rekordzie przewoźnika.

• Metoda fakturowania (pole IME)

Te informacje są inicjalizowane przez klienta zamówienia i są używane w celu zdefiniowanie metody fakturowania klienta. Na dalszych etapach metoda fakturowania jest używana w celu zafakturowania dokumentów WZ lub bezpośredniego zafakturowania zamówień poprzez ich zgrupowanie lub podział. Te informacje są używane w automatycznych procesach fakturowania i w funkcji fakturowania ręcznego (gdzie względem tych informacji wykonywane są kontrole).

Dostępne metody fakturowania i ich wpływ na fakturowanie wysyłek wymieniono poniżej:  

• 1 faktura/dokument WZ - Ta metoda fakturowania wymaga obecności osobnej faktury dla każdej utworzonej wysyłki.
• 1 faktura/1 kompletne zamówienie - Ta metoda fakturowania pozwala na fakturowanie wysyłek powiązanych z zamówieniem tylko, jeśli zamówienie zostało skompletowane i wszystkie faktury powiązane z tym zamówieniem zostały zweryfikowane dla wszystkich wysyłek przynależących do wyboru fakturowania automatycznego. Wygenerowana zostanie wtedy jedna faktura grupująca wszystkie wysyłki dla zamówienia.
• 1 faktura/zamówienie - Ta metoda fakturowania jest używana do tworzenia faktury dla wszystkich wysyłek zamówienia, które zostały zweryfikowane do momentu wykonania procesu fakturowania. Wygenerowana zostanie jedna faktura grupująca te wszystkie wysyłki.
• 1 faktura/adresat wysyłki - Ta metoda fakturowania jest używana do tworzenia faktury dla wszystkich wysyłek dotyczących tego samego klienta wysyłki na jednej fakturze, podczas wykonywania procesu fakturowania automatycznego. Podczas ręcznego fakturowania wysyłek wykonywana jest kontrola.
• 1 faktura/okres - Ta metoda fakturowania jest używana do tworzenia faktury dla wszystkich wysyłek w oparciu o częstotliwość fakturowania zdefiniowaną dla klienta. Na przykład, jeśli częstotliwość to co tydzień to wszystkie wysyłki z tygodnia 32 (dla daty wysyłki lub daty dostawy w oparciu o parametr INVREFDAT - Data wyjściowa do fakturowania) są grupowane na jednej fakturze. Jeśli wybrana wartość to na żądanie to z częstotliwością fakturowania powiązana jest konkretna funkcjonalność.Wysyłki z taką częstotliwością są grupowane razem. Wykonywana jest również kontrola na ręcznej metodzie fakturowania wysyłek, aby umożliwić zgrupowanie wysyłek z metodą fakturowania według okresu i ręczną metodą fakturowania.
• Faktura ręczna - Ta metoda fakturowania nie jest uznawana za proces fakturowania automatycznego. Fakturowanie musi zostać wykonane ręcznie podczas wprowadzania faktury.

Wpływ metody fakturowania na generowanie wysyłek - zamówienia z metodą fakturowania 1 faktura/zamówienie lub 1 faktura/ukończone zamówienie nie zostaną nigdy zgrupowane na tej samej wysyłce.

Oprócz tych metod fakturowania istnieją informacje, które, w zależności od wysyłki, nie pozwalają na zgrupowanie wysyłek. Zob. dokumentacja na temat automatycznego fakturowania wysyłek.

Wpływ metody fakturowania na bezpośrednie zlecenia fakturowania jest następujący:

• 1 faktura/dokument WZ - Tryb fakturowania metoda fakturowania wymaga obecności osobnej faktury dla każdej wysyłki fakturowanej bezpośrednio. Z drugiej strony zamówienie może zostać zafakturowane częściowo przez funkcję fakturowania automatycznego od momentu, gdy metoda wysyłki zamówienia to Kompletne zamówienie.Jeśli metoda wysyłki zamówienia to Kompletne zamówienie to wszystkie pozycje zamówienia zostaną zafakturowane (pozycje zamówienia zarządzane w zapasach muszą zostać alokowane), w przeciwnym razie faktura nie zostanie wygenerowana. Podczas ręcznego fakturowania tego typu zamówienia brak ograniczeń względem metody wysyłki i możliwe będzie utworzenie częściowej faktury nawet, jeśli metoda wysyłki to Kompletne zamówienie.
• 1 faktura/kompletne zamówienie - Ta metoda fakturowania wymaga obecności osobnej faktury dla każdej wysyłki fakturowanej bezpośrednio. Zamówienie musi jednak być w pełni obsłużone, aby mogło zostać zafakturowane przy użyciu funkcji fakturowania automatycznego. Dla tego zamówienia zostanie więc utworzona tylko jedna faktura. W fakturowanie ręcznym nie ma konieczności przestrzegania tej zasady. Możliwe jest częściowe zafakturowanie zamówienia tego typu.
• 1 faktura/zamówienie - Dla zamówień z fakturowaniem bezpośrednim ta metoda fakturowania odpowiada metodzie 1 faktura/dokument WZ opisanej powyżej. 1 faktura/dokument WZ:
• 1 faktura/adresat wysyłki - Ta metoda fakturowania jest używana do tworzenia faktury dla wszystkich wysyłek z fakturowaniem bezpośrednim dotyczących tego samego klienta wysyłki na jednej fakturze, podczas wykonywania procesu fakturowania. Jeśli pozycje zamówienia dotyczą wielu adresatów wysyłki w ramach jednego zamówienia to utworzonych zostanie tyle faktur, ile jest adresów wysyłki w pozycjach. Podczas ręcznego wykonywania fakturowania zamówień wykonywana jest również kontrola.
• 1 faktura/okres - Ta metoda fakturowania jest używana do tworzenia faktury dla wszystkich zamówień w oparciu o częstotliwość fakturowania zdefiniowaną dla klienta. Na przykład, jeśli częstotliwość to tygodniowo to wszystkie zamówienia z tygodnia 32 (dla daty żądanej dostawy w nagłówku zamówienia) są grupowane na jednej fakturze. Jeśli wybrana wartość to na żądanie to z częstotliwością fakturowania powiązana jest konkretna funkcjonalność.Zamówienia z taką częstotliwością są grupowane razem.
• Faktura ręczna - Ta metoda fakturowania nie jest uznawana za proces fakturowania automatycznego. Fakturowanie musi zostać wykonane ręcznie podczas wprowadzania faktury.

Oprócz tych metod fakturowania istnieją informacje, które, w zależności od zamówienia, nie pozwalają na grupowanie razem dwóch wysyłek. Zob. dokumentacja na temat automatycznego fakturowania zamówień.

• Okres fakturowania (pole INVPER)

Flaga służąca określeniu częstotliwości fakturowania odbiorcy.
Fakturowanie może odbywać się codziennie, co tydzień, co 10 dni, co 2 tygodnie, co miesiąc lub na żądanie.

• Zasada fakturowania (pole INVCND)

Z tego pola należy skorzystać, aby wskazać Warunek fakturowania. Ta informacja jest opcjonalna.
To pole inicjalizuje warunek fakturowania wprowadzony na zamówieniu sprzedaży, jeśli zamówienie powiązane jest z artykułem typu Usługa lub Ogólny z przepływem typu Sprzedawany lub bez Fizycznej wysyłki.

