Płatności/Wpłaty

• Rozliczenie (pole NUM)

Numer płatności jest unikalnym identyfikatorem płatności. W momencie tworzenia nowej płatności ten numer jest automatycznie przypisywany dzięki licznikowi zdefiniowanemu dla transakcji rozliczeniowej. Ten licznik może różnić się dla przychodów i zysków. Domyślnie ten licznik to PY1.

• Status (pole STA2)

Status płatności generowany jest automatycznie. Przyjmuje on różne wartości (zdefiniowane w menu lokalnym 689) w oparciu o postęp jej przetwarzania.

Przykład: Dla płatności czekiem.

• Jeśli płatność została utworzona, ale nie przetworzona to pole Status ma wartość Wprowadzono.
• Jeśli czek został zdeponowany w banku to pole Status ma wartość W banku.

Pozwala to na upewnienie się, że użytkownik może wyświetlić postęp przetwarzania płatności. Informacyjnie, używane są następujące etpy przetwarzania płatności:

• Wprowadzanie partii (pole PAYLOT)

Należy wskazać partię płatności, z którą powiązana jest płatność:

• Domyślnie płatność jest powiązana z bieżącą partią (wartość pola jest inicjalizowana przy pomocy numeru bieżącej partii).
• To pole należy pozostawić puste, jeśli płatność nie powinna być powiązana z żadnym wpisem partii.
• Aby przypisać płatność do nowego wpisu partii w tym polu należy wprowadzić „*”. W takim przypadku należy zdefiniować numer sekwencji partii płatności.

Partie płatności mogą zostać wyświetlone we wprowadzaniu płatności, w sekcji Wprowadzanie partii. Wybranie partii płatności automatycznie aktualizuje sekcję Płatność, w której można wyświetlić wybrane płatności.

Użytkownik może zdefiniować zakres wpisów płatności w funkcjach powiązanych z płatnościami: księgowanie weksli, księgowanie w banku, generowanie list płatności itp.

• Opis (pole LOTDES)

 Należy wskazać tytuł wpisu wsadowego.

• Nr rejestru kasowego/bankowego (pole REGNUM)

• Zatwierdzono (pole PAYAPPFLG)

To pole wyświetla status zatwierdzenia płatności. Jeśli płatność została zatwierdzona i użytkownik naniesie zmiany to jej status zmienia się z powrotem na niezatwierdzony.

• Lokalizacja (pole FCY)

Należy wskazać lokalizację, w które należy dokonać płatności lub z której płatność ma zostać wystawiona. Jest ona inicjalizowana przez lokalizację powiązaną z kodem użytkownika. Można ją zmienić na inną lokalizację z listy dozwolonych lokalizacji.
Jeśli płatność została przypisana do wpisu wsadowego to wskazana lokalizacja musi przynależeć do firmy wpisu wsadowego.

W trakcie księgowania płatności zapis na koncie gotówkowym zostanie dokonany dla wskazanej tutaj lokalizacji.

• Kontrahent (pole BPR)

Wybór księgowania płatności odbywa się:

• Na poziomie kontrahenta – domyślnie wyświetla się kod konta zbiorczego i powiązane konto.
• Na poziomie konta zbiorczego – domyślnie wyświetla się konto z nim powiązane, należy wskazać kontrahenta.
• Na poziomie konta KG.

 Należy wskazać wystawcę i odbiorcę płatności. Jeśli płatność powinna zostać zaksięgowana na koncie KG (opłaty za najem, energię elektryczną itp.) to pole należy pozostawić puste, a w dalszej części należy uzupełnić konto KG.

• Numer upoważnienia (pole UMRNUM)

• Konto zbiorcze (pole BPRSAC)

Należy wskazać konto zbiorcze powiązane z kontrahentem płatności. Domyślnie przesłane konto zbiorcze to: 

• konto zbiorcze „zakupów” dla kodu księgowania dostawców, 
• konto zbiorcze „sprzedaży” dla kodu księgowania klientów, 
• domyślne konto zbiorcze dla kodu księgowania innych kontrahentów,
  nie zapominając, że kontrahent będący jednocześnie klientem i dostawcą jest uznawany dla klienta dla transakcji typu przychód i za dostawcę dla transakcji typu koszt.

• Konto (pole ACC)

 To pole można uzupełnić tylko, jeśli wcześniej nie wprowadzono konta zbiorczego kontrahenta. Jest ono używane do wskazania konta KG (opłaty za najem, energię itp.), na którym należy zaksięgować płatność.

• Kod adresu (pole BPAINV)

Wymagane pole Kod adresu jest używane do wskazania kodu adresu płatności.

• Jeśli wskazano kontrahenta to to pole zostanie zainicjalizowane przy pomocy kodu adresu skonfigurowanego:
• w rekordzie dostawcy lub klienta, jeśli kontrahent jest tylko dostawcą lub tylko klientem,
• jeśli kontrahent jest zarówno klientem, jak i dostawcą – w rekordzie klienta, jeśli typ transakcji to przychód, w rekordzie dostawcy, jeśli typ transakcji to koszt.
• Jeśli nie podano kontrahenta to to pole zostanie zainicjalizowane przy użyciu kodu adresu skonfigurowanego na karcie „Adres” rekordu konta, jeśli płatność jest wprowadzana na koncie KG.

