Parametry oraz projekty specjalne/niestandardowe

Wprowadzenie

Podczas instalowania produktów w technologii Sage X3 możliwe są dwa poziomy ingerencji w dany artykuł.

Pierwszy poziom dotyczy parametrów, które mogą odgrywać ważną rolę w ergonomii oprogramowania i jego funkcjonalności, a drugi poziom to poziom projektów specjalnych/niestandardowych. Oprogramowanie stworzone w technologii X3 zawiera AGL oraz maszynę wykonawczą o nazwie adonix, która służy do wdrażania projektów.

Biorąc pod uwagę łatwość obsługi narzędzia, niektóre projekty specjalne/niestandardowe mogą wydawać się łatwe w opracowaniu i zaimplementowaniu parametrów. Powodem tego jest ich użyteczność projektowa. Z drugiej strony niektóre bardziej zaawansowane parametry będą wymagać wyższego poziomu umiejętności technicznych.

Charakterystyka funkcji związanych z każdym z poziomów nie jest zatem związana z ich względną złożonością, lecz powinna być przeprowadzona w następujący sposób:

• Parametry charakteryzują się tym, że w zasadzie nie mają na nie wpływu drobne zmiany wersji lub zastosowanie poprawki. Oznacza to, że nie ma konieczności zabezpieczenia ich w celu zachowania. Operacje parametryzacji są dostępne dla użytkownika posługującego się profilem administratora ADMIN, w menu o nazwie Parametry, Wykorzystanieoraz w powiązanych podmenu.
• Projektowanie powinno być zachowywane długoterminowo za pomocą określonych środków (reguł nazewnictwa, użycia dedykowanych kodów czynności), które wymagają dodatkowych wysiłków. Reguły, których należy przestrzegać, aby projekty były zachowywane długoterminowo, są zdefiniowane w załączonej dokumentacji. Operacje projektowe są dostępne dla użytkownika posługującego się profilem administratora ADMIN, w menu o nazwie Projektowanie oraz w powiązanych podmenu.

W konsekwencji rozwiązania oparte na parametryzacji narzucają w zasadzie mniej ograniczeń pod względem konserwacji i powinny być preferowane w miarę możliwości względem projektów specjalnych/niestandardowych.

Ponadto można przeprowadzić klasyfikację operacji parametryzacji w zależności od ich stopnia trudności i dostępności dla zaawansowanych użytkowników. W sposób podobny przebiega ona w przypadku operacji projektowych. Klasyfikację przeprowadza się w dalszej części tego dokumentu.

Parametryzacja może prowadzić do automatycznego generowania kodu, lecz operacja ta jest niewidoczna dla użytkownika. Zakłada ona możliwość użycia, przy ograniczonej znajomości języka, formuł obliczeniowych (podobnych do formuł programu Excel™), jednak asystent może ułatwić ich tworzenie. W rzeczywistości można uznać, że zwykły poziom parametryzacji istnieje wraz z bardziej złożoną listą. Niektóre operacje parametryzacji oczywiście wymagają bardziej zaawansowanych umiejętności projektowania.

Projektowanie może obejmować pisanie kodu za pomocą języka adonix AGL. Dodatkowo istnieje możliwość przekazania niektórych operacji projektowania niewymagających pisania kodu konsultantom bez umiejętności programistycznych, pod warunkiem, że należyta uwaga zostanie przypisana ich ochronie przed zmianami wersji i poprawkami.

W parametryzacji może pojawić się opcja pisania raportów za pomocą Crystal Reports™, jednak konieczna jest w tym przypadku dobra znajomość bazy danych aplikacji. Pomoc online w strukturze bazy danych (MCD, słownik online) ułatwia zrozumienie tej struktury. Pozostaje tylko kilka raportów (tych, które aktualizują flagi drukowania) wymagających pisania kodu adonix i dodatkowo aktualizacja słownika raportów jest również operacją projektowania (stosunkowo proste

Operacje związane z parametrami

Funkcjonalne podmenu należące do oprogramowania w technologii X3 znajdują się w menu parametrów. Te menu odpowiadają skutecznie prostej parametryzacji. Opcja Użytkownicy, Parametry ogólne, Wykorzystanie zasługuje na wyjaśnienie ze względu na funkcje w niej zawarte. Menu Struktura ogólna odpowiada prostej parametryzacji, tak samo jak w przypadku menu Przepływ danych, w którym złożone parametry używane są tylko dla reguł Przepływu danych.