• Podst. terminu płat. (pole DUDCLC)

Data używana jako podstawa wyliczania dla rozrachunków i może przyjmować wartość „Data faktury” lub „Data dostawy”.

• Akceptuj fakturę elektroniczną (pole AEIFLG)

• Kat. prowizji (pole COMCAT)

Kategoria prowizji służąca do wybrania stawki prowizji w rekordzie sprzedawcy dla obliczenia prowizji.

• pole REP

Kod sprzedawcy powiązany z klientem i kontrolowany w tabeli sprzedawców. Sprzedawca klienta-odbiorcy posiada pierwszeństwo nad sprzedawcą klienta-odbiorcy przesyłki.
Kod czynności jest używany do określania liczby sprzedawców (maksymalnie 2), podawaną jako wartość domyślna przy zamówieniu.

• pole MORREP

• Nr (pole INVDTA)

Jest to kod elementu fakturowania.

• Opis (pole SHO)

Jest to krótki opis elementu fakturowania.

• % lub kwota (pole INVDTAAMT)

Są to informacje dotyczące stopki fakturowania. Elementy fakturowania odpowiadają używanej kategorii klienta lub elementom skonfigurowanym jako do wyświetlenia w rekordzie klienta, jeśli z klientem nie została powiązana żadna kategoria.
Jeśli elementy fakturowania pochodzą z ustawień z domyślną wartością to używana jest ta wartość i jest ona przeliczana na walutę klienta przy użyciu typu kursu i bieżącej daty systemowej (datesyst).

• pole INVDTATYP

Ta kolumna wskazuje, czy jest to procent, kwota netto czy kwota brutto.

• Wal. (pole WWCUR)

Jest to waluta (klienta), w której wyrażona jest kwota.

• Zamówienie (pole WORDTEX)

Ten wskaźnik tekstowy jest używany do zasygnalizowania, że dla danego klienta zdefiniowano tekst zamówienia. Ten tekst będzie używany na każdym zamówieniu tak, aby został on wydrukowany na potwierdzeniu zamówienia.

• Faktura (pole WINVTEX)

Tej tekst jest używany do wskazania, że dla tego klienta zdefiniowano tekst na fakturze. Ten tekst będzie używany na każdej zmodyfikowanej fakturze.

• Potwierdzenie (pole OCNFLG)

Flaga pozwalająca zdecydować, czy potwierdzenia przyjęcia dla zamówienia mają być drukowane.

• Kod szablonu (pole TPMCOD)

To pole pozwala wskazać numer referencyjny szablonu edycji wymieniającego raporty do użycia w porządku priorytetów (i liczbę ich egzemplarzy) wraz z dokumentami użytymi w zarządzaniu sprzedażą. W ten sposób można wskazać raporty i zarezerwować niektóre z nich dla wybranych kontrahentów.

W celu aktywowania faktury elektronicznej w legislacji portugalskiej należy wybrać kod szablonu wydruku PDF lub raport faktury księgowej z tą legislacją. Miejsce docelowe archiwum szablonu PDF jest definiowane przez parametr EFATPRT – Domyślne miejsce docelowe (rozdział LOC, grupa POR).

• Faktura elektroniczna (pole ELECTINV)

To pole należy zaznaczyć, aby wysłać elektroniczną fakturę do klientów, którzy zgodzili się na ich otrzymywanie.

Aby aktywować funkcję fakturowania elektronicznego należy wybrać opcję Drukuj kod szablonu dla typu Archiwum.

To pole ma zastosowanie wyłącznie do portugalskiej legislacji i jest dostępne, jeśli kod działania EFAT jest aktywny. Faktura elektroniczna jest zgodna z prawnymi wymaganiami portugalskich organów podatkowych.

Więcej informacji znajduje się w dokumentacji dla Komunikacji EFAT.

• Osoba kontaktowa (pole CNTEFAT)

Wprowadzić można wyłącznie osobę kontaktową z prawidłowym adresem e-mail powiązaną z rekordem klienta.

To pole jest dostępne tylko, jeśli zaznaczono pole Faktura elektroniczna.

• Data od (pole STRDATEFAT)

To pole jest dostępne tylko, jeśli zaznaczono pole Faktura elektroniczna.

• Typ klienta (pole BPCTYP)

Typ klienta może przyjmować wartości: Normalny lub Inny.
Typ Inny umożliwia wymuszenie automatycznego otwarcia okna wprowadzania adresu we wszystkich dokumentach sprzedaży (uznaje się, że są to klienci „ogólni”, niewyszczególnieni w księgowości).
Domyślna kategoria to Normalny.

• Numer dostawcy (pole BPCBPSNUM)

Numer, pod którym firma jest znana klientowi jako dostawca.
Ma to charakter informacyjny.

• Typ kursu (pole CHGTYP)

Typ kursu (menu lokalne, którego wartości standardowe można modyfikować) używane w celu określenia, który kurs będzie domyślnie używany do odnalezienia kursu księgowania dokumentów sprzedaży.

• Biznes (pole BUS)

To pole jest używane do zakwalifikowania działalności klienta z poziomem segmentacji dostosowanym do segmentacji wymaganej przez zespół sprzedażowy.

• Źródło (pole ORIPPT)

Pole to służy do zapisywania kanału handlowego , według którego dokonano identyfikacji i zakwalifikowano partnera biznesowego.

• Nasz klient od (pole BPCSNCDAT)

To pole służy do wskazania daty, od której kontrahent jest klientem firmy.

• Podczas tworzenia lub kopiowania klienta ta data jest automatycznie ładowana jako bieżąca data.
• W przypadku przekształcenia potencjalnego klienta w klienta z zamówień ta data jest automatycznie ładowana jako data zamówienia.

• Punkty naliczone (pole PITCDT)

To pole wyświetla całkowitą liczbę punktów kredytowych przyznanych klientowi w wyniku innych zamówień.
Ta suma nie uwzględnia punktów przyznanych w wyniku ręcznego dodania punktów wskazanych w kolejnym polu.
Przypomnienie: punkty są premiami, które każdy klient może otrzymać po każdym zamówieniu, które zakończyło się sukcesem.

• Dodane ręcznie (pole PITCPT)

To pole jest używane, aby wykonać ręczne dodanie punktów dla klienta, niezależnie od przyjęcia zamówienia sprzedaży.
Jest ono w głównej mierze używane, jeśli klient złożył zamówienie, które daje im prawie wszystkie punkty konieczne do otrzymania upominku. W takim przypadku zespół sprzedażowy może zdecydować o zaoferowaniu kilku brakujących punktów poprzez wprowadzenie ich bezpośrednio w rekordzie klienta.
Późniejsze ręczne dodanie punktów jest zawsze zapisywane w celach informacyjnych.

• Saldo całkowite (pole TOTPIT)

To pole wyświetla całkowitą liczbę punktów kredytowych przyznanych klientowi w wyniku innych zamówień.
Ta suma uwzględnia również punkty przyznane poprzez ręczne dodanie punktów.
Jeśli ta suma przekracza liczbę koniecznych punktów wskazanych później lub na szablonie umowy serwisowej to klientowi oferowana jest umowa.

• Odpisy punktów (pole BPCPITDEB)

Można wprowadzić regułę odpisu punktów bezpośrednio dla klienta.
Odpis wskazany w rekordzie klienta ma zastosowanie wyłącznie dla odpisu umownego. Wszystkie dodatkowe odpisy są wskazane na poziomie reguły odpisu punktów.
Aby wyświetlić lub zdefiniować regułę odpisu punktów należy kliknąć ikonę Operacje oraz Odpis punktów.
Wprowadzenie wartości w tym polu prowadzi do utworzenia reguły odpisu punktów tylko, jeśli wprowadzono składnik klienta.