Adres zostanie użyty do inicjalizacji pola Numer rachunku bankowego, jeśli jest ono obecne w transakcji.
Jeśli typ transakcji rozliczeniowej to „Nie wskazano” to kod adresu nie jest inicjalizowany.

W szczególnych przypadkach SDD po wybraniu numeru upoważnienia wyświetla się kod adresu powiązany z wybranym upoważnieniem i nie można go zmodyfikować.

• pole BPRNAM

• Kwota przypisana do kontrahen. (pole TOTIMPUT)

Pole aktualizowane w czasie rzeczywistym w oparciu o wybór rozrachunków.

• Pozostało do zaksięgowania (pole RSTIMPUT)

Jeśli uzupełniono pole „Kwota rozrachunku” w nagłówku to to pole jest używane do identyfikacji kwoty pozostałej do zaksięgowania na fakturach w czasie rzeczywistym.

• Kwota banku (pole TOTBQE)

Kwota przekazana na konto bankowe. To ostatnie jest określane podczas tworzenia płatności.

• Saldo konto kontrahenta (pole SOLDE)

• Firma (pole CPY)

To pole wyświetla się automatycznie po uzupełnieniu centrum operacyjnego. Odpowiada ono firmie zawierającej centrum.

• Data księgi (pole ACCDAT)

• To pole odpowiada dacie wprowadzenia płatności. Jest ono inicjalizowane przy pomocy daty systemowej (bieżącej daty) i można je zmodyfikować. Jest ono używane jako data księgi w momencie pierwszego księgowania płatności.
  W konsekwencji wszystkie kontrole weryfikujące daty kont analitycznych, wymiarów, alokacji analitycznych i przeliczenia kwot na różne waluty w zarządzaniu płatnościami są wykonywane względem tej daty.
   
  Ta data odpowiada okresowi i rokowi obrotowemu otwartym dla firmy wskazanej na płatności.
   
• Jeśli transakcja rozliczeniowa jest zarządzana według „terminu płatności” to data księgi wpłaty w banku jest wymuszana jako termin płatności.

• Metoda płatności (pole PAM)

Metoda płatności odpowiada metodzie używanej do wykonania płatności (czek, karta kredytowa, wymiana towarów itp. Metody płatności są zdefiniowane w tabeli dodatkowej nr 3).
Jeśli transakcja rozliczeniowa została skonfigurowana jako mogąca mieć kilka możliwych metod płatności to w tym polu możliwe jest wybranie metody płatności do użycia. Domyślnie wyświetla się pierwsza metoda płatności przypisana do transakcji.

• Znak (pole SNS)

Należy wskazać, czy płatność jest obciążeniem czy uznaniem. Ta opcja wyświetla się tylko, jeśli znak płatności nie został wskazany na poziomie transakcji rozliczeniowej.

• Referencja (pole FRMREF)

Możliwe jest wprowadzenie wewnętrznego numeru referencyjnego dla rabatu zastosowanego do płatności. 
Ten numer referencyjny może być używany jako kryterium grupowania dla płatności w momencie generowania bankowego dowodu wpłaty

• Referencja dokumentu (pole REF)

 Dla dokumentu płatności można wprowadzić wewnętrzny numer referencyjny.
Ta informacja jest używana do obliczenia odliczenia bankowego i plików przelewu oraz dla wybranych płatności za pomocą funkcji odroczenia i wątpliwych wpłat. Może być ona również używana w dziennikach księgowania płatności za pomocą formuły „Numer dziennika” dla automatów księgujących.

• Powód płatności (pole EPARENPAY)

Kod przyczyny płatności jest używany podczas generowania plików bankowych w formatach polecenie przelewu SEPA i polecenie zapłaty SEPA.
Odpowiada on danym „Informacji o liście płatności” ze standardowych komunikatów ISO 20022.
To pole może zostać uzupełnione, o ile zapis płatności jest powiązany z transakcją rozliczeniową akceptującą format SEPA. Może być ono używane do wprowadzenia przyczyny dla każdej płatności (maksymalna liczba znaków to 140).

• Opis (pole DES)

 Możliwe jest wprowadzenie formuły – ta informacja jest domyślnie używana jako tytuły pozycji płatności i pozycji odroczeń (jeśli pole „Opis pozycji” zostało zaznaczone w momencie konfiguracji transakcji rozliczeniowej). Jest ona używana również w trakcie konfiguracji plików bankowych.

• Bank (pole BAN)

Transakcja wprowadzania używana do określenia, czy operacje gotówkowe są stosowane do środków w banku czy do gotówki. Transakcja wprowadzania definiuje również, czy jest to wymagane czy opcjonalne.