Aktualizacja prostych parametrów

Funkcje te po prostu aktualizują parametry lub dane w bazie danych. Ich nieprawidłowe aktualizacja może mieć konsekwencje funkcjonalne, ale na ogół nie są nieodwracalne. Są to następujące funkcje:

Funkcja aktualizacji dla ogólnych parametrów (ADPVAL) jest szczególnym przypadkiem: jest to funkcja parametryzacji, ale źle przemyślane zmiany niektórych parametrów administratora (rozdział SUP) i maszyny (rozdział ADX) mogą być bardzo niebezpieczne.

Parametryzacja drugiego poziomu

Te parametry można uznać za bardziej złożone z kilku powodów:

Mogą być operacyjne, obejmować fazę zatwierdzania lub generowanie kodu. Oznacza to ponowne zatwierdzenie w przypadku kopiowania z jednego folderu do innego. Nawet jeśli kontrola zatwierdzenia jest przeprowadzana dla tych parametrów, niewłaściwa parametryzacja może w pewnych ograniczonych przypadkach powodować błędy w wykonaniu programu.

Kategoria ta zawiera następujące funkcje:

Wszystkie parametry ekranu wprowadzania (we wszystkich modułach) również należą do tej kategorii (ekrany i źródła przetwarzania tworzone są na podstawie tej parametryzacji).

Inną przyczyną decydującą o złożoności jest to, że niektóre parametryzacje mogą zakładać, że użytkownik posiada jakąś wiedzę na temat bazy danych, ponieważ niektóre pola z bazy danych zostaną określone jako kryteria. Ta kategoria, która może być nieco bardziej skomplikowana pod względem parametryzacji, może również wymagać generowania powiązanego kodu.

Kategoria ta zawiera następujące funkcje:

Niektóre parametry wymagają użycia formuł obliczeniowych (które mogą być prowadzone przez asystentów parametryzacji), co wymaga znajomości kontekstu (nazwa ekranu do sparametryzowania). Znajomość struktury bazy danych, języka formuł obliczeniowych i technicznego kontekstu w sposób bardziej ogólny jest często przydatna, wręcz niezbędna do wprowadzenia tych parametrów.

Kategoria ta zawiera następujące funkcje:

Należy zauważyć, że wśród tych operacji parametryzacji, niektóre, gdy są źle przeprowadzone, mogą prowadzić do problemów w funkcjonowaniu obiektów docelowych:

• Personalizacja obiektów może prowadzić do niewłaściwego funkcjonowania obiektu, na przykład, jeśli nie ma miejsca na lewej liście obiektu dla wszystkich pól, które tworzą główny klucz tego obiektu.
• Statystyczna definicja z błędami, oczywiście jeśli są one definiowane w czasie rzeczywistym, może wywołać błąd w tworzeniu i aktualizacjach obiektu początkowego.
• Tworzenie zapytań, które tworzą zarówno ekran i procesy może w niektórych przypadkach skutkować zapytaniami z błędami, gdy łącza są podane są w wyraźnej formie.

Ponadto optymalizacja bazy danych (GESANX) wymaga solidnej wiedzy technicznej w zarządzaniu bazą danych; słaba parametryzacja może być sprzeczna z założeniami wyszukiwania mającego na celu poprawę wydajności.

Parametry specyficzne

Dwie serie funkcji należą do szczególnych przypadków, jednak są częścią parametryzacji:

Zarządzanie folderem (GESADS), które ma istotny wpływ na wykorzystanie oprogramowania i wymaga pewnego poziomu wiedzy podczas tworzenia folderu aktywnego.

Zarządzanie automatami księgującymi (GESGAU), które wymaga dobrej znajomości zarówno języka, jak i kontekstu, wymaga generowania kodu i może, jeśli nie jest prawidłowo sparametryzowane, doprowadzić do stworzenia nie zbalansowanych automatów księgujących, które nie mogą zostać zintegrowane.