• Wartość = 0 (pole NULPIO)

Ta opcja jest używana do blokowania drzewa reguł dla punktów odpisywanych podczas analizy pokrycia zgłoszenia serwisowego.
Innymi słowy, jest ona wykorzystywana do zablokowania wszelkiego zużycia punktów dla usług serwisowych dotyczących danego klienta.

• Umowa serwisowa (pole COTCHX)

To pole jest używane do wskazania szablonu umowy serwisowej, która jest automatycznie przedstawiana klientowi za każdym razem, gdy zebranych zostanie wystarczająco punktów kredytowych.

• Punkty wymagane (pole COTPITRQD)

To pole wyświtla minimalną liczbę punktów kredytowych wymaganych, aby klientowi mogła zostać zaproponowana umowa serwisowa.

Ta informacja ma priorytet nad jej ekwiwalentem w szablonie umowy serwisowej.

• Kontrola salda (pole OSTCTL)

Należy wybrać typ kontroli, który ma zostać zastosowany dla kwoty zlecenia w toku klienta:

• Sprawdzono: kontrola dokonuje się w czasie rzeczywistym w momencie podjęcia zamówienia, podczas alokacji aż do wysyłki względem dozwolonej kwoty zlecenia w toku. Wysyłka do klienta jest możliwa, jeśli jego zlecenie w toku jest mniejsze niż jego dozwolone zlecenie w toku. Kontrola może być realizowana:
• Wg firmy lub wg folderu, w zależności od wartości parametru ogólnego Sprzedaży OSTCTL - Poziom kontroli zleceń w toku (rozdział TC, grupa OST).
• Dla kursu historycznego lub aktualizowanego, w zależności od wartości parametru ogólnego Danych podstawowych: OSTCHGTYP - Źródło kursu kontroli zlecenia w toku (rozdział TC, grupa OST).
  Jeśli kontrola dokonywana jest względem zaktualizowanego kursu, typ kursu do użycia wskazywany jest przez parametr OSTTYPCUR - Typ kursu kontroli aktualizowanego kursu (rozdział TC, grupa OST).
  Jeśli kontrola zlecenia w toku dokonywana jest na poziomie folderu, jest ona zawsze realizowana w zależności do zaktualizowanego kursu, niezależnie od wartości parametruOSTCHGTYP- Źródło kursu kontroli zlecenia w toku.

Zlecenie w toku jest kontrolowane względem kontrahenta stanowiącego ryzyko klienta. Jeśli kontrahent stanowiący ryzyko jest wspólny dla wielu klientów, oznacza to, że zlecenie w toku każdego klienta zostanie skontrolowane w ten sam sposób względem kontrahenta stanowiącego ryzyko, sumując wszystkie przesunięcia różnych klientów.
Jeśli klient jest powiązany z innym kontrahentem stanowiącym ryzyko, kwota dozwolonego zlecenia w toku nie jest dostępna. Jest ona dostępna w rekordzie kontrahenta stanowiącego ryzyko. Wyświetlone zlecenie w toku odpowiada kontrahentowi stanowiącemu ryzyko.

• Dowolne: wysyłka do klienta zawsze możliwa.
• Zablokowany: wysyłka do klienta nie jest możliwa.

• Kwota autor. (pole WOSTAUZ)

Maksymalna kwota zlecenia w toku dozwolona dla tego klienta. Jest ona używana, jeśli klient został zadeklarowany jako „Sprawdzany” w polu Kontrola zleceń w toku. Kwota ta jest wyrażona:

• w walucie folderu, jeśli kontrola odbywa się na poziomie folderu,
• w walucie lokalizacji Danych podstawowych uzytkownika, jeśli kontrola zleceń w toku odbywa się na poziomie firmy.

• pole XCUR

• Zadłużenie ogółem (pole XOST)

Jest to całkowita kwota kredytu obliczona przez system.
Ta kwota uwzględnia:

• Zamówienia w toku (oprócz zamówień wypożyczeń i poleceń wysyłek), jeśli parametr OSTORD - Na zamówieniu w zadłużeniu (rozdział VEN, grupa OST) jest ustawiony jako Tak.
• Wysyłki w toku (oprócz wysyłek niefakturowanych).
• Dostarczone, ale niezafakturowane elementy.
• Zamówienia wypożyczeń i dostarczone zamówienia wypożyczeń w toku, jeśli parametr OSTLND - Suma zamówienia w wypożyczeniu (rozdział VEN, grupa OST) jest ustawiona jako Tak.
• Zafakturowane, ale niezaksięgowane elementy.
• Saldo księgowe.
• Weksle w oparciu o parametr OSTDRAFT - Kwota weksli - noty kredyt. Klienta (rozdział TC, grupa OST).

Na odpowiednich dokumentach kwota kredytu:

• Uwzględnia sumę obliczonych podatków na wszystkich pozycjach tych dokumentów,
• Nie uwzględnia:
• Elementów fakturowania
• Globalnej korekty VAT.

• Ubezpieczenie (pole WCDTISR)

Kwota ubezpieczenia subskrybowana dla wyspecjalizowanych organów (SFAC lub innych) w celu objęcia ochroną ryzyka klienta w przypadku niewywiązywania się z płatności. Ta kwota jest wyrażona w walucie folderu.

• Data ubezpieczenia (pole CDTISRDAT)

Data upłynięcia ważności ubezpieczenia subskrybowana dla wyspecjalizowanych organów (SFAC lub innych) w celu objęcia ochroną ryzyka klienta w przypadku niewywiązywania się z płatności.

• Ubezpieczyciel (pole BPCCDTISR)

Towarzystwo ubezpieczeniowe jest deklarowane jako inny kontrahent. To pole informacji jest przeznaczone w celu powiązania najważniejszych szczegółów opisu dla towarzystw ubezpieczeniowych (uprawnienia, adresy, osoby kontaktowe itp.).

• Noty klienta (pole BPCNOTE)

Tę ikonę należy kliknąć, aby wyświetlić ekran, na którym można:

• Wprowadzić informacje o kliencie w formie notatek. Te informacje staną się dostępne w momencie przeglądania wybranych funkcji na poziomie Kategorii notatki.
• Zdefiniować okres ważności notatki.
• Sprecyzować, czy notatka powinna wyświetlać się w sposób automatyczny.
• Tworzyć wiele notatek dla tego samego klienta i wskazać te, które powinny wyświetlać się w pierwszej kolejności.

Notatki można wyświetlać tylko na ekranie i nie można ich wydrukować.

Więcej informacji znajduje się w dokumentacji o Notatkach.

• pole TSCCOD

Użytkownik może wprowadzić kod w celu powiązania grupy statystycznej z klientem. Ten kod jest kontrolowany w tabeli grup statystycznych. Może on być używany w celach statystycznych, ustawieniach cenników lub jako kryterium wyboru w procesach automatycznych.

• Faktura dla (pole BPCINV)

Kod klienta do zafakturowania, inicjalizowany domyślnie przez sam kod klienta.
Ten klient może być innym klientem wybranym w tabeli klientów.