• Jeśli ta informacja jest wymagana to jest ona inicjalizowana w oparciu o następujący porządek priorytetów: środki w banku/gotówka klienta lub dostawcy, bank wprowadzony w lokalizacji, wartość parametru użytkownika BANKDEF – Domyślny bank dla banków i parametr użytkownika CAISDEF – Domyślna gotówka (rozdział TRS, grupa DEF) dla gotówki.
• Jeśli wpis jest opcjonalny to bank można alokować do płatności później, przy użyciu funkcji wpisu bankowego lub alokacji.

Każde środki w banku lub gotówka są powiązane z kontem KG (zob. dokumentacja na temat kont bankowych).

Konto gotówkowe do zaksięgowania jest określane względem tego pola – każdy bank zawiera zbiór dzienników (bank, weksle, księgowanie pośrednie itp.), który jest używany do zlokalizowania konta gotówkowego do użycia zgodnie z etapem księgowania. Każda gotówka zawiera dziennik i konto używane do wygenerowania powiązanego zapisu.

• Waluta (pole CUR)

Należy wskazać walutę płatności. Domyślnie jest to waluta kontrahenta. Kilka ważnych przypadków:

• Waluta płatności różni się od waluty faktury (pozycji płatności) – poza głównym księgowaniem (automaty księgujące PRINC lub STEPN), dziennik operacji dodatkowych jest wygenerowany za pomocą automatu księgującego PYODD.
• Waluta płatności różni się od waluty banku (waluta banku jest ustawiona na poziomie konta gotówkowego KG) – poza głównym księgowaniem (automaty księgujące PRINC lub STEPN), dziennik operacji dodatkowych jest generowany za pomocą automatu księgującego PYODD lub PYDVN.

• Kwota rozrachunku (pole AMTCUR)

Należy wskazać kwotę płatności. Ta kwota jest wyrażana w walucie płatności. Waluta, w której wyrażana jest kwota wyświetla się obok pola.
Wprowadzenie tej kwoty jest istotne, ponieważ rozrachunki wybrane na płatności będą wtedy miały domyślną kwotę odpowiadającą kwocie rozrachunku, do kwoty wprowadzonej w tym polu.

• Kwota banku (pole AMTBAN)

To pole zawiera faktyczną kwotę płatności wyrażoną w walucie banku. To pole jest używane do wyrażenia równowartości, jeśli waluta płatności różni się od waluty banku. Jeśli wprowadzona równowartość różni się od równowartości znalezionej przez program to komunikat ostrzegający żąda potwierdzenia zapisu i wyświetla znalezioną równowartość (w oparciu o typ kursu wymiany obowiązujący dla daty księgi).

• Kurs waluty (pole CURRAT)

Domyślna wartość tego pola to kurs wymiany wskazany w tabeli Kursy walut.

Jeśli w Oknach rejestracji wpłat zaznaczono pole Kurs waluty księgi głównej to można wprowadzić inną walutę niż waluta w tabeli kursów walut i ta wartość jest używana jako ostateczny kurs wymiany podczas księgowania płatności.

• Rodzaj czeku (pole CHQTYP)

Należy podać typ czeku (lokalny, zewnętrzny, zagraniczny, euro) odpowiadający płatności. To pole jest używane jako kryterium grupowania dla płatności w momencie generowania bankowego dowodu wpłaty dla:

• transakcji zdefiniowanych z wpisem typu czeku i kodem wydruku powiązanym z kodem przetwarzania CHR lub CHE,
• banków zdefiniowanych z opcją „Wpłata lokalna/zewnętrzna”.

• Numer czeku (pole CHQNUM)

Numer czeku używany do umożliwienia śledzenia płatności. Jest on pobierany jako numer referencyjny w zapisie księgowym wygenerowanym podczas przetwarzania płatności (zdefiniowanym na poziomie ustawień dziennika płatności).
Dla kosztów powiązanych z transakcjami zdefiniowanych z opcją „Wydruk obowiązkowy” i dla kodu wydruku powiązanego z kodem przetwarzania CHE (wystawione czeki), numer czeku musi zostać obowiązkowo wprowadzony przed zaksięgowaniem w banku. Można tego dokonać poprzez wydruk czeków lub potwierdzeń wystawienia czeków.

• Oddział banku (pole CHQBAN)

 Należy wskazać organizację płatniczą dla otrzymanych czeków. Informacje (numer czeku i organizacja płatnicza) są używane podczas wydruku czeków.

• Termin płatności (pole DUDDAT)

 Należy wskazać termin płatności. Jest to data, od której kwota jest uznawana za należną.

Jeśli transakcja rozliczeniowa jest zarządzana według terminu płatności rozrachunku:

• Termin płatności jest inicjalizowany w różny sposób w zależności od tego, jak płatność jest wprowadzana (w takim przypadku to użytkownik kontroluje wartość tej daty, która jest domyślnie inicjalizowana jako termin płatności) lub generowana na podstawie budowania partii płatności (termin płatności jest wtedy inicjalizowany jako data najbliższa rozrachunkom składającym się na płatności).
• Data księgi dla wpłaty w banku jest wymuszana jako termin płatności. Możliwe jest wprowadzenie innej daty płatności podczas etapu potwierdzenia płatności, jeśli dla wpłaty podawany jest rabat.