Projekty specjalne/niestandardowe

Mówiąc zwięźle, projekt specjalny/niestandardowy obejmuje wpisy w menu Projektowanie w standardowych menu profilu ADMIN. Innym sposobem charakteryzowania projektu specjalnego/niestandardowego jest określenie, czy wymaga on użycia co najmniej jednego kodu czynności rozpoczynającego się od X, Y lub Z w celu zabezpieczenia. Można przyjąć dwa poziomy trudności, w zależności od tego, czy konieczne jest użycie języka projektowania.

Proste projekty specjalne/niestandardowe

Te projekty specjalne/niestandardowe nie wymagają bardzo dużego doświadczenia odnośnie poprzednich funkcji (w niektórych przypadkach, są nawet prostsze od niektórych z bardziej skomplikowanych funkcji powyżej). Nie musi to oznaczać funkcji, lecz, w niektórych przypadkach, ograniczone użycie niektórych funkcji.

W każdym razie pierwszą zasadą, której należy przestrzegać, jest ochrona tych projektów. W przeciwnym razie każde ponowne zatwierdzenie folderu doprowadzi do ich utraty. Zakłada to zdefiniowanie i aktywację co najmniej jednego kodu czynności rozpoczynającego się od X, Y lub Z i przyjęcie standardowego schematu nazewnictwa dla utworzonych elementów.

Operacje, które są uważane za część tej kategorii obejmują:

Funkcje oznaczone gwiazdką można uznać za łatwo przedstawione w pewnych warunkach. Łatwymi warunkami do implementacji jest dodanie dodatkowych pól do istniejących tabel i ekranów, tworzenie prostych obiektów, prostych ekranów, okien i funkcji poprzez tworzenie obiektów.

Niektóre funkcje projektowania przypominają łatwością implementacji parametryzację, ale mogą być bardzo niebezpieczne, ponieważ aktualizują dane z minimalną kontrolą, czasem jako czynność seryjna. Są to następujące funkcje:

W rzeczywistości zdefiniowanie transakcji systemowych (GESAMI) do aktualizacji seryjnej pól jest bardzo niebezpieczne, jeśli wykonuje się je na polach obliczeniowych lub jeśli mają ograniczenia integralności, które mogą zostać zakłócone przez tę funkcję. Funkcja konserwacji służy do przeprowadzania tych samych ograniczeń integralności.

Ponadto funkcje, które znajdują się w narzędziach można uznać za rodzaj wiedzy o „łatwych projektach specjalnych/niestandardowych”, nawet jeśli niektóre funkcje są potencjalnie niebezpieczne i należy zachować ostrożność, używając ich. Uwzględniają one:

Narzędzia weryfikacji (UTIBASE, ETAFIC, VERSYMB, AVERSION)

Narzędzia zatwierdzania (VALDICO, ACOPDIC, ACOPTRS, ACOMPOBJ, AVALAFC, VALMENU, GENMSKTRT, COPTRT, GENMENULOC)

Narzędzia konserwacji folderów (CHDOS, DEVERROU, RAZDOS, IMPDOS)

Narzędzia wyszukiwania (RECHACT, RECHTYP, RECHACI, RECHMESS, RECHTXT)

Narzędzia kopii zapasowejDOSEXTRA, DOSINTEG)

Narzędzia zarządzania poprawkami (PATCH, APATCH, GESAPT, APATCHA)

Narzędzia różne (AMIEXE, SYSTEME, LECTRACE, EXETRT, VISULIC, PSADX, ADXD, GENTXTTRA, MODCPT, ADELETE, RECUPLNK, ACTIVLNK).

Złożone projekty specjalne/niestandardowe

Te projekty specjalne/niestandardowe wymagają szerokiej znajomości języka projektowania, a zatem przypisanego profilu programisty. Dotyczy to w szczególności wszystkich wcześniejszych projektów, ponieważ mają miejsce w generowanych ekranach, wszystkie funkcje, dla których można użyć entry point, wszystkie funkcje, dla których konieczne jest napisanie kodu adonix L4G (na przykład w złożonym ekranie). Ewentualne złożone operacje to:

Definiowanie typów danych (GESATY), ekrany (GESAMK), okna (GESAWI), funkcje (GESAFC), obiekty (GESAOB), gdy te funkcje są używane w złożonych przypadkach.

Zapytania (GESACN), czynności i połączone funkcje (GESACT, GESASU, ADOTRT), ponieważ korzystanie z kodu adonix jest wymagane we wszystkich przypadkach.

Po wstępnych procesach należy wykonać raporty.