Istnieje możliwość wyszukania klienta lub wielu klientów zgrupowanych dla tego samego kryterium wybierając opcję „Szybkie wyszukanie klienta”. Po przejściu do następnego pola przy użyciu klawisza Tab, generowana jest lista odnośników.
Aby dokonać bardziej szczegółowego wyszukiwania, wszystkie pola dostępne w tym bloku mogą zostać uzupełnione. Po każdym przyciśnięciu klawisza Tab, lista odnośników jest redukowana.

• Adres (pole BPAINV)

To pole służy do wskazania kodu adresu fakturowania dla wybranego fakturowanego klienta. Jest to domyślny adres klienta.
Ten kod adresy jest proponowany podczas wprowadzania dokumentów sprzedaży. Można go zmodyfikować, jeśli jest to konieczne.

• Płatnik (pole BPCPYR)

To pole umożliwia uzupełnienie kodu płatnika i jest domyślnie inicjalizowane przez kod klienta wprowadzony w nagłówku. Do tego kontrahenta przypisywany jest zaplanowana faktura płatności faktur.
Ten klient może być innym klientem wybranym wtabeli klientów.

• Adres (pole BPAPYR)

To pole służy do wskazania kodu adresu płatności dla wybranego płatnika. Jest to domyślny adres klienta.
Ten kod adresy jest proponowany podczas wprowadzania dokumentów sprzedaży. Można go zmodyfikować, jeśli jest to konieczne.

• Faktor (pole FCTNUM)

Kod faktoringu proponowany jako domyślna wartość na fakturach klienta.
Obecność kodu faktoringu na fakturze wskazuje, że dana faktura jest przekazywana do organizacji faktoringowej oraz, że płatność musi zostać wykonana na rzecz faktora.

• Klient grupowy (pole BPCGRU)

Kod klienta grupowego, inicjalizowany domyślnie przez kod klienta wprowadzony w nagłówku.

• Ryzyko klienta (pole BPCRSK)

Kod klienta, dla którego wykonywana jest kontrola dostępnego kredytu.
Ten klient jest inicjalizowany przy pomocy fakturowanego klienta, płatnika lub klienta grupowego w zależności od wartości przyjętej przez parametr danych podstawowych INIBPRRSK - Inicjalizacja ryzyka kontrahenta. Można go zmodyfikować - może on przyjąć wartość samego klienta lub dowolnego innego klienta wybranego w tabeli klientów.

• Kod księgowania (pole ACCCOD)

To pole pozwala na wskazanie kodu księgowego kontrahenta.
Kod księgowy to domyślna wartość używana podczas tworzenia dowodów księgowych.
Odnosi się do tabeli wymieniającej pewną kwotę elementów (konta zbiorcze, konta lub części kont) mogących zostać użyte do stwierdzenia, które dokumenty zostaną zaksięgowane.

• Struktura kont (pole DIA)

Struktura konta nie jest wymagana.
Jeśli struktura została załadowana to jest ona przesyłana w celu zastosowania podczas tworzenia faktury należności (po wprowadzeniu kwoty netto faktury).

• Warunki płatności (pole PTE)

Należy wprowadzić kod domylnie powiązany z bieżącym kontrahentem, który jest używany do określenia:

• warunków płatności,
• metody płatności,
• typu rozrachunku,
• harmonogramu płatności (jednego lub wielu rozrachunków: bezpośredni kredyt, 30 dni, koniec miesiąca itp.).

W zarządzaniu tą tabelą istnieje możliwość symulacji reguł obliczeniowych zastosowanych w trybie wprowadzania.

• Termin płatności (pole J1)

Terminy płatności w warunkach płatności są zastępowane przez terminy płatności wprowadzone w rekordzie klienta.
Wprowadzona wartość musi być dniem miesiąca (od 1 do 30) lub wynosić 99, co odpowiada ostatniemu dniowi miesiąca.
Użycie tej daty jest wykorzystywane do automatycznego przesunięcia obliczonego terminu do najbliższego dnia miesiąca.
Dla każdego klienta można ustawić do sześciu terminów.

• Okres niedostępności (pole UVYCOD2)

W tym polu można wskazać wstępnie zdefiniowany okres niedostępności. W takim przypadku terminy obliczone dla klienta nie mogą znajdować się w danym okresie niedostępności. Są one przenoszone na pierwszą dostępną datę.

• Rozliczenie rabatu (pole DEP)

Należy uzupełnić kod domyślnie powiązany z bieżącym kontrahentem, umożliwiający identyfikację serii stawek skont i kar za zwłokę (do 12). Te stawki zostaną zastosowane na rozliczeniu w zależności od liczby dni przed lub po upływie daty rozrachunku.

• Bank (pole PAYBAN)

• Przetwarzanie budowania partii płatności ma automatyczny wpływ na konto bankowe wszystkich rozliczeń tego kontrahenta.
• Ten kod bankowy uzupełnia pole Bank na karcie Dane w funkcji Prognozy przepływów pieniężnych.

  Ten kod jest kontrolowany w tabeliKonta bankowe.

• Grupa monitów (pole GRP)

Grupa monitów, z którą powiązany jest klient.

Grupa monitów umożliwia zdefiniowanie grupy reguł zarządzania mających zastosowanie podczas wysyłania monitów.
Typ monitu i Próg monitu są domyślnie pobierane z grupy monitów podczas tworzenia rekordu (ale nie są one inicjalizowane ponownie, jeśli są one alokowane do innej grupy cech).
W przypadku, gdy dwa pola się różnią, jako pierwsze pobierane są wartości z rekordu klienta, a dopiero następnie te z grupy lub kategorii.
Klient, który nie jest powiązany z grupą monitów nie jest uwzględniany.

• Typ monitu (pole FUPTYP)

Typ procesu monitowania dla klientów.

 Typ monitu i próg monitu uwzględniane przez raport o monitach to te informacje, które znajdują się w rekordzie klienta (a nie te z grupy monitów, które są używane wyłącznie w momencie inicjalizacji).

• To pole jest kontrolowane przez menu lokalne i może przyjmować następujące wartości: 
  Bez monitów:
  Klient nie jest nigdy monitowany.
• Monit wg faktury:
  Klient otrzymuje tyle monitów, ile jest opóźnionych płatności faktur.
• Monit globalny:
  Dla wszystkich opóźnionych faktur do klienta wysyłany jest jeden monit.
• Monit globalny wg poziomu:
  Rozrachunki są grupowane wg identycznego poziomu, a klient otrzymuje list z monitem wg poziomu. Każdy monit zawiera wszystkie opóźnione rozrachunki dla danego poziomu.
• Globalnie wg czasu realizacji: Rozrachunki są grupowane według zakresów opóźnionych rozrachunków (np. Wszystkie rozrachunki, które są opóźnione od 30 do 60 dni).

Klient otrzymuje jeden monit na opóźniony zakres rozrachunków (lub więcej w zależności od grupy monitów).
Każdy monit zawiera wszystkie opóźnione rozrachunki dla danego zakresu opóźnienia. Wartość zakresu opóźnienia można zmodyfikować za pomocą parametrów.
W ten sposób można dla danego klienta wysłać od monitu dla poziomu 1 do monitu dla poziomu 3, jeśli różnica dni to uzasadnia.