W szczególnym przypadku SDD (polecenie zapłaty SEPA):

• Termin płatności musi być późniejszy niż data podpisu upoważnienia.
• Termin płatności dla płatności mającej sekwencję typu Cykliczna (RCUR) musi być późniejszy niż data płatności powiązana z sekwencją typu Pierwsza (FRST).
• Termin płatności dla płatności mającej sekwencję typu Cykliczna (RCUR) musi być wcześniejsza niż data płatności powiązana z sekwencją Ostatnia (FNAL).
  

• Rodzaj rabatu (pole FRMTYP)

Aby wskazać typ listy płatności (wpłata, rabat) odpowiadający płatności.

• To pole może zostać uzupełnione i jest używane tylko dla transakcji, których kod wydruku nie jest powiązany z CHE lub CHR.
  Dla innych transakcji, gdzie typ listy płatności może zostać wprowadzony to pole jest używane jako kryterium grupowania dla płatności podczas generowania list płatności. Typ listy płatności może zostać użyty jako kryterium wyboru, jeśli listy płatności podlegają księgowaniu pośredniemu lub księgowaniu w banku.
  
• Jeśli transakcja płatności jest zarządzana według terminu płatności rozrachunku to księgowanie weksli jest dokonywane domyślnie dla tej daty (typ listy płatności to wpłata), tak więc data księgowania w banku to również termin płatności rozrachunku. Wyjątkowo, na liście płatności można również niektóre weksle z rabatem. W takim przypadku nawet, jeśli transakcja jest zarządzana według rozrachunku to można wprowadzić datę księgowania dla księgowania w banku (pole jest dostępne).

• Data źródłowa (pole ORIDAT)

Jest to data utworzenia płatności. Domyślnie jest to bieżąca data.

• Referencja trasata (pole BPRREF)

 Należy wskazać numer referencyjny trasata, czyli dłużnika. Ta informacja jest przydatna w celu opracowania plików wpłat LOC i do wybrania płatności w funkcji ręcznego uzgadniania.

• Data banku (pole BANDAT)

Data banku przypomina zarządzanie według daty wartości, ale po stronie organizacji finansowej. Data prawna na wszystkich wydrukach powiązanych z bankiem. W niektórych krajach „data księgi” różni się od „daty banku”, która z kolei może się różnić od „daty wartości”.

• Data wartości (pole VALDAT)

 Należy wskazać datę płatności. Jest to data, od której kwota płatności zdeponowanej w banku będzie faktycznie w nim dostępna, bez dodatkowych kosztów. Data jest domyślnie inicjalizowana przy pomocy daty rozrachunku.

• Typ płatności (pole EPANATPAY)

To pole jest powiązane z tabelą dodatkową 313.
Wyświetla się ono wyłącznie dla transakcji wprowadzania płatności akceptujących format SEPA i klasyfikuje rodzaj polecenia przelewu SEPA i polecenia zapłaty SEPA.

• Data utworzenia (pole BILDAT)

 Należy wskazać datę utworzenia płatności. Domyślnie wskazywana jest bieżąca data. Ta informacja jest przywoływana w pliku przekazywanym do banku.

• Typ karty (pole CRDTYP)

To pole wyświetla się, jeśli opcja „Nr karty bankowej” została zaznaczona podczas konfiguracji transakcji rozliczeniowej. Należy wskazać informacje dotyczące płatności kartą kredytową:

• Typ karty – jeśli to pole nie zostało uzupełnione to inne pola też nie zostaną uzupełnione.  Wartości dla tego pola są zdefiniowane w tabeli dodatkowej nr 314.
• Numer karty – algorytm kontrolny został skonfigurowany dla kart VISA.
  Numer karty bankowej/kredytowej pozwala na śledzenie płatności. Jest on pobierany jako numer referencyjny na dokumencie księgowym wygenerowanym podczas przetwarzania płatności (zdefiniowanym na poziomie ustawień dziennika płatności).
• Data upływu ważności – wskazana na karcie bankowej/kredytowej. Miesiąc zapisany 2 cyframi/Rok zapisany 2 cyframi
• Numer autoryzacyjny – Jest to kod do użytku wewnętrznego, niezarządzany w standardzie przez Sage X3.

• Przyczyna ekonomiczna (pole BDFECOCOD)

Kod przyczyny ekonomicznej jest używany przez Bank Francji podczas określania salda płatności.
Jest to konieczne dla wszystkich operacji, które odpowiadają następującym kontekstom:

• transakcje w euro do banku w Unii Europejskiej, w tym do Francji, dla kont nierezydentów, od 50 000 €,
• transakcje w euro do banku poza Unią Europejską, od 12 500 €,
• transakcje w walucie innej niż euro do banku w Unii Europejskiej, w tym do Francji, od 12 500 €.

 Status rezydenta i nierezydenta jest definiowany na poziomiekontrahenta.
Limity deklaracji są określone przez wartości parametru „Próg salda płatności”: AMTVIR1, AMTVIR2 i AMTVIR3 (rozdział TRS – Kontrahent, grupa DEF – Domyślne wartości).