• Min. monit (pole FUPMINAMT)

Kwota minimalna, poniżej której monit nie jest przygotowywany do klienta.
Kwota jest wyrażana we wspólnej walucie, zdefiniowanej w parametrze CURSHRFLD CURSHRFLD.
Ta kwota minimalna oznacza minimalną wartość terminu płatności lub ogólną minimalną wartość monitu. Jedna z opcji może być wybrana podczas ustawiania grup monitów.

• pole FUPCUR

To pole wyświetla walutę progu monitu w oparciu o wartość parametru CURSHRFLD - Waluta wspólnego pola.

• Częstotliwość zestawienia rozrachunków (pole SOIPER)

Flaga używana w celu określenia częstotliwości zestawienia rozrachunków dla danego klienta.
Możliwa częstotliwość tych zestawień to co tydzień, co 10 dni, co dwa tygodnie, co miesiąc lub na żądanie.

• Karta kredytowa (pole SEBPC)

Należy kliknąć przycisk Karta kredytowa, aby otworzyć okno danych klienta w bramce płatniczej. Z tej funkcji należy skorzystać, aby dodać lub zarządzać wieloma kartami płatniczymi dla klienta.

Ten przycisk jest dostępny, jeśli kod działania SEPP – Integracja karty kredytowej jest aktywny.

• Reguła VAT (pole VACBPR)

System podatkowy przestawia zasięg terytorialny podatku, tzn. zasady obliczania, które należy zastosować w celu określenia kwoty podatku.
Ogólnie rzecz ujmując połączenie systemu podatkowego powiązanego z kontrahentem z progiem podatkowym powiązanym z artykułem pozwala określić kod podatku, który należy zastosować w pozycji dokumentu i w efekcie również w pozycji dowodu księgowego.
Należy uzupełnić to pole o system podatkowy powiązany z danym kontrahentem – ten system zostanie zaproponowany domyślnie we wszystkich transakcjach, w których bierze udział ten kontrahent.

• Nr zwolnienia (pole VATEXN)

To pole służy do wprowadzenia numeru przypisanego do zwolnienia z podatku.

• Agent inkasa VAT (pole AGTPCP)

• Podatki regionalne (pole AGTSATTAX)

Zaznaczenie tego pola spowoduje, że podatki lokalne zostaną zastosowane w przypadku wybranego klienta.

• Podmiot do opodatkowania (pole BELVATSUB)

Jeśli to pole jest zaznaczone to klient jest płatnikiem VAT. To pole jest domyślnie zaznaczone, jeśli kraj kontrahenta to Belgia.

• Wymiar (pole DIE)

Typy wymiarów, które są wstępnie ładowane w tabeli odpowiadają domyślnym typom wymiarów powiązanych z bazą danych „Klient”.

• Wartość wymiaru (pole CCE)

Ustawienia określają, czy wymiary analityczne mogą być modyfikowane. Są one inicjalizowane na podstawie ustawień domyślnego wymiaru.

W trybie tworzenia, jeśli żadna pozycja zamówienia nie została wprowadzona, a kod projektu został zmodyfikowany, sekcje analityczne są inicjalizowane ponownie zgodnie z ustawieniami domyślnych wymiarów.

W trybie tworzenia, podobnie jak i zmiany, jeśli pozycja zamówienia została już wprowadzona, a kod projektu zmieniony, nie można ponownie zainicjalizować wymiarów analitycznych.

• Regiony (pole SATTAX)

To pole jest używane do wskazywania prowincji, w której istnieje podatek regionalny.
Ta tabela zależy od legislacji argentyńskiej.

• Regiony (pole DESSAT)

To pole wyświetla nazwę prowincji.

• Aplikacja (pole TYPAPL)

To pole pozwala zdefiniować, czy podatek ma zastosowanie dla przyjęcia lub wydania w prowincji, czy zawsze.

• Agent inkasa (pole FLGSATTAX)

To pole służy do wskazania, czy klient jest poborcą dla danego podatku regionalnego.

• Reguła VAT (pole CSHVATRGM)

To pole może zostać uzupełnione tylko, jeśli spełnione są następujące warunki:

• Kod KPO – Lokalizacja portugalska jest aktywny
• Kraj klienta to Portugalia

Z tego pola należy skorzystać, aby wskazać, czy klient podlega art. 23 portugalskiej ustawy nr 71/2013 o regułach VAT. Jeśli tak to wszystkie faktury wysłane do tego klienta przejdą konkretny proces na poziomie płatności po rozliczeniu faktur. Płatności muszą podlegać deklaracji VAT, co oznacza, że klientowi należy wystawić specjalne powiadomienie o płatności wymieniające wszystkie kwoty VAT wg stawki podatku.

• Data startu VAT (pole VATSTRDAT)

To pole jest wymagane, jeśli klient podlega artykułowi 23 portugalskiej ustawy z nr 71/2013 o regułach VAT.
Jest ono używane do wprowadzenia daty, od kiedy ustawa ma zastosowanie do klienta.

• Data końca VAT (pole VATENDDAT)

• Kod adresu (pole BPAADD)

Z tego pola należy skorzystać, aby zakodować adres wysyłki dla klienta wysyłki.
Użyć można tylko adresu z adresów wstępnie zdefiniowanych na karcie Adresy.
Domyślnie jako adres wysyłki używany jest domyślny adres klienta.

• Kod adresu (pole XBPAADD)

Jest to kod dla adresu wysyłki niedostępnego w tym kontekście.

• pole XBPADES

Opis adresu (na potrzeby wewnętrzne). Na przykład: adres tymczasowy, adres głównego magazynu itp.

• Aktywny (pole XENAFLG)

To pole jest używane do wskazania, czy adres wysyłki jest aktywny.
Jeśli adres jest nieaktywny to nie można go używać na nowych dokumentach sprzedaży.

• Język (pole XLAN)

Ten kod wskazuje język adresu wysyłki, używany w raportach powiązanych z daną wysyłką.
Ten kod jest kontrolowany w tabeli języków.

• Domyśl. adres wysyłki (pole XBPDADDFLG)

To pole jest zaznaczane w celu wskazania, że dany klient jest klientem domyślnym.
Adres wysyłki odpowiadający klientowi jest proponowany na ofertach, zamówieniach, wysyłkach i fakturach.

• Nazwa firmy (1) (pole XBPDNAM0)

Jest to nazwa firmy na potrzeby adresu wysylki wskazanego w obydwu polach.

• Nazwa firmy (2) (pole XBPDNAM1)

Jest to nazwa firmy na potrzeby adresu wysylki wskazanego w obydwu polach.

• Reguła VAT (pole XVACBPR)

Należy wprowadzić regułę podatkową powiązaną z klientem wysyłki. Ta reguła podatkowa jest kontrolowana w tabeli reguł podatkowych.

Podczas tworzenia dokumentu sprzedaży reguła podatkowa mająca zastosowanie do adresu wysyłki jest sugerowana domyślnie, jeśli adres używa konkretnej reguły podatkowej.

• Jednostka/użycie (pole XSSTENTCOD)

Należy wprowadzić Kod jednostki/użycia, aby obliczyć dokładną kwotę podatku dla klienta. Ten kod podatku jest zgodny z systemem Avalara i umożliwia określenie typu klienta dla celów podatkowych.

To pole jest dostępne dla wszystkich krajów. Kod jednostki/użycia może zostać uzupełniony dla wszystkich typów adresów dostawy, jeśli dokument jest przetwarzany dla kraju zwolnionego z podatków. Jeśli połączenie z SST Policz wszystkie dokumenty ustawiono jako Nie i uzupełniono Kod jednostki/użycia, dokument jest zwolniony z podatków i nie podlega kosztom przetworzenia.

• Przedstawiciel 1 (pole XREP0)

Należy wprowadzić kod przedstawiciela handlowego powiązanego z adresem wysyłki i jest kontrolowany w tabeli przedstawicieli.
Przedstawiciele klienta, jeśli zostali zdefiniowani, mają priorytet nad przedstawicielami adresu wysyłki.
Kod działania jest używany w celu zdefiniowania liczby (maksymalnie 2) przedstawicieli przesyłanych jako domyślna wartość w momencie zamówienia.

• pole REPX

• Przedstawiciel 2 (pole XREP1)

Należy wprowadzić kod przedstawiciela handlowego powiązanego z adresem wysyłki i jest kontrolowany w tabeli przedstawicieli.
Przedstawiciele klienta, jeśli zostali zdefiniowani, mają priorytet nad przedstawicielami adresu wysyłki.
Kod działania jest używany w celu zdefiniowania liczby (maksymalnie 2) przedstawicieli przesyłanych jako domyślna wartość w momencie zamówienia.

• Przygotowanie (pole TWPRPTEX)

• Dostawa (pole TWDLVTEX)

• Lok. wysyłki (pole XSTOFCY)

Jest to kod lokalizacji magazynowania, z której zazwyczaj klient otrzyma wysyłkę. Ta lokalizacja, kontrolowana w tabeli lokalizacji, musi być zidentyfikowana jako magazyn.

Ta informacja jest dostępna wyłącznie, jeśli zamówienie jest typu między lokalizacjami lub między firmami. Umożliwia ona wskazanie lokalizacji wysyłki towarów, która będzie używana przez firmę sprzedaży zidentyfikowaną przez dostawcę między lokalizacjami / między firmami. Następnie posłuży ona do zainicjalizowania lokalizacji wysyłki każdej pozycji zamówienia zakupu. W tym kontekście jest więc ono wymagane.

Lokalizacja wysyłki jest inicjalizowana, zgodnie z porządkiem priorytetów, w następujący sposób:

• stała lokalizacja wysyłki zdefiniowana w adresie wysyłki zidentyfikowanym przez uprzednio obliczoną lokalizację przyjęcia. Musi ona przynależeć do firmy dostawcy,
• Lokalizacja zidentyfikowana przez dostawcę, jeśli jest to magazyn.

Jeśli po wyszukaniu nadal nie zidentyfikowano lokalizacji, należy uzupełnić ją ręcznie. Następnie dokonywana jest kontrola w celu sprawdzenia, czy wprowadzona lokalizacja przynależy do tej samej firmy, co lokalizacja dostawcy i czy jest to lokalizacja przechowywania. Menu operacji umożliwia zasugerowanie wszystkich lokalizacji, które mogą zostać wybrane.

Cechy powiązane z zamówieniami zakupu wygenerowanymi automatycznie: jeśli lokalizacja wysyłki nie została nadal zidentyfikowana po wykonaniu powyższych punktów, lokalizacja wysyłki jest inicjalizowana poprzez użycie pierwszej, znalezionej lokalizacji magazynowania, w kolejności alfabetycznej, z listy lokalizacji magazynowania firmy wskazanej przez dostawcę.

Podczas generowania powiązanego zamówienia sprzedaży, lokalizacja wysyłki nagłówka zamówienia sprzedaży będzie odpowiadała lokalizacji zdefiniowanej tutaj.

• Lok. odbioru (pole XRCPFCY)

Jest to kod lokalizacji magazynowania, z której zazwyczaj klient otrzyma wysyłkę.
Ta lokalizacji jest używana jeśli klient jest klientem między lokalizacjami. Odpowiada to lokalizacji przyjęcia.
Lokalizacja przyjęcia może zostać wprowadzona tylko dla klienta między lokalizacjami. Jest ona kontrolowana w tabeli lokalizacji i musi być identyfikowana jako magazyn (flaga Magazyn dla lokalizacji jest ustawiona jako „Tak”) przynależący do tej samej firmy co klient.

• Lok. mag u kli. (pole XBPCLOC)

Nazwa miejsce składowania, gdzie artykuły zostaną przeniesione po zweryfikowaniu wysyłki wypożyczenia (zmiany miejsca składowania) w celu zidentyfikowania artykułów w wypożyczeniu.
W ramach mechanizmu wypożyczeń towary pozostają własnością lokalizacji. Dedykowane miejsca składowania są używane w celu odzwierciedlenia przeniesienia towarów.
Wymagany typ miejsca składowania to Klient.
Ilość wypożyczenia artykułu wyświetla się jako sumy w tabeli Artykuły-lokalizacje.
Koncept miejsca składowania jest używany tylko dla wysyłek wypożyczeń.
To pole jest dostępne tylko, jeśli lokalizacja wysyłki została wprowadzona na adresie dostawy. Miejsce składowania musi obowiązkowo przynależeć do tej lokalizacji.

• Lokalizacja kooperacji (pole XSCOLOC)

W tym polu należy wprowadzić miejsce składowania według adresu dostawcy kooperacji (gdy dostawca jest zdefiniowany jako klient). To miejsce składowania musi być typu Kooperacja i będzie używane dla wysyłek kooperacji.

To pole jest dostępne tylko, jeśli lokalizacja wysyłki została wprowadzona na adresie dostawy. Miejsce składowania musi obowiązkowo przynależeć do tej lokalizacji.

• Numer trasy (pole XDRN)

Numer rundy, kontrolowany przez menu lokalne,
Ta informacja jest używana podczas generowania dokumentów kompletacji lub list alokacji w celu wybrania zamówień lub wysyłek powiązanych z rundą przewoźnika.

• Priorytet wysyłki (pole XDLVPIO)

W tym polu należy wskazać priorytet dostawy (Normalny, Pilny, Bardzo pilny). Ta informacja jest wykorzystywana do klasyfikowania zamówień podczas kompletacji dostawy.
Jest ona inicjalizowana przez adres dostawy klienta. Jest ona domyślnie umieszczana w pozycjach zamówienia, gdzie można ją zmodyfikować, jeśli metoda dostawy zamówienia jest inna niż zamówienie Kompletne. Jeśli informacja ta zostanie zmieniona, a istnieją pozycje zamówienia, komunikat proponuje przeniesienie tej zmiany do pozycji zamówienia.
Ta informacja jest wykorzystywana w procesie alokacji automatycznej zamówień w celu określenia zamówień, które należy obsłużyć w pierwszej kolejności.

Informacja ta nie dotyczy pozycji zamówienia dla artykułów nie do dostarczenia.

• Sposób wysyłki (pole XMDL)

Należy podać kod umożliwiający zdefiniowanie informacji dotyczących transportu i wysyłki. Kod ten kontrolowany jest w tabeli metod wysyłki.

• Czas real. wysyłki (pole XDAYLTI)

Należy wprowadzić czas realizacji wysyłki dla danego klienta, wyrażony w liczbie dni. Ten czas realizacji jest używany do obliczenia daty wysyłki zgodnie z datą dostawy zażądaną przez klienta.

• Przewoźnik (pole XBPTNUM)

Ten kod identyfikuje przewoźnika odpowiedzialnego za przewóz w celu określenia kosztów powiązanych z transportem towarów do klienta.