Wprowadzenie tego kodu oraz to, czy jest on wymagany jest określane na poziomie parametru transakcji wprowadzania płatności.
Jeśli firma, z której dokonywana jest płatność ma status ogólnej siedziby płatności to zaproponowany zostanie kod 060 „Ogólna siedziba płatności” (w parametrze rekordu Firmy).
W przeciwnym razie sugerowana jest wartość zdefiniowana na poziomie kontrahenta (parametr rekordu kontrahenta).
 Ten kod można modyfikować.
Ta wartość jest odzwierciedlana w plikach bankowych (AFB160, AFB320, polecenie przelewu SEPA).

• Rodzaj zakupu (pole PURTYP)

Należy wskazać, czy płatność jest powiązana z nabyciem towarów i usług czy środków trwałych. Możliwe wartości tego pola są zdefiniowane w menu lokalnym 646.

W takim przypadku konta VAT z przesunięciami utworzonymi podczas księgowania płatności mogą się różnić. Przy użyciu transakcji płatności i automatów księgujących można również zdefiniować różne struktury księgowe dla księgowania weksli w zależności od typu zakupu.

• Kraj rachunku bankowego (pole BIDCRY)

Należy wskazać dane bankowe kontrahenta dla konta głównego w nagłówku płatności:

• Kod kraju - dostarcza format wpisu i kontroluje algorytm kolejno wprowadzanych danych bankowych. Przycisk Dane bankowe jest używany do wyświetlenia lub zmodyfikowania informacji na przelewach bankowych. Ten przycisk zależy od kodu działania VII.
• Konto bankowe z kluczem - wybór jednego z numerów kont bankowych kontrahenta. Część zawartości tego pola może być inicjalizowana i kontrolowana. Numer konta bankowego może być inicjalizowany na podstawie kodu adresu płatności.
• 2 pozycje banków realizujących - te pola wskazują bank realizujący powiązany z numerem konta bankowego. Ta informacja jest używana do utworzenia przelewu, odliczenia i plików weksli do przesłania do banków.

Szczególny przypadek SDD - po wybraniu numeru upoważnienia kod kraju powiązany z kontem bankowym płatnika dla wybranego upoważnienia wyświetla się i nie może zostać zmodyfikowany.

Banki realizujące beneficjenta (3 i 4) - dostępne z poziomu ikony operacji

Te pola są używane do zarządzania bankami pośredniczącymi w ramach mechanizmu wymian handlowych w krajach innych niż zachodnie. Są one dostępne z poziomu pola Nr konta bankowego.

Pośredniczące banki realizujące (1, 2, 3 i 4) - dostępne z poziomu ikony operacji

Te pola są używane do zarządzania bankami pośredniczącymi w ramach mechanizmu wymian handlowych w krajach innych niż zachodnie. Są one dostępne z poziomu pola Nr konta bankowego.

• Kod IPI (pole SWIIPI)

To pole jest powiązane z kodem działania KSW– Szwajcaria.
Jest to dodatkowe pole, które może zostać aktywowane w definicji transakcji wprowadzania płatności. Pozwala to na wprowadzenie kodu IPI (międzynarodowej instrukcji płatności) dla płatności, jeśli transakcje IPI są używane.

• Klucz instrukcji EZAG (pole SWISUP1)

To pole jest powiązane z kodem działania KSW– Szwajcaria.
Jest to dodatkowe pole, które może zostać aktywowane w definicji transakcji wprowadzania płatności. Można go użyć, jeśli generowane są pliki bankowe dla PostFinance (format EZAG/OPAE). Pozwala ono na wprowadzenie dodatkowych instrukcji płatniczych takich jak osobiście czy pilne.
Możliwe użycie zależy również od typu transakcji rozliczeniowej do wygenerowania w pliku bankowym, ponieważ nie wszystkie typy transakcji rozliczeniowych PostFinance wspierają dodatkowe instrukcje.

• Klucz instrukcji DTA (pole SWISUP2)

To pole jest powiązane z kodem działania KSW– Szwajcaria.
Jest to dodatkowe pole, które może zostać aktywowane w definicji transakcji wprowadzania płatności. Można go użyć, jeśli generowane są pliki bankowe dla szwajcarskich banków (format DTA). Pozwala ono na wprowadzenie dodatkowych instrukcji płatniczych takich jak pensja.
Możliwe użycie zależy również od typu transakcji rozliczeniowej do wygenerowania w pliku bankowym, ponieważ nie wszystkie typy transakcji dla szwajcarskich banków wspierają dodatkowe instrukcje.

• Opłaty bank. przez (pole SWISUP3)

To pole jest powiązane z kodem działania KSW– Szwajcaria.
Jest to dodatkowe pole, które może zostać aktywowane w definicji transakcji wprowadzania płatności. Można go użyć, jeśli generowane są pliki dla szwajcarskich banków lub PostFinance. Pozwala ono na wprowadzenie dodatkowych instrukcji dla opłat bankowych takich jak dzielone, beneficjent lub zleceniodawca.
Możliwe użycie zależy również od typu transakcji rozliczeniowej do wygenerowania w pliku bankowym, ponieważ nie wszystkie typy transakcji rozliczeniowych wspierają instrukcje dla opłat bankowych.