• Dokument kompletacji (pole XNPRFLG)

To pole, jeśli jest zaznaczone, jest używane do wskazania, że dokumenty WZ muszą zostać przeedytowane dla danego klienta.

• WZ (pole XNDEFLG)

To pole, jeśli jest zaznaczone, jest używane do wskazania, że dokumenty kompletacji muszą zostać przeedytowane dla danego klienta.

• Poniedz. (pole XUVYDAY1)

Ta flaga jest używana do identyfikacji, które dni tygodnia są dniami roboczymi dla klienta.
Jeśli dzień jest zadeklarowany jako dzień roboczy to klient może w nim otrzymać wysyłkę.
Jeśli wynikiem obliczenia daty wysyłki jest dzień, który nie jest pracujący to ta data jest automatycznie przenoszona na pierwszy dostępny dzień roboczy.

• Wtorek (pole XUVYDAY2)

• Środa (pole XUVYDAY3)

• Czwartek (pole XUVYDAY4)

• Piątek (pole XUVYDAY5)

• Sobota (pole XUVYDAY6)

• Niedziela (pole XUVYDAY7)

• Okres niedostępności (pole XUVYCOD)

Z tego kodu należy skorzystać, aby wskazać okresy niedostępności kontrahenta (np. jego urlop). Podczas procesu zamówienia data wysyłki jest automatycznie przenoszona na pierwszą dostępną datę.

Ten kod jest kontrolowany w tabeli okresów niedostępności.

• Incoterms (pole XEECICT)

Celem kodów Incoterms, normalizowanych przez Międzynarodową Izbę Handlową, jest ujednolicenie najczęściej używanych warunków handlowych w handlu międzynarodowym poprzez zdefiniowanie jednego warunku, interpretowanego w ten sam sposób przez wszystkich oraz wynikających z niego obowiązków sprzedawcy i nabywcy podczas tworzenia umowy sprzedaży.

Kod Incoterm, kontrolowany w tabeli Incoterms jest używany zwłaszcza w Intrastat. Może również być używany do określania cenników.

• Miasto Incoterms (pole XICTCTY)

Jest to miejscowość powiązana z pewnymi typami Incoterms. Przykład: FOB Hawr. Okno wyboru pozwala na wybór miejscowości zapisanej w systemie. Można mimo to wprowadzić niezapisaną miejscowość.

• Agent przewozu towarów (pole XFFWNUM)

Przewoźnik umożliwia zidentyfikowanie kontrahenta upoważnionego przez nadawcę lub odbiorcę w celu zapewnienia ciągłości transportu, jeśli towar musi zostać przekazany za pomocą wielu kolejnych środków transportu. Przewoźnik jest kontrolowany w tabeli przewoźników.

Przewoźnik i jego adres są wykorzystywani w deklaracji Intrastat w celu zadeklarowania przepływu towarów między adresem nadawcy a adresem przewoźnika lub między adresem przewoźnika a adresem odbiorcy.

Może to być w szczególności sytuacja, w której wysyłane są towary w formie eksportu, a formalności celnych musi dopełnić przewoźnik w innym kraju członkowski UE. Dla przesunięcia towaru w tym innym kraju członkowskim UE, należy wskazać magazyn Intrastat.

• pole XFFWADD

Jest to kod adresu przewoźnika. Jest on inicjalizowany przy użyciu domyślnego adresu kontrahenta odpowiadającego przewoźnikowi. Ten adres umożliwia określenie, czy magazyn Intrastat dla tego przepływu jest konieczny.

• NIP UE (pole XEECNUM)

Jest to NIP nabywcy.
Jeśli kraj adresu wysyłki różni się od zwykłego kraju klienta i jeśli ten klient jest identyfikowany przy pomocy VAT-u kraju wysyłki to konieczne jest wprowadzenie NIP.

• Wzrost Intrastat (pole XEECINCRAT)

To pole podlega kodowi działania DEB – Deklaracja Intrastat.

Ten współczynnik powiększenia jest używany w deklaracji Intrastat. Używany jest przez faktury dostawców i ma zastosowanie do wartości podatkowej pozycji artykułu. Umożliwia otrzymanie wartości statystycznej.
Inicjalizowany jest przez współczynnik powiększenia uzupełniony w rekordzie artykułu-dostawcy lub domyślnie podany w rekordzie dostawcy.

• Weryfikacja NIP-u UE (pole EVCVAL2)

• Zweryfikowano (pole EVCVALDON2)

• Transp. intrastat (pole XEECLOC)

Miejsce transportu jest informacją wymaganą w deklaracji Intrastat. Wraz z kodem Incoterm pozwala określić warunki wysyłki dotyczące warunków umowy sprzedaży, które wskazują obowiązki sprzedawcy i nabywcy.

Ta informacja nie jest używana w deklaracji francuskiej.

• Adres (pole BIDBPAADD)

To pole wskazuje kod adresu numeru rachunku bankowego kontrolowany w kodach adresu zarządzanej jednostki (firma, lokalizacja, klient, dostawca itp.).

Kod adresu jest używany do zdefiniowania domyślnego numeru rachunku bankowego w kontekstach rozliczeń, w przypadku, gdy adres jest znany.

• Kraj (pole BIDCRY)

Ten kod pozwala na zidentyfikowanie kraju powiązanego z kontem bankowym.

Tabela krajów, z której brany jest ten kod grupuje przydatne informacje do kontroli, zwłaszcza:

• format numeru telefonu,
• format numeru identyfikacyjnego firmy lub działalności (we Francji SIRET, NAF),
• format kodu pocztowego,
• format kodu numeru rachunku bankowego.

• Prefiks IBAN (pole IBAN)

Kod IBAN to międzynarodowa norma pozwalająca na identyfikację kont bankowych według ustrukturyzowanego formatu.
Może być używany w transakcjach krajowych lub międzynarodowych (według kraju).
Kod IBAN składa się z: 

• 4-znakowego prefiksu składającego się z:
  - kodu kraju (2 litery),
  - 2 cyfr kontrolnych.
  Ten prefiks wyświetla się. Jest on obliczany automatycznie podczas wprowadzania informacji o koncie bankowym w polu ID banku.Informacje właściwe dla konta bankowego (do 30 znaków i osobne dla każdego kraju).
• Informacje właściwe dla konta bankowego (do 30 znaków i osobne dla każdego kraju).

 Nie wszystkie kraje używają normy IBAN. Użycie formatu IBAN w kontach bankowych jest kontrolowane przez opcję Kontrola IBAN, zdefiniowaną w ustawieniachkraju.

• Nr rachunku bankowego (pole BIDNUM)

Ten numer identyfikuje konto bankowe w danym banku i kraju.
Format wprowadzania numeru rachunku bankowego zależy od kraju, w którym siedzibę ma bank.

W celu prawidłowego wprowadzenia numeru rachunku bankowego, należy wcześniej zdefiniować format wprowadzania w tabeli Kraj i zaznaczyć pole Kontrola IBAN dla krajów, które akceptują ten format.

 W przypadku użycia kodu IBAN, to pole musi zawierać wyłącznie część, która rozpoczyna się od piątego znaku kodu, odpowiadającą kontu bankowemu. 4 pierwsze znaki IBAN (kod kraju i cyfry kontrolne) obliczane są automatycznie i wyświetlają się w polu IBAN.

• Domyślne (pole BIDNUMFLG)

To pole pozwala ustalić czy ten numer konta bankowego jest domyślnie używany podczas rozliczeń (domyślnie bardziej szczegółowa reguła).