• Wyciąg bankowy (pole BSITRS)

• Atrybut (pole DENCOD)

 Należy wskazać atrybut płatności pozycji płatności. Ta informacja wskazuje, w jaki sposób pozycja płatności zostanie następnie zaksięgowana (struktury konta do użycia).  Domyślnie wyświetla się atrybut płatności zdefiniowany w momencie konfiguracji transakcji rozliczeniowej.

Przykład: atrybut płatności typu „Wpłata gotówki” ma wpływ na konto bankowe i konto kontrahenta.

• Typ (pole VCRTYP)

Należy wskazać rozrachunek do alokacji do pozycji płatności poprzez wskazanie jego typu i numeru dziennika. Tę informację można uzupełnić tylko, jeśli atrybut płatności został wprowadzony jako „możliwy do obciążenia” („możliwy do uzgodnienia”).
Pozwala to księgowaniu płatności np. na dokonanie uzgodnienia między płatnością a zapłaconą fakturą.
Typ dokumentu i dokument mogą zostać wybrane bezpośrednio przy użyciu jednej z dwóch list po lewej stronie: „Rozrachunki” lub „Zgrupowane rozrachunki”. Wybrany rozrachunek musi:

• pochodzić z firmy płatności,
• pochodzić z lokalizacji płatności, jeśli operacje dodatkowe między lokalizacjami są zabronione,
• pochodzić z konta zbiorczego i kontrahenta płatności, jeśli operacje dodatkowe między kontrahentami są zabronione,
• być zatwierdzony, jeśli jest powiązany z fakturą zakupu lub sprzedaży,
• nie podlegać faktoringowi,
• być zatwierdzony do zapłaty dla rozrachunków wierzyciela, 
• nie być powiązany z kontrahentem zablokowanym do płatności dla kosztów.

Domyślnie podawany typ dokumentu pochodzi z atrybutu płatności. Numer dokumentu odpowiada albo numerowi faktury albo rozrachunkowi na fakturze (w przypadku faktury dla wielu rozrachunków). Może to także być typ zapisu zamówienia (zob. parametry ogólne BPSORDTYP – Typ dokumentu zam. dostawcy i BPCORDTYP – Typ dokumentu zam. klienta)) i w takich przypadkach konieczne będzie wprowadzenie numeru zamówienia. Jeśli płatność jest już uzgodniona z zamówieniem to nie wyzwalane jest żadne inne uzgadnianie.

Szczególny przypadek SDD: Rozrachunki do alokacji muszą mieć ten sam numer upoważnienia co wybrany w nagłówku.

• Dokument (pole VCRNUM)

Należy wskazać rozrachunek do alokacji do pozycji płatności poprzez wskazanie jego typu i numeru dziennika. Tę informację można uzupełnić tylko, jeśli atrybut płatności został wprowadzony jako „możliwy do obciążenia” („możliwy do uzgodnienia”).
Pozwala to księgowaniu płatności np. na dokonanie uzgodnienia między płatnością a zapłaconą fakturą.
Typ dokumentu i dokument mogą zostać wybrane bezpośrednio przy użyciu jednej z dwóch list po lewej stronie: „Rozrachunki” lub „Zgrupowane rozrachunki”. Wybrany rozrachunek musi:

• pochodzić z firmy płatności,
• pochodzić z lokalizacji płatności, jeśli operacje dodatkowe między lokalizacjami są zabronione,
• pochodzić z konta zbiorczego i kontrahenta płatności, jeśli operacje dodatkowe między kontrahentami są zabronione,
• być zatwierdzony, jeśli jest powiązany z fakturą zakupu lub sprzedaży,
• nie podlegać faktoringowi,
• być zatwierdzony do zapłaty dla rozrachunków wierzyciela, 
• nie być powiązany z kontrahentem zablokowanym do płatności dla kosztów.

Domyślnie podawany typ dokumentu pochodzi z atrybutu płatności. Numer dokumentu odpowiada albo numerowi faktury albo rozrachunkowi na fakturze (w przypadku faktury dla wielu rozrachunków). Może to także być typ zapisu zamówienia (zob. parametry ogólne BPSORDTYP – Typ dokumentu zam. dostawcy i BPCORDTYP – Typ dokumentu zam. klienta)) i w takich przypadkach konieczne będzie wprowadzenie numeru zamówienia. Jeśli płatność jest już uzgodniona z zamówieniem to nie wyzwalane jest żadne inne uzgadnianie.

Szczególny przypadek SDD: Rozrachunki do alokacji muszą mieć ten sam numer upoważnienia co wybrany w nagłówku.

• Lokalizacja (pole FCYLIN)

 Należy wskazać lokalizację pozycji płatności. Lokalizacja musi przynależeć do firmy płatności.
Podczas księgowania płatności, księgowanie pozycji płatności dla przeciwstawnego konta gotówkowego (konta kontrahenta, konta obciążanego, konta VAT) będzie wykonywane dla wskazanej tutaj lokalizacji.

Domyślnie proponowana lokalizacja to lokalizacja alokowanego rozrachunku lub lokalizacja w nagłówku płatności.

Można zmienić lokalizację pozycji, jak również dokonać operacji między lokalizacjami w ramach tego samej jednostki prawnej. Powiązane księgowania są generowane automatycznie dla uprzednio skonfigurowanych, powiązanych kont. Nie ma potrzeby użycia żadnego konkretnego automatu księgującego.

• Wal. (pole CURLIN)

Należy wskazać walutę, w której zostanie wprowadzona zapłacona kwota odpowiadająca pozycji płatności.

• Jeśli pozycja płatności odnosi się do dokumentu/faktury – jest to waluta faktury. Domyślnie przesłana waluta to:
• Waluta alokowanego rozrachunku.
• Waluta banku lub firmy dla atrybutów płatności Bank<=>Konto. 
• W przeciwnym razie waluta w nagłówku płatności.
   
• Jeśli pozycja płatności nie dotyczy dokumentu/faktury – jest to waluta w nagłówku zapisu, tzn. waluta pola „Kwota w walucie”. W takim przypadku waluty może zostać zmodyfikowana. Miejsca użycia:
• Konto bankowe w euro.
• Płatność w funtach dla faktury w funtach.
• Opłaty bankowe w euro.
   
• Jeśli transakcja wskazuje, że kurs wymiany dla płatności to kurs wymiany faktury i w ramach tej samej płatności wybrano kilka faktur mających różne kursy to zapis księgowy będzie wskazywał teoretyczny kurs wymiany dla daty płatności, a pole dla faktycznie użytego kursu wymiany zostanie puste.

W szczególnym przypadku SEPA, dozwolone jest użycie wyłącznie euro i pole Waluta nie może zostać zmodyfikowane.

• Podatki u źródła (pole RITAMT)

To pole dotyczy legislacji włoskiej – kod działania KIT i parametr ITARTZ – Włoski podatek u źródła (rozdział LOC, grupa ITA).

Ta kolumna nie jest nigdy uzupełniana przez użytkownika i w zależności od kodu podatku u źródła może być pusta. Wskazuje on w wartości ujemnej i zachowanej walucie kwotę odliczaną od płatności zaksięgowanej na kontach gotówkowych/statusu dla faktury wskazanej w pozycji. Kwota rozrachunku jest odliczana od obliczonego podatku u źródła i wprowadzonej kwoty.

• Przykład: Faktura FAC001 dla 1055 euro i 10% podatku u źródła dla płatności.

Wpis płatności:

Dokument płatności:

• Kwota (pole AMTLIN)

Należy wskazać zapłaconą kwotę odpowiadającą pozycji płatności, wyrażoną w walucie faktury.
Jeśli uzupełniono pole Kwota rozrachunku to wybrany rozrachunek załadowuje to pole domyślnie z globalną kwotą rozrachunku do limitu, który został wprowadzony w nagłówku płatności.

• Obciążeni kontrahenci (pole AMTLIN2)

Należy wskazać zapłaconą kwotę odpowiadającą pozycji płatności, wyrażoną w walucie płatności.

Na kolumnę Zaksięgowana kwota, wyrażoną w walucie płatności, wpływ mogą być wyłącznie atrybuty płatności typu Bank<=>Kontrahent.
Aby móc zapisać wpis płatności suma zaksięgowanych kwot płatności musi równać się kwocie płatności wskazanej w polu Kwota rozrachunku w informacjach w nagłówku.
Jeśli tak nie jest to automatycznie wyświetla się okno Płatność niezbilansowana. To okno wyświetla kwotę z nagłówka, kwotę pozycji i kwotę różnicy.
Można wybrać warunki korekty tej różnicy:

• Korekta kwoty rozrachunku – ta opcja ma zastosowanie, jeśli błędy wpisu zostały zarejestrowane dla kwoty w nagłówku. Ta kwota jest modyfikowana automatycznie w celu uwzględnienia różnicy.
  
• Różnica z zaokrągleń – ta opcja ma zastosowanie w przypadkach, gdy suma z przeliczonych kwot pozycji różni się od Kwoty rozrachunku. Do płatności dodawane są dwie „techniczne” pozycje księgowania odpowiadające wygenerowaniu dwóch pozycji zapisów dla różnic z zaokrągleń:
  
• Jedna pozycja jest tworzona dla atrybutu płatności Bank<=>Kontrahent tak, aby otrzymać wymagane dopasowanie między wprowadzoną kwotą rozrachunku i sumą przeliczonych kwot dotyczących zaksięgowanych faktur. Ten atrybut jest opisany przez wartość parametru PAYRNDCDA1 – Bank – kontrahent różnice z zaokrągleń (rozdział TRS, grupa PAY).
  
• Jedna pozycja jest tworzona dla atrybutu płatności Konto<=>Kontrahent w celu zbilansowania konta kontrahenta i rekordu różnicy na koncie przychodów lub kosztów. Ten atrybut jest opisany przez wartość parametru PAYRNDCDA2 – Konto – kontrahent różnice z zaokrągleń (rozdział TRS, grupa PAY).
  