• Waluta (pole BIDCUR)

Ten kod pozwala na zidentyfikowanie waluty powiązanej z kontem bankowym.
Kontrolowany jest w tabeli walut.

Zalecane jest użycie kodowania ISO podczas tworzenia nowej waluty.

• Nr klienta BVR (pole BVRNUM)

To pole wymaga aktywacji kodu działań KSW – Lokalizacja szwajcarska. Pozwala na wprowadzenie numeru klienta BVR dla danego konta bankowego. Ten numer jest użyty do rozliczeń powiązanych z numerem BVR (pomarańczowy odcinek przelewu z numerem referencyjnym).

Dostawcom numer klienta BVR pozwala również wyszukiwać rozrachunki sprawdzające, czy wpis pozycji kodu BVR jest aktywny dla faktur zakupu z poziomu parametru SWIPURBVR – Użycie zakupu szwajcar. BVR (rozdział LOC, grupa SWI).

Aby dowiedzieć się więcej o ustawieniu płatności i BVR, zalecane jest zapoznanie się z przewodnikiem o szwajcarskiej legislacji dostępnym w centrum pomocy online w zakładce w Jaki sposób?

• Oddział (pole PAB1)

To pole, wymagane dla płatności, definiuje bank płatności powiązany z numerem konta. Pierwsza pozycja zawiera nazwę banku.

• Beneficjent (pole BNF)

To pole wskazuje beneficjenta konta bankowego (osobę fizyczną lub prawną).

• Przekaz 2 (pole PAB2)

• Adres 3 (pole PAB3)

• Adres 4 (pole PAB4)

• BIC (pole BICCOD)

Aby dokonać automatycznego przetworzenia poleceń zapłaty bank wystawcy polecenia potrzebuje kodu BIC banku beneficjenta. Ten kod jest taki sam, jak identyfikator ISO zarządzany przez międzynarodowy system bankowy, a w szczególności przez system SWIFT, międzynarodową sieć komunikacji elektronicznej między agentami na rynkach finansowych.

Kod BIC jest jedynym ustandaryzowanym identyfikatorem instytucji finansowych na poziomie międzynarodowym. Wszystkie banki posiadają kod BIC, nawet jeśli nie przynależą do sieci SWIFT.

Kod BIC może składać się z 8 lub 11 znaków. W obydwu przypadkach pierwsze 8 znaków kodu BIC opisuje ogólnie rzecz biorąc siedzibę banków i są ustrukturyzowane w formacie BBBB KK AA, gdzie:

• BBBB to mnemoniczny identyfikator instytucji finansowej,
• KK to kod ISO kraju,
• AA to kod usługi, zazwyczaj kod geograficzny.

• Bank pośredniczący (pole MIDPAB1)

W niektórych wymianach handlowych na żądanie kontrahenta lub banków będących wystawcami płatności czasami używany jest bank pośredniczący. W tym celu należy wprowadzić informacje identyfikujące ten bank (kod BIC, siedzibę banku, kraj). Te informacje są opcjonalne (jeśli nie zostały one uzupełnione to żaden bank pośredniczący nie jest konieczny).

• Przekaz 1 (pole MIDPAB2)

• Przekaz 2 (pole MIDPAB3)

• Adres 3 (pole MIDPAB4)

• BIC (pole MIDBICCOD)

• Kraj (pole MIDCRY)

• Kod osoby kontaktowej (pole CCNCRM)

Każda osoba powiązana z rekordem jest identyfikowana przy pomocy unikalnego klucza, używanego w celu współdzielenia wspólnych osób kontaktowych między wieloma rekordami.

Kod ten definiuje unikatowy klucz w rekordzie kontaktu. Klucz musi zostać ręcznie przypisany lub, jeżeli nie zostanie wczytany, może zostań zdefiniowany poprzez licznik numerów kolejnych CCN.

Domyślnie licznik składa się z kolejnych numerów, składających się z do 15 znaków. W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania obiektu Kontakt zaleca się zapisywanie tych cech standardowych.

• Nazwisko (pole CNTLNA)

Należy wskazać nazwisko osoby kontaktowej.

• Kod osoby kontaktowej (pole KCCNCRM)

Każda osoba powiązana z rekordem jest identyfikowana przy pomocy unikalnego klucza, używanego w celu współdzielenia wspólnych osób kontaktowych między wieloma rekordami.

Kod ten definiuje unikatowy klucz w rekordzie kontaktu. Klucz musi zostać ręcznie przypisany lub, jeżeli nie zostanie wczytany, może zostań zdefiniowany poprzez licznik numerów kolejnych CCN.

Domyślnie licznik składa się z kolejnych numerów, składających się z do 15 znaków. W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania obiektu Kontakt zaleca się zapisywanie tych cech standardowych.

• Tytuł (pole KCNTTTL)

To pole pozwiązuje formę grzecznościową z nazwiskiem osoby kontaktowej.
Z tej informacji można skorzystać na dokumentach przeznaczonych dla osób kontaktowych.

• Nazwisko (pole KCNTLNA)

Należy wskazać nazwisko osoby kontaktowej.

• Nazwa kontaktu (pole KCNTFNA)

To pole wskazuje imię osoby kontaktowej.

• Funkcja (pole KCNTFNC)

To pole wskazuje stanowisko osoby kontaktowej, które należy wybrać z wcześniej wypełnionej listy.
Menu lokalne 233 podaje możliwe stanowiska.

• Departament (pole KCNTSRV)

To pole wskazuje dział, w którym pracuje osoba kontaktowa.
Tej informacji nie kontroluje żadna tabela.

• Rola (pole KCNTMSS)

To pole informacyjne odnosi się do kodów wprowadzonych w tabeli dodatkowej 906.

• Język (pole KCNTLAN)

To pole podaje język osoby kontaktowej.

• Data urodzenia (pole KCNTBIR)

Pole informacyjne wskazujące rocznicę umowy.

• Kategoria (pole KCNTCSP)

• Adres (pole KCNTADD)

To pole wskazuje w celach informacyjnych kod adresu osoby kontaktowej kontrolowany w kodach adresów zarządzanej jednostki (sekcja Adresy). Ten kod pozwala na powiązanie osoby kontaktowej z adresem danej jednostki.

• pole KADDNAM

Opis powiązany z poprzednim kodem.

• E-mail (pole KCNTWEB)

To pole podaje adres skrzynki elektronicznej osoby kontaktowej.

• Telefon (pole KCNTTEL)

To pole podaje numer telefonu. Format wprowadzania zależy od kraju.
Poziom dokonywanej kontroli wprowadzanego formatu numeru zależy od parametru ogólnego CTLTEL – Kontrola numeru telefonu (rozdział SUP, grupa INT).

• Faks (pole KCNTFAX)

To pole podaje numeru telefaksu. Format wprowadzania jest identyczny jak format telefonu i zależy od kraju.

• Tel. komórkowy (pole KCNTMOB)

To pole wskazuje numer telefonu komórkowego. Format wprowadzania zależy od kraju.

• Korespondencja zabr. (pole KCNTFBDMAG)

Ta flaga pozwala wskazać, że osoba kontaktowa nie może zostać wybrana podczas kampanii mailingowej.

• Domyślna os. kontakt. (pole KCNTFLG)

Jeśli to pole jest zaznaczone, wybrana osoba jest domyślną osobą kontaktową.