• Korekta ręczna – ta opcja jest używana do powrotu na ekran w celu samodzielnej modyfikacji kwoty.

• Data zniżki (pole DISDAT)

• Podatek (pole VATLIN)

Należy wskazać kod podatku do użycia w celu zaksięgowania pozycji płatności. Kod podatku definiuje stawkę, reguły i warunki odliczenia podatku mające zastosowanie do operacji. 
 Ten kod Jest wprowadzany tylko, jeśli:

• Atrybut płatności pozycji używa konta podlegającego VAT.
• Dla atrybutów płatności Bank<=>kontrahent konto zaliczkowe lub konto nagłówka płatności jest zdefiniowane z zarządzaniem VAT.
• Dla innych atrybutów płatności (Konto<=>kontrahent i Bank<=>Konto), konto pozycji płatności pobierane albo z kodu księgowania atrybutu płatności, albo jeśli zostało uprzednio wprowadzone, jest zdefiniowane z zarządzaniem VAT.

Domyślnie proponowany kod podatku to kod rozrachunku alokowanego do pozycji płatności lub kod konta określony jak wskazano powyżej.

• Opis (pole DESLIN)

 Należy wskazać tytuł pozycji płatności. Ten tytuł jest inicjalizowany przy użyciu opisu z nagłówka płatności, jeśli został wprowadzony.

• JM (pole UOM)

Podczas konfiguracji konta analitycznego niefinansowe jednostki są potwierdzane lub nie. Zgodnie z wymaganiami, jednostka jest do niego alokowana poprzez wskazanie jej domyślnej wartości (w walucie raportowania). Jest to jednostka, która wyświetli się podczas wprowadzania dokumentu. Ilość jest obliczana automatycznie poprzez podzielenie kwoty netto (przeliczonej na walutę raportowania) przez wartość jednostki niefinansowej. Ilość można zmienić.

• Ilość (pole QTYLIN)

Podczas konfiguracji konta analitycznego niefinansowe jednostki są potwierdzane lub nie. Zgodnie z wymaganiami, jednostka jest do niego alokowana poprzez wskazanie jej domyślnej wartości (w walucie raportowania). Jest to jednostka, która wyświetli się podczas wprowadzania dokumentu. Ilość jest obliczana automatycznie poprzez podzielenie kwoty netto (przeliczonej na walutę raportowania) przez wartość jednostki niefinansowej. Można zmienić ilość.

• Dystrybucja (pole DSP)

- Jeśli kwota księgowania została alokowana do kilku wymiarów analitycznych to należy wskazać alokację analityczną, na której pozycja płatności ma zostać zaksięgowana. Metody alokacji muszą być zgodne z datą księgi płatności, lokalizacją i kontem analitycznym pozycji płatności.

Cechy te są definiowane w następujący sposób:

• Wprowadzenie poprzednio skonfigurowanego kodu ważenia budżetu analitycznego (zob. dokumentacja na temat przypisania z góry).
• W kwocie. Można wtedy alokować kwotę do tylu podkont, ile jest wymagane.
• W procentach. Obliczanie dokonywane jest w zależności od sumy użytych współczynników do podziału.

Przykład: na podstawie 100, współczynnik 10 zostanie odczytany jako 10%. Jednak na podstawie 50, współczynnik 10 będzie równy 20%.

W obydwu przypadkach można wcześniej zainicjalizować podział z już istniejącym kluczem. Ostatni wyświetla „$”. 

- Jeśli kwota księgowa nie jest została alokowana na wielu wymiarach analitycznych to pole „alokacji” nie musi zostać przypisane. Wpisu dokonuje się bezpośrednio w następnych kolumnach, dla danej sekcji, dla każdego z wymiarów.

Inicjalizacja wymiarów jest wykonywana za pomocą domyślnych kodów wymiarów i w szczególności domyślnego kodu wymiaru PAYMENTD.

• pole CCE1

Należy wskazać wymiary, na których zaksięgowana ma zostać pozycja płatności. W zależności od parametrów w rozdziale CPT i konta analitycznego pozycji płatności wpis w tym polu może być wymagany, opcjonalny lub zabroniony.

Wprowadzony wymiar musi być zgodny z lokalizacją i kontem analitycznym pozycji płatności oraz datą płatności.
Domyślnie przesłany wymiar pochodzi z (w kolejności podanej poniżej): 

• nagłówka faktury/zamówienia alokowanego do pozycji płatności,
• domyślnego kodu wymiaru PAYMENTD,
• domyślnych kodów wymiarów konta analitycznego pozycji płatności.

• pole LIGFLG

• Numer (pole PAYNUM)

• Data (pole PAYDAT)

• Lokalizacja (pole PAYFCY)

• Bank (pole PAYBAN)

• Metd płatności (pole PAYPAM)

• Zbior. (pole PAYBPRSAC)

• Kontrahent (pole PAYBPR)

• Waluta (pole PAYCUR)

• Kwota (pole PAYAMTCUR)

• Status (pole PAYSTA)

• Nr listy płatności (pole PAYFRMNUM)

• Liczba wpłat (pole NBRPAY)

• Suma (pole TOTLOC)

• pole CPYCUR